Bunun doğru olma ihtimali yoktu, uyarılmadığı halde bu kadar şey olması normal değildi, sert ve büyük!
Onun yanında nefes alamıyordum, yutkunmakta bile zorluk çekiyordum. Gözlerimden yaşlar akarken dudaklarımdan sadece bir kelime çıkmıştı.
"Lütfen..." Kaşları çatıldı bunu duyunca, şu an bana hiçbir baskı yapmamasına rağmen canım yanıyordu.
"Lütfen ne, doktor?" Kaşları iyice çatılırken ben konuşmak için kendimi zorladım.
"Ne olursun bırak beni. Eğer beni bırakırsan hiçbir şey hatırlamayacağım, her şeyi yok sayıp hayatıma geri döneceğim.
"Ben şu an çok korkuyorum, ölmek istemiyorum, ama burada kalmayı da istemiyorum. Ve şu anda senin altında..."
Sustum bir anda, yarısını getirmeye gücüm yetmiyordu. Dudakları kenara kıvrılırken anladım hiçbir dediğimin olmayacağını.
"Sen de bayağı bir
