Choose love : EP.5 ให้ตายใจ

3063 Words

KIERAN : คิดถึงเราเหมือนกัน นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างขึ้นนิดๆ ใบหน้าหวานร้อนผ่าวไปด้วยความเขินหัวใจด้วยน้อยเริ่มตัวรัวไม่เป็นจังหวะ เธอรู้สึกว่าเธอเหมือนเด็กน้อยที่กำลังจะมีความรักเป็นครั้งแรกยังไงยังงั้น… บ้าจริง… “ แต่แกตอนนี้พี่คีย์เขาอยู่กับพี่วีหรอวะ…” ริชาเอ่ยขึ้นมาเบาๆ หลังจากที่แจ้งเตือนในไอจีมันขึ้นว่าวีนัสอัพสตอรี่ไอจีริชาเองก็เป็นแฟนตัวยงของวีนัสเหมือนกัน “ ไหนวะ…” ฮันนาถามพร้อมดูในโทรศัพท์ของริชา เอวาเองก็ชำเลืองสายตาดูเหมือนกัน… เป็นสตอรี่ที่คีรินไปกินข้าวกับวีนัสโดยที่มีสกายไปด้วย… “ เขาอยู่ค่ายเดียวกัน ไปกินข้าวด้วยกันก็ไม่แปลกนะ…” ริชาพูดไปตามที่รู้มาจากดารัณว่าจริงๆ วีนัสก็ค่อยข้างสนิทกับกลุ่มวาโยระดับนึง… “ ฮั่นแน่ เงียบเลยแก…คิดไรปะเนี้ย…” “ คิดอะไรละ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เขา…” “ ตอนนี้ไม่เป็น อีกหน่อยก็ไม่แน่ปะ” “ ไม่คุยกับพวกแกเรื่องนี้แล้ว ไปขึ้นเรียนกัน…” เอวาเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นยืน แต่ไม่ทันที่เธอจะได้เดินออกไปจากโต๊ะเสียงทุ้มของเตวินน์ก็เอ่ยดังขึ้น… “ วา…คุยกับวินน์หน่อย…” เอวาหันไปมองร่างสูงตรงหน้าด้วยความแปลกใจก่อนที่มือหนาของเตวินน์จะเอื้อมมาจับข้อมือเอวาไว้ทันที… “ เดี๋ยววินน์ เราต้องขึ้นเรียนกันแล้วนะ…”เอวาเอ่ยพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ด้วยความงุนงง “ ไม่นานหรอก เราอยากคุยกับวา…” “ แต่ว่าเราจะเช็คชื่อไม่ทันนะ…” “ กูว่าเลิกเรียนมึงค่อยคุยกับวาก็ได้มั้งไอ้วินน์..”มาร์ตินพูดขึ้นมานิ่งๆ พร้อมกับมองหน้าเพื่อน “ จริงวินน์ ค่อยคุยเลิกเรียนไม่ได้หรอ…” ริชาเอ่ยถามอย่างสงสัย ทุกคนต่างแปลกใจกับสีหน้าแล้วก็แววตาของเตวินน์ที่วันนี้ไม่มีความขี้เล่นแฝงอยู่เลย “ เรื่องมันสำคัญขนาดต้องคุยตอนนี้เลยหรอ…” เมอาเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ “ เย็นนี้กูต้องไปงานเปิดตัวน้ำหอม…วาไปคุยกับวินน์หน่อยไม่นานหรอก…” พูดจบเตวินน์ก็รั้งแขนเรียวของเอวาให้เดินตามไปในทันที… ร่างบางมองเสี้ยวหน้าของเตวินน์ที่วันนี้เขาดูไม่เหมือนเตวินน์คนเดิมเลยสักนิด… “ วินน์เป็นอะไรหรือเปล่า…” เอวาเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าที่เขาพาเธอมาหยุดคุยอยู่หลังตึกคณะ…เตวินน์มองใบหน้าของผู้หญิงที่เขาชัดเจนมาตลอดว่าเขาคิดยังไงกับเธอ มาวันนี้เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะเสียเธอไปให้ผู้ชายอีกคนที่เขารู้ว่าไม่ได้คิดจริงจังกับเอวาอยู่แล้ว… “ วา…วาชอบพี่คีย์หรือเปล่า…” เตวินน์เอ่ยถามออกไปอย่างกังวลใจ “ วะ วินน์ เป็นอะไรทำไมถึงถามแบบนี้…” “ ตอบวินน์ก่อน วาไม่ได้ชอบพี่คีย์ใช่ไหม…” “ วาแค่ชอบพี่คีย์เหมือนที่แฟนคลับปลื้มดาราเฉยๆ ใช่ไหม…” “ วะ วินน์…” “ ตอบวินน์ทีวา…ตอบที…” “ คือวา…” เอวาอึกอักไม่รู้จะพูดออกไปว่ายังไงถึงความสัมพันธ์ของเธอกับคีรินเพราะเธอก็ไม่แน่ใจว่าระหว่างเธอกับคีรินมันคืออะไร… “ อย่ารักพี่เขาเลยนะ…” เตวินน์พูดพร้อมกับคว้าตัวเอวาเข้ามากอดไว้แน่น… “ วินน์…” เอวาเรียกร่างสูงตรงหน้าอึ้งๆ แต่เธอเองก็ไม่ได้ผลักไสร่างสูงที่กำลังกอดเธออยู่ตอนนี้ให้ออกไป “ วารู้ใช่ไหมว่าวินน์รู้สึกยังไงกับวา…” “ วินน์ชอบวามากนะ ชอบมากจริงๆ…” “ วินน์เราว่าไปขึ้นเรียนกันก่อนเถอะนะ…” ร่างบางรีบพูดขึ้นทันทีพร้อมกับดันตัวเตวินน์ออกห่างจากตัว… “ ไปขึ้นเรียนกันเถอะนะ…” “ วาอย่าพยายามเปลี่ยนเรื่องได้ไหม…ทุกครั้งที่วินน์พยายามพูดเรื่องนี้กับวา วาจะเดินหนีวินน์แบบนี้ตลอดเลย” เตวินนเอ่ยพร้อมกับรั้งข้อมือเล็กเอาไว้อีกครั้ง “ แล้ววินน์รู้ไหมว่าวาเดินหนีวินน์ทำไม…” เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับสบตาคมตรงหน้า ใบหน้าสวยฉายแววความลำบากใจบนใบหน้า “ ว่าไม่ได้อยากเสียวินน์ไปนะ วินน์เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ของวา…” “ วา…” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาเบาๆ… “ วาขอบคุณมากสำหรับความรู้สึกที่วินน์มีให้วา แล้ววาก็ขอโทษที่วารู้สึกแบบนั้นกับวินน์ไม่ได้…” “ วาเห็นวินน์เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ เพราะนั้นวินน์อย่าทำให้ระหว่างเราต้องเกิดความอึดอัดเลยนะ…” “ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะวินน์…” เสียงใสเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือหนาของเตวินน์เอาไว้…ร่างสูงมองมือเรียวที่กำลังกุมมือเขาอยู่ตอนนี้ด้วยความรู้สึกอธิบายไม่ได้… จริงๆ เขาเองก็พอรู้ว่าเอวาไม่ได้คิดกับเขาเหมือนที่เขาคิด…แต่พอได้ยินเธอพูดแบบนี้จริงๆ เขาก็แอบจุกไม่น้อย… “ ไปเถอะนะ…ถ้ามีคนมาเห็นว่าเราอยู่กันสองคนแบบนี้ วินน์จะเป็นข่าวนะ…” “ ช่างมันดิ วินน์ไม่สนหรอกนะวา…” “ วินน์…” “ วาก็รู้ วินน์ไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ…ยิ่งกับเรื่องของวาวินน์ยิ่งไม่คิดจะยอม…” “ วินน์ไม่ท้อหรอกนะวา…วันนี้วาอาจจะยังไม่รู้สึกกับวินน์ แต่วินน์เชื่อว่ามันจะมีวันนั้นวันที่วาจะมองวินน์ด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป…” “ แต่ว่า….” “ อย่าพึ่งปฏิเสธวินน์เลยนะ…” “ ให้โอกาสวินน์บ้าง…” “ วินน์…” “ ไปเรียนกันเถอะ…” เตวินน์ไม่รอให้เอวาพูดอะไรอีก เขายังไม่อยากยอมรับ หรือยอมแพ้เรื่องเอวาในตอนนี้… มือหนาเอื้อมมือไปจับมือเรียวของเอวาเอาไว้ ร่างบางก้มมองมือหนาที่กำลังกอบกุมมือเธอพร้อมกับดึงรั้งให้เธอเดินตามเขาไปที่ห้องเรียน… ในตอนนี้เขาไม่กลัวว่าจะมีคนเห็นแล้วก็ถ่ายรูปเขาที่เดินจับมือเอวาไปลงข่าว… สิ่งที่เขากลัว เขากลัวว่าเขาจะต้องเสียเอวาให้ผู้ชายอย่างคีริน… ในตอนนี้เขามีพร้อมทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าจะชื่อเสียหรือเงินทอง…เขาไม่ต้องพึ่งพาใครหรือต้องใช้ใครเพื่อเป็นทางเดินให้ตัวเองอีกแล้ว… เลิกเรียน… เวลา 17.22 นาที “ เข้าสายก็ไม่ได้ แต่เลิกเลทสุด…” ฮันนาบ่นพร้อมกับเดินมาคล้องแขนเอวาก่อนจะซบหน้าลงคล้ายกับอยากจะงอแง เอวามองเพื่อนตัวเองก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ “ ไม่ชินหรอไง ก็รู้อยู่เรียนกับอาจารย์แม่เคยเลิกเร็วที่ไหน…” “ ถ้าวันไหนเลิกเร็วนี่หิมะตกเมืองไทยแน่ๆ…” เมอาพูดก่อนจะแอบมองบนนิดๆ “ งั้นก็ไม่มีวันนั้นแน่นอน” ริชาพูดเสริม “ วา ตอนก่อนขึ้นเรียนวินน์มันลากแกไปคุยอะไรอะ…” ฮันนาเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะสังเกตสีหน้าเพื่อนทั้งสองคนแล้วรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ “ เออขึ้นมาวินน์หน้าเครียดมาเลยอะ…” เมอาพูดเสริม เอวานิ่งเงียบก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเธอแอบกังวลเรื่องเตวินน์ไม่น้อย เธอไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ระหว่างเธอกับเตวินน์เท่าไหร่นัก มันอึดอัดจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก… “ ถอนหายใจแบบนี้ เรื่องเดิมๆ แน่นอนเลย…” ริชาพูดอย่างรู้ทัน.. “ หยุดพูดเรื่องวินน์ก่อน เดินลงมานู้นแล้ว…” เมอาพูดก่อนจะส่งสายตาไปทางด้านหลังของเอวาเพราะตอนนี้เตวินน์กำลังเดินตรงมาที่เอวาพร้อมกับมาติน “ ไหนบอกรีบไปงานอะ…” ฮันนาเอ่ยพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ที่สีหน้ายังคงดูนิ่งเรียบ… “ กำลังจะไป...วาถ้าถึงห้องแล้วไลน์บอกวินน์หน่อยนะ...” “ ทำไมวาต้องไลน์บอกมึงด้วยอะวินน์...มึงอย่าทำให้วาอึดอัดได้ไหม...” “ มึงไม่ได้เป็นอะไรกับวานะ....” เมอาพูดพร้อมกับมองหน้าเตวินน์ที่เอาแต่มองไปที่เอวา และเพราะประโยคสุดท้ายของเมอาทำให้เตวินน์หันมาสบตากับเมอาทันที “ ไปเถอะมึง ผู้จัดการมึงรอนานแล้วไอ้วินน์...” มาตินพูดขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้เกิดการปะทะอารมณ์ระหว่างเมอากับเตวินน์ “ แต่กูอยากคุยกับวา...” “ วา...” ในขณะที่เตวินน์ยังพูดไม่ทันจบเสียงทุ้มที่แสนคุ้นหูสำหรับเอวาก็เอ่ยดังขึ้น ร่างบางหันไปมองตามเสียงก่อนจะเห็นว่าเป็นคีรินที่กำลังก้าวเดินมาหาเธอ...มือหนาของเขาค่อยๆ ถอดแว่นตาราคาแพงของตัวเองออกช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มละมุนให้เอวาที่มองเขาด้วยสายตาตกตะลึง เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอที่มหาลัยเพราะตอนที่ไลน์คุยกันคีรินจะไปรับเธอที่คอนโด “ พี่คีย์...” ร่างบางเอ่ยเรียกร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองใบหน้าของเขาด้วยความงุนงงไม่หาย “ อ้าวพี่คีย์ ! ไหนวาบอกพี่คีย์จะไปรับที่คอนโด”ฮันนาเอ่ยทักทายด้วยความแปลกใจเช่นกัน แต่เธอก็รู้สึกว่าโชคดีที่พี่คีย์มาหาเอวาตอนนี้เตวินน์จะได้เลิกยุ่งกับเอวาแบบนี้ซะที “ พี่เปลี่ยนใจแล้ว...” “ ทนคิดถึงวามันไม่ไหวหรอคะ...” ฮันนาเอ่ยแซว “ ฮันนาแกพูดไรอ่า...” เอวาพูดเสียงหลงพร้อมกับมองหน้าเพื่อนแต่ฮันนากับทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ใส่แทน “ เขินทีไรเสียงเพื่อนก็จะหลงๆ หน่อยอะเนอะ...” ริชาเอ่ยแซวพร้อมกับมองหน้าเอวา...เตวินน์มองภาพตรงหน้าอย่างนึกเจ็บปวดอยู่ภายในใจ...มันมีแวบนึงที่คีรินหันมาสบตากับเขาด้วยสายตาที่เขาก็คาดเดาไม่ได้ว่าเพราะอะไรคีรินถึงมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ “ หวัดดีวินน์...” คีรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏที่มุมปากหยักของเขา... “ หวัดดีครับพี่คีย์..” เตวินน์เอ่ยออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ พี่ขอพาตัวเอวาไปก่อนได้ไหมครับ พอดีนัดพวกวาโยเอาไว้ด้วย...” คีรินหันมาเอ่ยกับเพื่อนๆ ของเอวาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่แอบแฝงไปด้วยความอบอุ่นนิดๆ... “ ได้เลยค่า ! ” เพื่อนทั้งสามของเอวาประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพียง “ ปะ ไปไหนคะพี่คีย์ ?...เราไม่ได้แค่ไปกินข้าวกันหรอคะ” เอวาเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะคีรินไม่ได้บอกเธอไว้ก่อนว่าจะไปเจอพวกเพื่อนๆ ของเขา “ พอดีวันนี้วันเกิดไอ้สกายมันน่ะ...พี่อยากพาเราไปด้วย” “ แต่ว่ารถของวาอยู่นี่นะคะ...” “ เอากุญแจรถแกมาเดี๋ยวฉันจัดการให้รถแกกลับไปอยู่คอนโดอย่างปลอดภัยแน่นอน...” ฮันนารีบพูดพร้อมกับแย่งกุญแจรถมาจากมือเอวาทันที “ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ...” คีรินเอ่ยพร้อมกับระบายยิ้มนิดๆ ก่อนจะเนียนโอบเอวเอวาทันทีในขณะที่สายตาเขาก็ปลายตาไปมองเตวินน์ที่กำลังยืนกำมือแน่นมองเขาอยู่... “ ไปก่อนนะวินน์ ” เสียงทุ้มของคีรินเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างจงใจก่อนที่เขาจะยกยิ้มที่มุมปากใส่เตวินน์ที่กำลังมองเขาโอบเอวผู้หญิงที่ตัวเองรัก “ ครับ...” คีรินมองหน้าเตวินน์ที่ตอบรับเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ และนั่นยิ่งทำให้คีรินยกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ คีรินพาเอวาเดินมาขึ้นรถมาเซราติราคาแพงของเขาก่อนที่เขาจะเดินไปประจำที่นั่งคนขับพร้อมกับขับออกไปด้วยความรวดเร็ว... @Elements, Inspired by Ciel Bleu เวลา 19.00 นาที ทันทีที่มาถึงร้านอาหารคีรินก็ให้คนรถนำรถไปจอดที่ชั้นจอดสำหรับวีไอพีของทางร้าน แล้วเขาถึงพาร่างบางเดินไปยังด้านฟ้าของทางร้านที่สกายจองเอาไว้สำหรับจัดเลี้ยงวันเกิด เท้ายาวหยุดเดินก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือเล็กเอาไว้พร้อมกับเดินไปหามุมเงียบๆ คุยกับเอวาก่อนจะเข้าไปหาเพื่อนๆ ของเขา “ เป็นอะไรหรือเปล่า...” คีรินเอ่ยถามอย่างแปลกใจที่ร่างบางนั่งเงียบมาตั้งแต่ออกมาจากมหาลัย “ คะ ? ” เสียงใสขานรับด้วยความงุนงงเช่นกัน “ พี่ถามว่าเป็นอะไร ทำไมไม่ยิ้มเลย...” “ พอดีวามีเรื่องคิดนิดหน่อยค่ะพี่คีย์...” ร่างบางตอบไปอย่างไม่ได้คิดจะปิดคีริน เพราะจริงๆ เธอกำลังคิดเรื่องของเตวินน์อยู่ต่างหากเธอกำลังรู้สึกอึดอัดกับความสัมพันธ์ของเธอกับเตวินน์ และตลอดทางที่นั่งรถออกมาจากมหาลัยเตวินน์ก็ยังไลน์หาเธอเป็นระยะ “ คิดเรื่องอะไร ? เรื่องเตวินน์ ? ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นนิ่งๆ แต่ภายในใจเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย เขาไม่เคยต้องต่อประโยคกับใครเยอะเท่ากับเอวาเลยจริงๆ “ พี่คีย์รู้ได้ไงคะ...” “ พี่ไม่ได้โง่ ถึงจะดูไม่ออกว่าวินน์มันชอบเรา...หรือที่เรานั่งเงียบมาทั้งทางเพราะเรากังวลเรื่องเตวินน์ ? ” คีรินพูดขึ้นมานิ่งๆ ก่อนจะสบตาคู่สวยของเอวา... “ หรือเราชอบเตวินน์ ? ” “ วาไม่ได้ชอบวินน์นะคะ...” ร่างบางรีบพูดสวนออกไปอย่างลืมตัว...และทันทีที่เธอคิดได้ว่าเธอลืมตัวพูดออกไปแบบนั้น หญิงสาวยิ่งรู้สึกอายกับสิ่งที่ตัวเองแสดงออกไป บ้าจริง.... คีรินยิ้มที่มุมปากตัวเองนิดๆ ก่อนจะมองใบหน้าสวยที่แก้มนวลทั้งสองข้างกำลังขึ้นสีชมพูระเรื่อเพราะความเขิน “ แล้วเราชอบพี่ไหม...” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้ใบหน้าของร่างบาง “ พะ พี่คีย์” “ ชอบพีหรือเปล่า...” “ คือวา...” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นนิดๆ เอวามองใบหน้าหล่อเหลาของคีรินด้วยหัวใจที่เต้นรัว และเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก... นัยน์ตาสีนิลสบมองในตากลมโตก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าที่จริงแล้ว เอวาเป็นผู้หญิงที่ดึงดูดสายตาของเพศตรงข้ามได้ดีมากจริงๆ... เขาพินิจมองใบหน้าของร่างบางด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มก่อตัวอยู่ภายในใจเขา...นัยน์ตาคมไล่สำรวจไปทั่วใบหน้าของร่างบางก่อนที่สุดท้ายสายตาของเขาจะไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอมชมพูของเธอ... “ จูบได้ไหม...” เสียงทุ้มเอ่ยออกมานิ่งๆ ในขณะที่นัยน์ตาคมก็เลื่อนขึ้นไปสบตาร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง... “ พะ พี่คีย์...” ร่างบางเอ่ยเรียกร่างสูงตรงหน้าอึ้งๆ...หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ เพราะสายตาที่คีรินใช้มองเธอตอนนี้...มันต่างจากทุกครั้ง.... สายตาที่กำลังบอกเธอว่าเขาอยากทำอย่างที่พูดจริงๆ... “ พี่จูบเราได้หรือเปล่า...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยของเอวาอีกครั้ง...อีกเพียงนิดเดียวริมฝีปากของทั้งคู่ก็จะ... ครืดดด ครืดดด.... โทรศัพท์ของคีรินสั่นดังขึ้นอยู่ภายในกระเป๋าเสื้อสูท ร่างสูงชะงักใบหน้าของตัวเองไว้แค่นั้น และเพราะเสียงโทรศัพท์นั้นทำให้เขาได้สติของตัวเองกลับคืนมา... มือหนาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทก่อนที่เขาจะกดรับสายของ วีนัส “ ฮัลโหล...” ‘ อยู่ไหนคะที่รัก...’ “ อยู่ที่งานวันเกิดไอ้กาย...เธออยู่ไหน” ‘ อยู่คอนโดอ่า ปวดท้องเหมือนจะไปไม่ไหว ’ “ แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า... ” ‘ ไม่เป็นไรมากน่าจะเป็นเหมือนเดิมอะ...’ “ ให้ไปหาไหม...” ‘ ไม่ต้องค่า เสร็จจากงานสกายคีย์ค่อยมาก็ได้...แล้วนี่พาเด็กนั่นมาด้วยไหม...’ “ มา...ถ้าไม่โอเครีบโทรมานะวี...” ‘ โอเคค่ะ...อย่าออกนอกกติกานะคีย์...” “ รู้น่า...” คีรินตอบรับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เอวาที่ยืนฟังคีรินคุยโทรศัพท์กับวีนัสด้วยความรู้สึกแปลกๆ ประโยคสนทนาที่คีรินพูดกับวีนัสมันทำให้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเพื่อนที่คุยกันเลย... “ เข้าไปในงานกัน...” คีรินที่พึ่งวางสายจากวีนัสก็หันมาพูดกับเอวาด้วยสีหน้าท่าทางปกติ...เอวาสบตาสีนิลตรงหน้าอีกครั้งก่อนจะพูดออกไปอย่างที่เธอรู้สึก “ พี่คีย์กับพี่วีนัสดูสนิทกันมากเลยนะคะ...” “ ทำไมถึงคิดงั้น ? ” “ ก็พี่สองคนดูสนิทกันมากจริงๆ วาก็เลยพูดออกไปแบบนั้น ” เอวาพูดพร้อมกับมองหน้าคีริน เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่...คีรินมองใบหน้าของร่างบางก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ พร้อมกับเอ่ย “ ใช่พี่กับวีนัสเราสนิทกัน...แต่แบบเพื่อน” คีรินพูดขึ้นมานิ่งๆ เขากับวีนัสสนิทกันมาก มากจริงๆ... " เพราะงั้นสบายใจได้นะ...พี่เป็นของเราคนเดียว" " พี่คีย์ O_O ! " นัยน์ตากลมมองร่างสูงตรงหน้าที่พูดแบบนั้นออกมา...ยิ่งเธอรู้จักคีรินมาแค่ไหน เธอยิ่งรู้สึกว่าคีรินตัวจริงกับในจอมันช่างต่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ " ไปหาเพื่อนพี่กัน..." เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปจับมือเรียวของเอวาเอาไว้พร้อมกับรั้งให้เธอเดินตามเขาเข้าไป... .......................................... " พี่ไม่ชอบกระโปรงนักศึกษาตัวนี้ของเราเลยว่ะ..." ................................ "คืนนี้นอนที่นี่แหละ" " พี่ขับรถไม่ไหว...เมา"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more