เช้าวันต่อมา
“ไฟท์ตื่นหรือยังคะ” ใบหน้ายิ้มแย้มของปลายฟ้าทำให้แม่บ้านต้องยิ้มตอบเธอแล้วส่ายหน้าให้
“ยังเลยค่ะ หรืออาจจะตื่นแล้วเก็บตัวอยู่ในห้องเพราะปกติคุณไฟท์ก็ไม่ไปไหนอยู่แล้ว”
“อ้อ งั้นเดี๋ยวฟ้าไปดูก่อนนะคะ วันนี้คุณแม่ไปทำงานใช่มั่ยคะ”
“ค่ะ คงกลับค่ำๆ”
เธอพยักหน้าให้แม่บ้านแล้วเดินขึ้นไปยังห้องของเขาทันที วันนี้เขาไม่ได้ล็อกห้องเหมือนเมื่อวาน หรืออาจจะไม่อยากเล่นแบบนั้นอีกแล้ว แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเลิกแกล้งเธอหรอกมั้ง เขาเกลียดขี้หน้าเธอจะตายไปเดี๋ยวคงหาเรื่องอีก
ปลายฟ้าคิดแล้วค่อยๆ แง้มประตูเข้าไป ก่อนจะพบว่าผู้ชายที่เธอมาหากำลังนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวสะอาดผืนหน้า เขานอนขดตัวหลับตาพริ้มจนเธอไม่อยากจะรบกวนแต่พอดูนาฬิกาตอนนี้มันก็เกือบเก้าโมงแล้ว
การชอบนอนหลับก็เป็นนิสัยของคนที่เสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าแบบเขานะ
“ไฟท์” ปลายฟ้าเรียกชื่อเขาไปแล้วนั่งลงที่โซฟา แต่คนที่นอนอยู่ก็ไม่มีท
