9
ปลายฟ้านั่งมองคนที่กำลังว่ายน้ำไปมาอยู่ในสระที่เปิดให้เข้ามาใช้บริการสำหรับคนที่ชื่นชอบ เป็นสระที่พายุบอกกับเธอว่าไฟท์ชอบมาที่นี่บ่อยๆ เพราะเขาจะมาทุกครั้งที่ว่างจากกิจกรรมอื่นช่วงที่เขายังเรียนอยู่ตั้งแต่สมัยมัธยมจนกระทั่งถึงตอนที่ก่อนจะสูญเสียแฟนของเขาไปเมื่อปีก่อน
เธอก้มมองนาฬิกาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยังไม่ยอมขึ้นมาจากสระเสียที เพราะตอนนี้มันก็ผ่านไปสองชั่วโมงกว่าแล้ว ปลายฟ้าตัดสินใจเดินไปตรงขอบสระอีกฝั่งเพื่อดักรอให้อีกคนว่ายมาใกล้ๆ จะได้เรียกเขา
“ไฟท์” เธอเรียกชื่อของคนที่โผล่หน้าขึ้นมาจากน้ำ เขาถอดแว่นตาว่ายน้ำออกก่อนจะมองเธอนิ่งเหมือนเป็นคำถาม
“อะไร”
“เอ่อ มันนานมากแล้วเรากลับกันแล้วมั้ย” ปลายฟ้านั่งคุกเข่าลงไปพูดกับเขาที่เกาะขอบสระ
“ฉันตามใจเธอไม่ทันแล้วนะ” เขาพูดเสียงเรียบแล้วปรายตามองคนที่ทำหน้าอ้ำอึ้งเหมือนจะมีอะไรบางอย่าง
“คือว่าฉัน…”
“ถ้ารอไม่ได้ก็กลับไป ฉันจะอยู่
