13
หลายวันต่อมา
"พ่อไปหลายวันเลย ดูแลตัวเองด้วยนะคะ" ปลายฟ้ากุมมือเหี่ยวย่นของผู้ชายตรงหน้าแล้วยิ้มให้
ยังแอบคิดเป็นห่วงที่พ่อจะเดินทางไปเที่ยวกับเพื่อนเก่าในเขตภาคเหนือเพราะพ่อเพิ่งจะออกโรงพยาบาลได้ไม่นาน แต่การไปพักผ่อนหย่อนใจอาจจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น
"จ้า ไว้พ่อจะโทรหาลูกบ่อยๆ นะ ไปที่นุ่นพ่อก็มีเพื่อนเยอะแยะ ไม่ต้องห่วงพ่อนะ" เขายิ้มตอบแล้วลูบผมลูกสาวเบาๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วเดินออกจากบ้าน
ครืด~ ครืด~
ปลายฟ้าหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมากดรับสายด้วยสีหน้าอารมณ์ดี รู้ได้ทันทีว่าคนที่โทรเข้ามาติดต่อเธอมาด้วยเรื่องอะไร
“ว่าไงพายุ กลัวฉันลืมหรือไง” เธอพูดแล้วหย่อนตัวลงนั่งกับโซฟากลางห้องนั่ง่นของบ้าน
(แล้วลืมมั้ยล่ะ) เขาถามอย่างกวนๆ
“ไม่ลืมหรอกน่า”
(แต่งตัวสวยๆ ล่ะ เอาแบบวับๆ แวมๆ) พายุสั่งเสียงเรียบจนอีกคนต้องขมวดคิ้ว
"ทำไมต้องแต่งตัวสวยด้วย เอ๊ะ วับๆ แวมๆ คือยังไงห๊ะ! แค่
