บทที่ 16 ภูมิใจในผลงานของตัวเอง
742 Words
บทที่ 16
ภูมิใจในผลงานของตัวเอง
เวลาสี่โมงเย็น..
หลิวจี้หยวนกลับมาถึงบ้านก็เห็นรถหลายคันจอดที่หน้าบ้าน และเมื่อเขาเดินเข้ามาในบ้าน ป้าเจียงก็รีบออกมาต้อนรับ
“คุณใหญ่กลับมาแล้วเหรอ เอากระเป๋ามาค่ะ เดี๋ยวป้าถือให้”
ป้าเจียงเรียกพร้อมช่วยถือกระเป๋าให้ แล้วยืนรอให้จี้หยวนถอดรองเท้า
“รถใครเหรอครับ ที่จอดอยู่หน้าบ้าน ทำไมหลายคันจัง” จี้หยวนถามป้าเจียง พร้อมหันไปมองรถที่จอดเรียงกันอยู่หน้าบ้าน
“รถเพื่อนๆ ของคุณหนูเหม่ยเหมยค่ะ” ป้าเจียงบอก พร้อมเดินตามหลังเมื่อจี้หยวนเดินเข้าไปในบ้าน
“เพื่อนๆ ของเหม่ยเหมย” จี้หยวนหยุดเดิน แล้วหันหลังไปถามด้วยความสงสัย เพราะน้องสาวของเขาไม่มีเพื่อนสนิทมากนัก
“ก็มีคุณอิงอิง คุณซูซาน คุณอันฉี แล้วก็คุณฮุยอินค่ะ” ป้าเจียง จีบปากจีบคอบอก
“ครับ” จี้หยวนเมื่อรู้ว่าเพื่อนๆ ของน้องสาวเป็นใคร เขาก็พยักหน้าให้ป้าเจียง
เพื่อนๆ ของน้องสาวแต่ละคนก็ร่ำรวย ซึ่งครอบครัวของพวกเธอค้าขายกับชาวต่างชาติที่เข้ามาลงทุน..
“คุณใหญ่ จะกินของว่างไหม เดี๋ยวฉันจะจัดให้” ป้าเจียงถาม
“ไม่ละ ป้าเจียงมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ” จี้หยวนบอกแล้วเดินเข้ามาในโถงของบ้าน
จากที่ตอนแรกจะไม่สนใจ กลับกลายเป็นว่าเสียงที่ดังออกมาจากห้องรับแขกนั้น ทำให้จี้หยวนมองข้ามไปไม่ได้เลยจริงๆ จี้หยวนจึงเดินเข้า ไปดู ก็เห็นเหม่ยเหมยกำลังนั่งดูอ้ายเหรินวัดตัวของอิงอิงอยู่ ส่วนเหม่ยเหมยก็เป็นคนจดสัดส่วนตามที่อ้ายเหรินบอก..
“พี่ใหญ่” อ้ายเหรินเหลือบตาเห็นพี่ชาย จึงหยุดการกระทำแล้วทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม
“อ้ายเหริน นี่ทำอะไรกันอยู่หรือ”
จี้หยวนเดิมทีแค่จะมาแอบดู แต่เมื่อถูกจับได้เขาก็แสร้งทำสีหน้าขรึม แล้วทำเสียงใหญ่ถามน้องสาว
“กำลังวัดตัวค่ะ” เป็นเหม่ยเหมยเองที่ตอบขึ้นแทนอ้ายเหริน
“พี่จี้หยวน”
อิงอิง ซูซาน อันฉี และฮุยอิน ก็พากันก้มหัวเล็กน้อยให้กับพี่ชายของเพื่อน
“ครับ” หลิวจี้หยวนจึงพยักหน้ารับไมตรีจากเพื่อนๆ ของน้องสาว
“พี่ใหญ่มีธุระอะไรกับฉันไหมคะ” อ้ายเหรินถามเมื่อเห็นพี่ชายยัง ยืนมองเธอทำงาน
“เปล่า แล้วนี่วัดตัวกันไปทำไมเหรอ” จี้หยวนถามเพราะสงสัย
“ก็เพื่อนของฉัน พวกเธอจะให้พี่รองตัดชุดไงคะ ถึงต้องวัดตัว”
เหม่ยเหมยบอกพี่ใหญ่แทนที่พี่รอง
“อ๋อ” เมื่อได้ยินอย่างนั้นจี้หยวนก็พยักหน้าเข้าใจ แม้จะแปลกใจอยู่บ้าง
“ค่ะ” เหม่ยเหมยเมื่อเห็นพี่ใหญ่ยังยืนมองอยู่ก็ ทำท่าทางบอกให้ พี่ใหญ่ออกไปได้แล้ว เพราะในเวลานี้เพื่อนๆ ของเธอพากันอายจนหน้าแดงหมดแล้ว ที่มีผู้ชายมายืนมองพวกเธอๆ วัดสัดส่วนกัน
ด้านจี้หยวนเมื่อถูกมองว่าเป็นส่วนเกิน เขาก็ยกมือเกาท้ายทอย แล้วบอกเสียงนิ่งๆ ว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายนะ พี่ไม่รบกวนแล้ว”
“ค่ะ”
แล้วเพื่อนๆ รวมถึงเหม่ยเหมยและอ้ายเหริน ก็ขานรับพร้อมกัน ตามหลังจี้หยวนที่เดินออกจาห้องนั่งเล่นไปไกลแล้ว…
และเวลาห้าโมงเย็น..
พ่อหลิวและแม่หลิวก็กลับมาบ้าน และรับรู้เช่นกันว่าลูกสาวคนเล็กพาเพื่อนๆ มาเป็นลูกค้าให้กับพี่สาว..
“ไงเด็กๆ”
แม่หลิวเข้ามาถามไถ่ ส่วนพ่อหลิวเข้าไปทำงานต่อที่ห้องทำงานและทุกคนที่กำลังวุ่นอยู่กับการวัดตัว เมื่อได้ยินเสียงของแม่หลิวก็พากันหยุด แล้วหันไปก้มหัวทักทาย
“คุณแม่”
“อื้อ ตามสบายนะ แม่ไม่กวนหรอก แค่แวะมาทักทาย เดี๋ยวถึงเวลากินข้าวเย็นก็กินข้าวที่นี่ด้วยกันเลยนะ” แม่หลิวยิ้มให้ทุกคน
“ขอบคุณค่ะ”
เพื่อนๆ ของเหม่ยเหมยก้มหัวให้แม่หลิว เพื่อเป็นการรับคำ แล้วพากันมองแม่หลิวเดินออกไป…
- Writer
