MARIING pinahid ni Shea ang naglandas na luha sa pisngi niya na ayaw talagang paawat.
"Pesteng feeling ito. Lubayan niyo naman ako. 'Wag ngayon. 'Wag dito sa kalye. Sa bahay na lang para hindi naman live," litanya pa niya.
Lakad lang siya ng lakad habang patuloy sa tahimik na pag-iyak at paghikbi.
Ang unfair ng araw na ito. Sana alam ko na mangyayari ito ngayon para sana ready ako.
Nakarating siya sa may park. Umupo siya sa isang duyan na gawa sa bakal. Doon ay isinubsob niya ang mukha sa palad at umiyak nang umiyak.
Wala siyang pakialam kung siya lang ang nasa park ng mga oras na iyon. Hindi siya nakakaramdam ng ano mang takot o pangamba na baka may r****t sa paligid. May mga ilaw naman kaya maliwanag. Gusto niyang mapag-isa ng mga oras na iyon.
Mag-iisang oras yata siyang umiiyak
