Naiwan sa sala sina Daniel at Lucky. Pareho lamang silang tahimik… Nang tignan ni Lucky si Daniel, nakita niya ito na nakatitig sa pintuan kung saan lumabas si Andrea kanina. Hindi niya alam kung bakit, ngunit bigla na lamang siyang nakaramdam ng pinong kurot sa kanyang puso habang tinitignan niya ang lalaki.
Kitang-kita ni Lucky ang pagguhit ng lungkot sa mga mata ni Daniel.
“D-Daniel… Let’s have breakfast, shall we?” Lucky desperately asked him. Desperado siyang makuha ang atensyon ni Daniel, sa hindi malamang dahilan…
But much to her disappointment, Daniel just looked at her with hollow eyes.
“Mauna na kayong kumain. I’m not yet hungry. Pupunta na muna ako sa opisina at marami akong kailangang asikasuhin…” ang malamig na sagot ni Daniel. Pagkatapos noon ay tumalikod na ito at iniwan
