Chapter 22
1541 Words
Nandito ako ngayon naglalakad ng paika-ika sa hallway papunta sa kwarto ni Agnes. Kasalanan ito ni Hiro, kung hindi niya sana ako iniwanan doon sa taas ng puno'y hindi sana ako pilay ngayon.
"Tala. Are you alright?" Hindi ko hinarap ang nagsalita.
"Tala" hinawakan niya ang braso ko kaya tinulak ko siya.
"Don't touch me." Mariin kong sabi.
"I'm sorry.."
"So ito ang dahilan kaya ka humihingi ng tawad saakin? Hindi ko alam bakit kita pinagkakatiwalaaan Damon. You took advantage of my feelings. How could you f*****g do that?"
"I'm sorry. I wanted.."
"You wanted what? To tell me the truth? You're a f*****g bastard son of a b***h. I trusted you, I even love you, but look, I am such a fool for loving you that much that I became blind. How could you do this Damon?"
"All those kisses, the hugs, I think all of it was just a lie. I let you enter onto my f*****g chaotic life, 'cause I thought I can share my life with you, but you just made me fall and destroys me where I was trying to build and pick myself up."
Hindi ko alam pero walang lumabas na luha sa mga mata ko. Wala na akong maramdamang sakit, galit at pagkamuhi na lang ang nararamdaman ko.
"Listen. From now on, our f*****g memories are just a nightmare and those kisses and hugs are poisonous that can kill somebody. I know this is cliché pero ang sakit Damon. Sobrang sakit. Kapatid ko pa" huminga ako ng malalim at umiwas ng tingin sakaniya.
"Kalimutan mo nang kilala mo ako at minahal mo ako.... kung totoo talagang minahal mo ako. Kalilimutan na din kita." Sabi ko habang hindi nakatingin sakaniya at lumakad paalis.
Ang mga luhang hindi ko mahanap kanina ay ngayo'y naguunahan sa pagtulo. Ang sakit sakit.
Dumiretso ako sa labas ng kaharian hanggang sa marating ko ito. Ayokong makita ako ni Agnes na ganito kaya mas mabuti na dito na muna ako.
"Pssst"
Napatigil ako sa pagiyak ng may marinig ako.
"Pssst. Tala" inilibot ko ang tingin ko ng marinig ko ang pangalan ko.
"Tala" mahina nitong tawag.
"Sa puno." Aniya.
Inilibot ko ang tingin ko sa puno hanggang sa makita ko ang lalaking gustong gusto ko makita ngayon.
"Halika dito. Hindi nila ako pwedeng makita"
"Jack"
Dali dali akong pumunta sa baba ng puno at bumaba din siya. Binuhat niya ako papunta sa medyo tagong puno para walang makakita saamin.
"Jack" pigil kong sigaw. Yinakap ko siya at ramdam kong siya na nga talaga ang bestfriend ko.
"Sino ang nanakit sa bestfriend ko? Bakit? Sabihin mo saakin"
Hindi ko siya pinansin at yinakap ko siya ng mas mahigpit. Ang mga luha ko ay bumuhos na. Para akong bata na nagsusumbong sa itsura ko.
Hinaplos niya ang buhok ko at yinakap din ako. Ayoko munang mag salita, ayos na saakin kahit ganito.
.
"Ano ang nangyari?" Tanong niya ng tumahan ako.
Nandito na kami ngayon sa bangin kung saan niya ako dinala dati. Ayoko ng bumalik doon, pero kailangan kong kunin ang kapatid ko.
"Hindi ko alam kung saan ko uumpisahan" sagot ko. Sobrang dami kasing nangyari.
"Ganito na lang. Bakit ka umiiyak"
Bumuntong hininga muna ako atsaka siya sinagot.
"I have a sister Jack. Si Agnes ang kapatid ko at mapapang asawa niya si Damon."
Napatingin saakin si Jack pero umiwas na lamang ako ng tingin.
"How? Papaano... bakit si Damon?"
"Hindi ko alam at wala akong pakialam. Siguro kaya niya ako nahanap dito dahil alam niya talaga itong lugar na ito. Noong panahon na tumakas ako, nakita niya ako at dinala sakanila kuya."
"I just don't get it" sabi niya habang nilalagyan ng gamot ang mga pilay at sugat ko.
"I saw him Tala. Nagdalawang isip nga ako na tawagin ka kasi nasa likuran mo si Damon at nakatitig sa'yo"
"Forget it." Ayoko ng pagusapan siya.
"I'm sorry"
Nilingon ko naman siya at naalala ang kapatid niya.
"Do you love your brother?" Bigla kong tanong
Medyo nagulat siya sa tanong ko kaya napaharap siya saakin pero agad ring umiwas ng tingin.
"No."
"Yes? I don't know. After what he have done" dagdag niya agad.
"I know deep inside you still love him" wika ko.
Bigla ko naman naalala si damon. Ang mga ngiti niya at mga mata niyang nakatitig saakin. Umiling na lang ako dahil doon. Hindi ko siya mapapatawad.
"Pwede mo ba akong dalihin sakanila kuya? Pero hindi ako magpapakita. Gusto ko lang silang makita kung ano na ang kalagayan nila"
Napaisip naman ako na baka hindi ko na gugustuhing umalis pag nagpunta ako doon. Kailangan ko pang makuha ang kapatid ko.
"Hindi na pala. Baka hindi ko na makuha ang kapatid ko."
"They're fine Tala. Nagaalala lang sila sa'yo. I'll just say to them that you're fine also." Sabi niya at tinapos ang ginagawa
"Thank you"
"Everything's gonna be fine Tala. I will always be right here, beside you. Sasamahan kitang mabawi ang kapatid mo" ngiti niyang sagot saakin.
Napangiti ako dahil sakaniya. I am blessed that I met this man.
"Thank you Jack"
"Always welcome.... little lady" aniya at kumindat.
Natawa naman ako sakaniya.
"Mas maganda ka pag nakangiti o nakatawa... o naiirita" sambit niya at tumawa.
Sinabayan ko na din siyang tumawa. Buti na lamang at nandito siya para pagaanin ang pakiramdam ko.
"Ibalik mo na ako doon. Kailangan ko pang makuha ang kapatid ko. Gagawin ko ang lahat para mapilit siyang sumama saakin."
"Bantayan mo na lang sila kuya.. oh I nearly forgot, si kuya pala ay tito ko, so basically lola ko ang mama niya." Sabi ko sakaniya dahilan ng biglang pagharap niya saakin.
"What?!"
"It's a freaking messy story. Basta tito ko si gerald at lola ko si olivia, get it?"
"O-oo" tango tango niya.
Nakarating kami sa puno kung saan siya nakapwesto kanina at tumingin sa paligid.
"Walang bantay" sambit niya.
Tumalon siya sa baba ng puno at marahan akong binaba.
"Mag iingat ka Tala." Wika niya habang hawak ang dalawa kong kamay na parang nag mamakaawa.
Hinalikan ko ang pisngi niya at yinakap siya.
"I'll be fine. Mag iingat ka din" bulong ko at kumalas na.
Pumasok na ako sa loob at didiretso na sana sa kwarto ni Agnes ng makasalubong ko ang hari.
"So? How's the feeling?" Bungad niya
Masama lang ang tingin ko sakaniya at wala akong balak sumagot.
"Betrayed by your love of your life?" Sabi niya at tumawa.
"Pathetic" dagdag niya at biglang nagbago ang aura.
"Kuhanin ang babaeng ito!" Sigaw niya.
Biglang nagsidatingan ang mga kawal niya at marahas akong hinila.
"Ako na. Mahal na hari, ako na ho ang magdadala sakaniya" bungad ni damon ng makarating siya sa kinaroroonan namin.
"Iho! Sige, dalhin mo siya kung saan siya nararapat" masayang sambit ng hari.
"Get your filthy hands off from the lady. Hindi niyo naman ho gugustuhing madumihan ang babae, hindi ba mahal na hari?"
"Oo naman." Pagsang ayon niya.
"Iwanan niyo na ang babae" utos niya at umalis na ang mga kawal.
"Kahit kailan talaga. Hindi mo ako binibigo"
Ngumiti lang si damon at hinawakan ako ng marahan patungo sa kung saan.
Binitiwan niya ako at nagbigay ng espasyo sa pagitan namin ng makalayo kami. Wala saamin ang naglakas loob na basagin ang katahimikan hanggang sa marating namin ang silid ni Agnes.
Biglang bumukas ang pintuan at bumungad saamin si Agnes na gulat na gulat.
"Ate!" Sabi niya at yinakap ako ng mahigpit.
"Honey!" Pagkasabi niya non ay pumasok na ako sa loob para hindi ko na makita ang gagawin nila.
Pabagsak akong umupo sa higaan ni Agnes ng nakatalikod sakanila. Narinig ko naman ang pagsara ng pintuan.
"Hinahanap kita kanina." Pag uumpisa niya.
"I was just roaming aroun-"
"Ipapakilala kita kay Hiro. Bagay kayo" pagputol niya.
Tinaasan ko naman siya ng kilay.
"He's my bestfriend"
...
"Anong dugo?"
"I should've not say you this" huminga siya ng malalim at hinarap ako.
"Ikaw ang panganay, am I right?"
Tumango naman ako bilang tugon.
"Ang dugo mo ang sagot sa balak nila. Ngayong wala na si Prinsipe Leon ay hindi na sila makakakuha ng dugo niya kaya ikaw na panganay na anak niya ang pagkukuhanan kasi mas nananalaytay sa dugo mo ang dugo niya"
"Paano mo naman nasabi?"
"Sa mata mo palang. Sa pag tingin palang sa'yo ay para na kaming nakatingin kay prinsipe leon."
"Bakit? Ano bang balak nila?"
"Promise me that if I tell you, you'll runaway."
"I promise"
"King-"
"Ate? Hiro?" Bigla kaming naging alerto ni hiro ng marinig namin ang boses ni agnes.
"Agnes" pagtawag ko
"Anjan pala kayo. Mukhang nagkakamabutihan na ahh" pabiro niyang sambit.
"Shhh" pagbara ko sa biro niya.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Paano ko siya maitatakas dito? Paano ko siya mapipilit?
"Iyong usapan natin ha. Mamaya sa harap ng kastilyo" wika niya at kumindat. Pareho sila ng kapatid niya
"Ikaw ha. Kakakilala niyo pa lang" sabi ni agnes na halatang kilig na kilig ng makaalis si hiro.
Alam kong ginawa lang ni hiro iyon para hindi magtaka si agnes.
"Nako nako ate. Feeling ko magiging double wedding ang mangyayari" excited na sabi niya.
Umiling na lang ako sakaniya habang may pilit na ngiti.
"Halika na nga. Ang bata bata mo pa"
"Hindi ahh. Basta naeexcite ako"
- Writer
