ในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยความรู้สึกหงุดหงิดในใจสักทีสินะ แล้วทำไมวิธีนี้ถึงได้ผลมากมายขนาดนี้ ทั้งที่เขารำคาญเธอไม่ใช่หรือไง
ไฟท์คิดให้ใจในขณะที่ริมฝีปากร้อนยังคงเคลื่อนไหวควบคุมเรียวปากบางหวานละมุนนั้น ลิ้นที่แทรกเขาไปดูดดุนเอาลิ้นของเธอเหมือนอยากจะกลืนกินมันเข้าไปเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกอัดอั้นที่เพิ่งเกิดขึ้นในใจ
มือที่จับข้อมือไว้ตอนนี้เลื่อนลงมาโอบเอวแล้วรั้งร่างบางที่เริ่มหมดแรงเอาไว้
“อื้อ ไฟท์” ปลายฟ้าดันเขาออกจากตัวจนเต็มแรงเมื่อแขนสองข้างของเธอเป็นอิสระ และเมื่อเห็นว่ามันเริ่มยากที่จะหาเหตุผลมาอธิบาย ยิ่งเนิ่นนานเท่าไหร่มันยิ่งอันตรายกับความรู้สึกมากเท่านั้น
“…ต่อไปอย่าพูดมากอีก รำคาญ” พูดจบเขาก็ปล่อยแขนออกจากตัวเธอแล้วหยิบเอากระเป๋าเป้ที่ตัวเองโยนลงพื้นไปก่อนหน้านี้
“นาย…”
“ฉันลงโทษที่เธอพูดมาก” ไฟท์หันมามองเธอแล้วหันหน้าหนีก่อนจะเดินออกไปยังลานจอดรถ โดยที่ปลายฟ้าเดินตามมาอย
