พูดดีๆ
785 Words
[ ไรต์เตอร์ TALK ]
ร่างสูงเหยียบย่างไปตามพื้นกระเบื้องจนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องพักนักแข่งที่คุ้นเคย ภายในสนามแข่งที่ประจำของเหล่ากลุ่มเพื่อนที่มักจะแวะเวียนมากันเป็นประจำ
เสียงครึกโครมที่ดังลอดผ่านประตูออกมายิ่งทำให้หัวคิ้วหนาขดเข้าหากันมากยิ่งกว่าเดิม ถึงแม้จะพอเดาเหตุการณ์คร่าวๆ ได้แต่ก็อดหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดีที่พวกเพื่อนของเขาต่างทำตัวไม่ต่างจากเด็กอมมือเรียกร้องความสนใจ
ปัง! ประตูถูกเปิดออกอย่างและกระแทกปิดลงตามแรงอารมณ์ของคนตัวโต เพียงเท่านั้นสองเท้าก็ก้าวเข้าไปหาเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่กำลังฟัดเหวี่ยงแลกหมัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ต่อให้ตอนนี้จะมีน้ำพุและรามคอยห้ามเอาไว้ แต่เห็นทีคงจะเอาบีเอ็มและเพเชี่ยนไม่อยู่
ดวงตาคมเย็นชาแฝงไปด้วยความน่ากลัวกวาดมองไปยังเพื่อนทั้งสองที่ยังคงไม่ผละออกจากกัน กราฟสืบเข้าไปหาอย่างเงียบๆ ใบหน้าเรียบเฉยไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ จนคาดเดาไม่ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
พลั๊ก! ผั๊วะ! ฝ่าเท้าหนักยกขึ้นเตะบีเอ็มกลางลำตัวเต็มแรงจนกระเด็นออกห่างจากเพเชี่ยน ไม่ต้องรอให้ใครได้ทันตั้งตัวกราฟก็ตะบันหมัดหนักๆ ใส่เพเชี่ยนด้วยอีกคน
"ไอ้กราฟ.. มึงเตะกู" บีเอ็มชี้หน้ามองเพื่อนรักด้วยความน้อยอกน้อยใจ คล้ายจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ
"อยากโดนกูกระทืบอีก พวกมึงก็ฟัดกันต่อสิวะ" เจ้าของใบหน้าไร้อารมณ์เอ่ยบอกเสียงเย็น จะไม่ให้เขาหงุดหงิดได้ยังไงในเมื่อเพื่อนตัวดีทั้งหลายดันพากันต่อยกันไม่รู้เวล่ำเวลา ไม่พอยังต้องเดือดร้อนไปถึงเขาอีกต่างหาก
"....."
"ว่าไง" กราฟถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเพเชี่ยนและบีเอ็มยังยืนนิ่งกันอยู่
"กูโดนมันต่อยยังไม่เจ็บเท่ามึงเตะกูครั้งเดียวเลยไอ้กราฟ" บีเอ็มเอ่ยบอกแล้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งเพื่อตัดปัญหา เพราะเขาก็ไม่อยากจะให้กราฟเข้ามาต่อยร่วมวงด้วยอีกคน ก็เห็นๆ กันอยู่ว่ากราฟแรงเยอะขนาดไหน
"ทะเลาะเชี่ยไรกัน" กราฟเค้นถามปรายตามองไปยังเพื่อนสนิททั้งสองคน ที่หน้าตาฟกช้ำไม่ต่างกันด้วยสายตาติดรำคาญ
"มันแย่งขนมที่บีให้กู" บีเอ็มเอ่ยบอกด้วยความไม่พอใจ เพราะกล่องขนมนี้น้องสาวของเขาเป็นคนให้มาอยู่ดีๆ เพเชี่ยนกลับมาแย่งไปกินต่อหน้าต่อตาเฉย จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง
"ก็บีบอกให้แบ่งกันไงวะ" เพเชี่ยนเถียงต่อ ต่อให้บีเอ็มเป็นว่าที่พี่เขยในอนาคตแล้วยังไง เรื่องนี้เขาก็ไม่ยอมเหมือนกัน
"ไร้หัวคิด" กราฟสบถออกมาอย่างเบื่อหน่าย แค่เป็นเรื่องของบีอาร์ไอ้เพื่อนเวรสองตัวนี่ก็พร้อมใจกันทะเลาะไม่เว้นวันจนเขารำคาญ
เขาอุตส่าห์รีบขับรถออกมาแค่เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง รู้แบบนี้น่าจะกระทืบซ้ำอีกคนละทีสองทีให้คุ้มค่าน้ำมันรถหน่อย
[ วาดฝัน TALK ]
แกร๊ก! บานประตูถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของกราฟที่เดินเข้ามาแล้วกระแทกตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาวข้างฉัน
"เคลียร์ได้แล้วเหรอ?" ฉันเอ่ยถามทันทีที่กราฟเอนลำตัวหนาไปกับพนักพิงโซฟาแล้วทอดสายตามองไปยังหน้าจอทีวีที่ฉันเปิดดูซีรี่ย์เอาไว้อยู่
"อืม"
"แล้วเป็นไง"
"โดนไปคนละที คงนิ่งไปอีกหลายวัน" คนตัวโตบอกเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจนัก ผิดกันกับฉันที่ยังคงข้องใจกับคำว่าคนละทีนี่หมายถึง..
"นายไปด่างั้นเหรอ"
"บอกว่าไปกระทืบ" กราฟเบนสายตาหันมาตอบฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
โอเค เป็นฉันเองที่คาดหวังคำตอบที่ดูดีกว่านี้ ใครจะคิดว่าเขาจะถ่อไปจากนี่เพื่อไปกระทืบเพื่อนที่ทะเลาะกันแล้วกลับมาทำเหมือนกับว่าออกไปซื้อชานมไข่มุกเฉยๆ เท่านั้นไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ต้องกังวล
"แล้วพวกนั้นจะไม่โกรธเอาหรือไง ทำไมไม่คุยกันดีๆ ล่ะ"
"คุยดีแล้วมันไม่ฟัง"
"แล้วนายได้คุยยัง"
"ยัง"
"ห้ะ?"
"เขาไปก็เตะแม่งก่อนไม่ทันได้พูด"
เชื่อเฮียได้ดีทุกคน
ชอบก็คอมเมนต์ให้กำลังใจ ในการอัพเดตตอนต่อไปด้วยนะคะ
- Writer
