KIERAN : คิดถึงเราเหมือนกัน
นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างขึ้นนิดๆ ใบหน้าหวานร้อนผ่าวไปด้วยความเขินหัวใจด้วยน้อยเริ่มตัวรัวไม่เป็นจังหวะ
เธอรู้สึกว่าเธอเหมือนเด็กน้อยที่กำลังจะมีความรักเป็นครั้งแรกยังไงยังงั้น…
บ้าจริง…
“ แต่แกตอนนี้พี่คีย์เขาอยู่กับพี่วีหรอวะ…” ริชาเอ่ยขึ้นมาเบาๆ หลังจากที่แจ้งเตือนในไอจีมันขึ้นว่าวีนัสอัพสตอรี่ไอจีริชาเองก็เป็นแฟนตัวยงของวีนัสเหมือนกัน
“ ไหนวะ…” ฮันนาถามพร้อมดูในโทรศัพท์ของริชา เอวาเองก็ชำเลืองสายตาดูเหมือนกัน…
เป็นสตอรี่ที่คีรินไปกินข้าวกับวีนัสโดยที่มีสกายไปด้วย…
“ เขาอยู่ค่ายเดียวกัน ไปกินข้าวด้วยกันก็ไม่แปลกนะ…” ริชาพูดไปตามที่รู้มาจากดารัณว่าจริงๆ วีนัสก็ค่อยข้างสนิทกับกลุ่มวาโยระดับนึง…
“ ฮั่นแน่ เงียบเลยแก…คิดไรปะเนี้ย…”
“ คิดอะไรละ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เขา…”
“ ตอนนี้ไม่เป็น อีกหน่อยก็ไม่แน่ปะ”
“ ไม่คุยกับพวกแกเรื่องนี้แล้ว ไปขึ้นเรียนกัน…” เอวาเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นยืน แต่ไม่ทันที่เธอจะได้เดินออกไปจากโต๊ะเสียงทุ้มของเตวินน์ก็เอ่ยดังขึ้น…
“ วา…คุยกับวินน์หน่อย…” เอวาหันไปมองร่างสูงตรงหน้าด้วยความแปลกใจก่อนที่มือหนาของเตวินน์จะเอื้อมมาจับข้อมือเอวาไว้ทันที…
“ เดี๋ยววินน์ เราต้องขึ้นเรียนกันแล้วนะ…”เอวาเอ่ยพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ด้วยความงุนงง
“ ไม่นานหรอก เราอยากคุยกับวา…”
“ แต่ว่าเราจะเช็คชื่อไม่ทันนะ…”
“ กูว่าเลิกเรียนมึงค่อยคุยกับวาก็ได้มั้งไอ้วินน์..”มาร์ตินพูดขึ้นมานิ่งๆ พร้อมกับมองหน้าเพื่อน
“ จริงวินน์ ค่อยคุยเลิกเรียนไม่ได้หรอ…” ริชาเอ่ยถามอย่างสงสัย ทุกคนต่างแปลกใจกับสีหน้าแล้วก็แววตาของเตวินน์ที่วันนี้ไม่มีความขี้เล่นแฝงอยู่เลย
“ เรื่องมันสำคัญขนาดต้องคุยตอนนี้เลยหรอ…” เมอาเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าเตวินน์
“ เย็นนี้กูต้องไปงานเปิดตัวน้ำหอม…วาไปคุยกับวินน์หน่อยไม่นานหรอก…” พูดจบเตวินน์ก็รั้งแขนเรียวของเอวาให้เดินตามไปในทันที…
ร่างบางมองเสี้ยวหน้าของเตวินน์ที่วันนี้เขาดูไม่เหมือนเตวินน์คนเดิมเลยสักนิด…
“ วินน์เป็นอะไรหรือเปล่า…” เอวาเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าที่เขาพาเธอมาหยุดคุยอยู่หลังตึกคณะ…เตวินน์มองใบหน้าของผู้หญิงที่เขาชัดเจนมาตลอดว่าเขาคิดยังไงกับเธอ มาวันนี้เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะเสียเธอไปให้ผู้ชายอีกคนที่เขารู้ว่าไม่ได้คิดจริงจังกับเอวาอยู่แล้ว…
“ วา…วาชอบพี่คีย์หรือเปล่า…” เตวินน์เอ่ยถามออกไปอย่างกังวลใจ
“ วะ วินน์ เป็นอะไรทำไมถึงถามแบบนี้…”
“ ตอบวินน์ก่อน วาไม่ได้ชอบพี่คีย์ใช่ไหม…”
“ วาแค่ชอบพี่คีย์เหมือนที่แฟนคลับปลื้มดาราเฉยๆ ใช่ไหม…”
“ วะ วินน์…”
“ ตอบวินน์ทีวา…ตอบที…”
“ คือวา…” เอวาอึกอักไม่รู้จะพูดออกไปว่ายังไงถึงความสัมพันธ์ของเธอกับคีรินเพราะเธอก็ไม่แน่ใจว่าระหว่างเธอกับคีรินมันคืออะไร…
“ อย่ารักพี่เขาเลยนะ…” เตวินน์พูดพร้อมกับคว้าตัวเอวาเข้ามากอดไว้แน่น…
“ วินน์…” เอวาเรียกร่างสูงตรงหน้าอึ้งๆ แต่เธอเองก็ไม่ได้ผลักไสร่างสูงที่กำลังกอดเธออยู่ตอนนี้ให้ออกไป
“ วารู้ใช่ไหมว่าวินน์รู้สึกยังไงกับวา…”
“ วินน์ชอบวามากนะ ชอบมากจริงๆ…”
“ วินน์เราว่าไปขึ้นเรียนกันก่อนเถอะนะ…” ร่างบางรีบพูดขึ้นทันทีพร้อมกับดันตัวเตวินน์ออกห่างจากตัว…
“ ไปขึ้นเรียนกันเถอะนะ…”
“ วาอย่าพยายามเปลี่ยนเรื่องได้ไหม…ทุกครั้งที่วินน์พยายามพูดเรื่องนี้กับวา วาจะเดินหนีวินน์แบบนี้ตลอดเลย” เตวินนเอ่ยพร้อมกับรั้งข้อมือเล็กเอาไว้อีกครั้ง
“ แล้ววินน์รู้ไหมว่าวาเดินหนีวินน์ทำไม…” เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับสบตาคมตรงหน้า ใบหน้าสวยฉายแววความลำบากใจบนใบหน้า
“ ว่าไม่ได้อยากเสียวินน์ไปนะ วินน์เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ของวา…”
“ วา…” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาเบาๆ…
“ วาขอบคุณมากสำหรับความรู้สึกที่วินน์มีให้วา แล้ววาก็ขอโทษที่วารู้สึกแบบนั้นกับวินน์ไม่ได้…”
“ วาเห็นวินน์เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ เพราะนั้นวินน์อย่าทำให้ระหว่างเราต้องเกิดความอึดอัดเลยนะ…”
“ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะวินน์…” เสียงใสเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือหนาของเตวินน์เอาไว้…ร่างสูงมองมือเรียวที่กำลังกุมมือเขาอยู่ตอนนี้ด้วยความรู้สึกอธิบายไม่ได้…
จริงๆ เขาเองก็พอรู้ว่าเอวาไม่ได้คิดกับเขาเหมือนที่เขาคิด…แต่พอได้ยินเธอพูดแบบนี้จริงๆ เขาก็แอบจุกไม่น้อย…
“ ไปเถอะนะ…ถ้ามีคนมาเห็นว่าเราอยู่กันสองคนแบบนี้ วินน์จะเป็นข่าวนะ…”
“ ช่างมันดิ วินน์ไม่สนหรอกนะวา…”
“ วินน์…”
“ วาก็รู้ วินน์ไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ…ยิ่งกับเรื่องของวาวินน์ยิ่งไม่คิดจะยอม…”
“ วินน์ไม่ท้อหรอกนะวา…วันนี้วาอาจจะยังไม่รู้สึกกับวินน์ แต่วินน์เชื่อว่ามันจะมีวันนั้นวันที่วาจะมองวินน์ด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป…”
“ แต่ว่า….”
“ อย่าพึ่งปฏิเสธวินน์เลยนะ…”
“ ให้โอกาสวินน์บ้าง…”
“ วินน์…”
“ ไปเรียนกันเถอะ…” เตวินน์ไม่รอให้เอวาพูดอะไรอีก เขายังไม่อยากยอมรับ หรือยอมแพ้เรื่องเอวาในตอนนี้…
มือหนาเอื้อมมือไปจับมือเรียวของเอวาเอาไว้ ร่างบางก้มมองมือหนาที่กำลังกอบกุมมือเธอพร้อมกับดึงรั้งให้เธอเดินตามเขาไปที่ห้องเรียน…
ในตอนนี้เขาไม่กลัวว่าจะมีคนเห็นแล้วก็ถ่ายรูปเขาที่เดินจับมือเอวาไปลงข่าว…
สิ่งที่เขากลัว เขากลัวว่าเขาจะต้องเสียเอวาให้ผู้ชายอย่างคีริน…
ในตอนนี้เขามีพร้อมทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าจะชื่อเสียหรือเงินทอง…เขาไม่ต้องพึ่งพาใครหรือต้องใช้ใครเพื่อเป็นทางเดินให้ตัวเองอีกแล้ว…
เลิกเรียน…
เวลา 17.22 นาที
“ เข้าสายก็ไม่ได้ แต่เลิกเลทสุด…” ฮันนาบ่นพร้อมกับเดินมาคล้องแขนเอวาก่อนจะซบหน้าลงคล้ายกับอยากจะงอแง เอวามองเพื่อนตัวเองก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ
“ ไม่ชินหรอไง ก็รู้อยู่เรียนกับอาจารย์แม่เคยเลิกเร็วที่ไหน…”
“ ถ้าวันไหนเลิกเร็วนี่หิมะตกเมืองไทยแน่ๆ…” เมอาพูดก่อนจะแอบมองบนนิดๆ
“ งั้นก็ไม่มีวันนั้นแน่นอน” ริชาพูดเสริม
“ วา ตอนก่อนขึ้นเรียนวินน์มันลากแกไปคุยอะไรอะ…” ฮันนาเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะสังเกตสีหน้าเพื่อนทั้งสองคนแล้วรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ
“ เออขึ้นมาวินน์หน้าเครียดมาเลยอะ…” เมอาพูดเสริม
เอวานิ่งเงียบก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเธอแอบกังวลเรื่องเตวินน์ไม่น้อย เธอไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ระหว่างเธอกับเตวินน์เท่าไหร่นัก มันอึดอัดจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก…
“ ถอนหายใจแบบนี้ เรื่องเดิมๆ แน่นอนเลย…” ริชาพูดอย่างรู้ทัน..
“ หยุดพูดเรื่องวินน์ก่อน เดินลงมานู้นแล้ว…” เมอาพูดก่อนจะส่งสายตาไปทางด้านหลังของเอวาเพราะตอนนี้เตวินน์กำลังเดินตรงมาที่เอวาพร้อมกับมาติน
“ ไหนบอกรีบไปงานอะ…” ฮันนาเอ่ยพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ที่สีหน้ายังคงดูนิ่งเรียบ…
“ กำลังจะไป...วาถ้าถึงห้องแล้วไลน์บอกวินน์หน่อยนะ...”
“ ทำไมวาต้องไลน์บอกมึงด้วยอะวินน์...มึงอย่าทำให้วาอึดอัดได้ไหม...”
“ มึงไม่ได้เป็นอะไรกับวานะ....” เมอาพูดพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ที่เอาแต่มองไปที่เอวา และเพราะประโยคสุดท้ายของเมอาทำให้เตวินน์หันมาสบตากับเมอาทันที
“ ไปเถอะมึง ผู้จัดการมึงรอนานแล้วไอ้วินน์...” มาตินพูดขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้เกิดการปะทะอารมณ์ระหว่างเมอากับเตวินน์
“ แต่กูอยากคุยกับวา...”
“ วา...” ในขณะที่เตวินน์ยังพูดไม่ทันจบเสียงทุ้มที่แสนคุ้นหูสำหรับเอวาก็เอ่ยดังขึ้น ร่างบางหันไปมองตามเสียงก่อนจะเห็นว่าเป็นคีรินที่กำลังก้าวเดินมาหาเธอ...มือหนาของเขาค่อยๆ ถอดแว่นตาราคาแพงของตัวเองออกช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มละมุนให้เอวาที่มองเขาด้วยสายตาตกตะลึง เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอที่มหาลัยเพราะตอนที่ไลน์คุยกันคีรินจะไปรับเธอที่คอนโด
“ พี่คีย์...” ร่างบางเอ่ยเรียกร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองใบหน้าของเขาด้วยความงุนงงไม่หาย
“ อ้าวพี่คีย์ ! ไหนวาบอกพี่คีย์จะไปรับที่คอนโด”ฮันนาเอ่ยทักทายด้วยความแปลกใจเช่นกัน แต่เธอก็รู้สึกว่าโชคดีที่พี่คีย์มาหาเอวาตอนนี้เตวินน์จะได้เลิกยุ่งกับเอวาแบบนี้ซะที
“ พี่เปลี่ยนใจแล้ว...”
“ ทนคิดถึงวามันไม่ไหวหรอคะ...” ฮันนาเอ่ยแซว
“ ฮันนาแกพูดไรอ่า...” เอวาพูดเสียงหลงพร้อมกับมองหน้าเพื่อนแต่ฮันนากับทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ใส่แทน
“ เขินทีไรเสียงเพื่อนก็จะหลงๆ หน่อยอะเนอะ...” ริชาเอ่ยแซวพร้อมกับมองหน้าเอวา...เตวินน์มองภาพตรงหน้าอย่างนึกเจ็บปวดอยู่ภายในใจ...มันมีแวบนึงที่คีรินหันมาสบตากับเขาด้วยสายตาที่เขาก็คาดเดาไม่ได้ว่าเพราะอะไรคีรินถึงมองเขาด้วยสายตาแบบนี้
“ หวัดดีวินน์...” คีรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏที่มุมปากหยักของเขา...
“ หวัดดีครับพี่คีย์..” เตวินน์เอ่ยออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ พี่ขอพาตัวเอวาไปก่อนได้ไหมครับ พอดีนัดพวกวาโยเอาไว้ด้วย...” คีรินหันมาเอ่ยกับเพื่อนๆ ของเอวาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่แอบแฝงไปด้วยความอบอุ่นนิดๆ...
“ ได้เลยค่า ! ” เพื่อนทั้งสามของเอวาประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพียง
“ ปะ ไปไหนคะพี่คีย์ ?...เราไม่ได้แค่ไปกินข้าวกันหรอคะ” เอวาเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะคีรินไม่ได้บอกเธอไว้ก่อนว่าจะไปเจอพวกเพื่อนๆ ของเขา
“ พอดีวันนี้วันเกิดไอ้สกายมันน่ะ...พี่อยากพาเราไปด้วย”
“ แต่ว่ารถของวาอยู่นี่นะคะ...”
“ เอากุญแจรถแกมาเดี๋ยวฉันจัดการให้รถแกกลับไปอยู่คอนโดอย่างปลอดภัยแน่นอน...” ฮันนารีบพูดพร้อมกับแย่งกุญแจรถมาจากมือเอวาทันที
“ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ...” คีรินเอ่ยพร้อมกับระบายยิ้มนิดๆ ก่อนจะเนียนโอบเอวเอวาทันทีในขณะที่สายตาเขาก็ปลายตาไปมองเตวินน์ที่กำลังยืนกำมือแน่นมองเขาอยู่...
“ ไปก่อนนะวินน์ ” เสียงทุ้มของคีรินเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างจงใจก่อนที่เขาจะยกยิ้มที่มุมปากใส่เตวินน์ที่กำลังมองเขาโอบเอวผู้หญิงที่ตัวเองรัก
“ ครับ...”
คีรินมองหน้าเตวินน์ที่ตอบรับเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ และนั่นยิ่งทำให้คีรินยกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ คีรินพาเอวาเดินมาขึ้นรถมาเซราติราคาแพงของเขาก่อนที่เขาจะเดินไปประจำที่นั่งคนขับพร้อมกับขับออกไปด้วยความรวดเร็ว...
@Elements, Inspired by Ciel Bleu
เวลา 19.00 นาที
ทันทีที่มาถึงร้านอาหารคีรินก็ให้คนรถนำรถไปจอดที่ชั้นจอดสำหรับวีไอพีของทางร้าน แล้วเขาถึงพาร่างบางเดินไปยังด้านฟ้าของทางร้านที่สกายจองเอาไว้สำหรับจัดเลี้ยงวันเกิด
เท้ายาวหยุดเดินก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือเล็กเอาไว้พร้อมกับเดินไปหามุมเงียบๆ คุยกับเอวาก่อนจะเข้าไปหาเพื่อนๆ ของเขา
“ เป็นอะไรหรือเปล่า...” คีรินเอ่ยถามอย่างแปลกใจที่ร่างบางนั่งเงียบมาตั้งแต่ออกมาจากมหาลัย
“ คะ ? ” เสียงใสขานรับด้วยความงุนงงเช่นกัน
“ พี่ถามว่าเป็นอะไร ทำไมไม่ยิ้มเลย...”
“ พอดีวามีเรื่องคิดนิดหน่อยค่ะพี่คีย์...” ร่างบางตอบไปอย่างไม่ได้คิดจะปิดคีริน เพราะจริงๆ เธอกำลังคิดเรื่องของเตวินน์อยู่ต่างหากเธอกำลังรู้สึกอึดอัดกับความสัมพันธ์ของเธอกับเตวินน์ และตลอดทางที่นั่งรถออกมาจากมหาลัยเตวินน์ก็ยังไลน์หาเธอเป็นระยะ
“ คิดเรื่องอะไร ? เรื่องเตวินน์ ? ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นนิ่งๆ แต่ภายในใจเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย เขาไม่เคยต้องต่อประโยคกับใครเยอะเท่ากับเอวาเลยจริงๆ
“ พี่คีย์รู้ได้ไงคะ...”
“ พี่ไม่ได้โง่ ถึงจะดูไม่ออกว่าวินน์มันชอบเรา...หรือที่เรานั่งเงียบมาทั้งทางเพราะเรากังวลเรื่องเตวินน์ ? ” คีรินพูดขึ้นมานิ่งๆ ก่อนจะสบตาคู่สวยของเอวา...
“ หรือเราชอบเตวินน์ ? ”
“ วาไม่ได้ชอบวินน์นะคะ...” ร่างบางรีบพูดสวนออกไปอย่างลืมตัว...และทันทีที่เธอคิดได้ว่าเธอลืมตัวพูดออกไปแบบนั้น หญิงสาวยิ่งรู้สึกอายกับสิ่งที่ตัวเองแสดงออกไป
บ้าจริง....
คีรินยิ้มที่มุมปากตัวเองนิดๆ ก่อนจะมองใบหน้าสวยที่แก้มนวลทั้งสองข้างกำลังขึ้นสีชมพูระเรื่อเพราะความเขิน
“ แล้วเราชอบพี่ไหม...” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้ใบหน้าของร่างบาง
“ พะ พี่คีย์”
“ ชอบพีหรือเปล่า...”
“ คือวา...” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นนิดๆ เอวามองใบหน้าหล่อเหลาของคีรินด้วยหัวใจที่เต้นรัว และเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก...
นัยน์ตาสีนิลสบมองในตากลมโตก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าที่จริงแล้ว เอวาเป็นผู้หญิงที่ดึงดูดสายตาของเพศตรงข้ามได้ดีมากจริงๆ...
เขาพินิจมองใบหน้าของร่างบางด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มก่อตัวอยู่ภายในใจเขา...นัยน์ตาคมไล่สำรวจไปทั่วใบหน้าของร่างบางก่อนที่สุดท้ายสายตาของเขาจะไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอมชมพูของเธอ...
“ จูบได้ไหม...” เสียงทุ้มเอ่ยออกมานิ่งๆ ในขณะที่นัยน์ตาคมก็เลื่อนขึ้นไปสบตาร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง...
“ พะ พี่คีย์...” ร่างบางเอ่ยเรียกร่างสูงตรงหน้าอึ้งๆ...หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ เพราะสายตาที่คีรินใช้มองเธอตอนนี้...มันต่างจากทุกครั้ง....
สายตาที่กำลังบอกเธอว่าเขาอยากทำอย่างที่พูดจริงๆ...
“ พี่จูบเราได้หรือเปล่า...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยของเอวาอีกครั้ง...อีกเพียงนิดเดียวริมฝีปากของทั้งคู่ก็จะ...
ครืดดด ครืดดด....
โทรศัพท์ของคีรินสั่นดังขึ้นอยู่ภายในกระเป๋าเสื้อสูท ร่างสูงชะงักใบหน้าของตัวเองไว้แค่นั้น และเพราะเสียงโทรศัพท์นั้นทำให้เขาได้สติของตัวเองกลับคืนมา...
มือหนาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทก่อนที่เขาจะกดรับสายของ วีนัส
“ ฮัลโหล...”
‘ อยู่ไหนคะที่รัก...’
“ อยู่ที่งานวันเกิดไอ้กาย...เธออยู่ไหน”
‘ อยู่คอนโดอ่า ปวดท้องเหมือนจะไปไม่ไหว ’
“ แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า... ”
‘ ไม่เป็นไรมากน่าจะเป็นเหมือนเดิมอะ...’
“ ให้ไปหาไหม...”
‘ ไม่ต้องค่า เสร็จจากงานสกายคีย์ค่อยมาก็ได้...แล้วนี่พาเด็กนั่นมาด้วยไหม...’
“ มา...ถ้าไม่โอเครีบโทรมานะวี...”
‘ โอเคค่ะ...อย่าออกนอกกติกานะคีย์...”
“ รู้น่า...”
คีรินตอบรับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เอวาที่ยืนฟังคีรินคุยโทรศัพท์กับวีนัสด้วยความรู้สึกแปลกๆ ประโยคสนทนาที่คีรินพูดกับวีนัสมันทำให้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเพื่อนที่คุยกันเลย...
“ เข้าไปในงานกัน...” คีรินที่พึ่งวางสายจากวีนัสก็หันมาพูดกับเอวาด้วยสีหน้าท่าทางปกติ...เอวาสบตาสีนิลตรงหน้าอีกครั้งก่อนจะพูดออกไปอย่างที่เธอรู้สึก
“ พี่คีย์กับพี่วีนัสดูสนิทกันมากเลยนะคะ...”
“ ทำไมถึงคิดงั้น ? ”
“ ก็พี่สองคนดูสนิทกันมากจริงๆ วาก็เลยพูดออกไปแบบนั้น ” เอวาพูดพร้อมกับมองหน้าคีริน เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่...คีรินมองใบหน้าของร่างบางก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ พร้อมกับเอ่ย
“ ใช่พี่กับวีนัสเราสนิทกัน...แต่แบบเพื่อน” คีรินพูดขึ้นมานิ่งๆ
เขากับวีนัสสนิทกันมาก มากจริงๆ...
" เพราะงั้นสบายใจได้นะ...พี่เป็นของเราคนเดียว"
" พี่คีย์ O_O ! " นัยน์ตากลมมองร่างสูงตรงหน้าที่พูดแบบนั้นออกมา...ยิ่งเธอรู้จักคีรินมาแค่ไหน เธอยิ่งรู้สึกว่าคีรินตัวจริงกับในจอมันช่างต่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ
" ไปหาเพื่อนพี่กัน..." เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปจับมือเรียวของเอวาเอาไว้พร้อมกับรั้งให้เธอเดินตามเขาเข้าไป...
..........................................
" พี่ไม่ชอบกระโปรงนักศึกษาตัวนี้ของเราเลยว่ะ..."
................................
"คืนนี้นอนที่นี่แหละ"
" พี่ขับรถไม่ไหว...เมา"