1 ay sonra
OYLUM'DAN
Yekta gitgide toparlanıyordu, ama benden uzaklaşmaya başlamıştı iyice.
O belli etmemeye çalışsa da anlıyordum, İldem kalbini çok kötü yaralamıştı, ve bu yüzden de bana da güvenmiyordu artık.
Belki de bir daha hiçbir kadına güvenmeyecekti, şimdilik böyle düşünüyor olmalıydı, kendisine göre haklıydı da.
Tıpkı benim de onun yüzünden hiçbir erkeğe güvenmeyeceğim gibi...
Onun yanında ne kadar durmaya çalışsam da artık bana da bir yük gibi gelmeye başlamıştı bu durum.
Canım yanıyordu onun bu halinden dolayı, ve yapacak hiçbir şey bulamıyordum.
Yekta beni buraya çağırmak için yalvarmıştı, ve ben de onun yanına gelmiştim, ama şimdi fark ediyordum ki o yaralarını sardığı için beni kovuyordu geri.
Bunu fark ettiğim halde yanında kalmak sadece bana karşı yapılan bi
