"Seni affedip herşeyi yok saymam çok zor Yekta," dediğinde ağlamam daha da şiddetlenmişti.
Artık kafayı tamamen sıyıracaktım, eğer Oylum da giderse o zaman her şey benim için zorlaşacaktı.
Belki de gitmesi onun için en iyi şeydi, onu yanımda tutmak istiyordum bencillik olarak görünse de.
"Gerçekten sana çok ihtiyaç duyuyorum, özellikle bu zamanlarda, gitmene rızam yok Oylum!"
O giderse ben biterdim, hâlâ bencillik yapıyordum belki de, ama onsuz yapamazdım.
"Şu an bile kendini düşünüyorsun işte, buna rağmen neden durayım ki? Yekta, ben ölmekten korktuğum için mi duruyorum sanıyorsun senin yanında?
"Senin yanında durmamın tek sebebi sevgim, ama öğreniyorum ki bu senin için umrunda değilmiş!
"Hatta o kadar umurunda değilmiş ki beni yok sayarak gitmeye razıymışsın, bu yüzden ben neden
