Midnight Lover 3
1379 Words
"Bella, Bella! Mga katok sa pinto ng kwarto ko at tawag ni Ema sa labas ang nagpagising sa akin. Kaya napabangon akong bigla. Hindi pa nga ako halos nakakatulog. Ano kaya ang problema ng babaeng ito?"
"Anong bang problema mo?" bungad ko agad dito pagbukas ko pa lang ng pinto."
"May mga tao sa labas mga armado sila. Natakot ako kaya dito na lang muna ako matutulog." wika nito.
"Sinong tao, sa ibaba?" tanong ko.
"Mukhang kilala naman ni Manang Ditas, 'yung mga armado sa ibaba. At narinig ko ring Lord. At baka kilala rin nila si Lord Marco. Diyos ko po!" nakakatakot na ako rito. Umalis na kaya tayo rito Bella. Hanggang isang buwan lang tayo rito hintayin lang natin yung sahod na makukuha natin dito." wika ni Ema.
"Iyan nga ang balak ko Ema. Mabuti at nabanggit mo. Para kasing may kakaiba sa bahay na ito."
"Anong kakaiba ang sinasabi mo?" tanong ni Ema sa akin.
Kasi simula ng magtrabaho ako rito at natutulog sa kuwartong ito, lagi kong napapanaginipan ang isang lalaking hinahalikan ako. Tapos parang pakiramdam ko laging may
nakatingin sa akin dito sa loob ng silid gayundin sa labas ng bahay," pahayag ko.
"Hindi kaya may multo rito sa loob ng kuwarto mo, Bella. At baka may lover kang multo!" Bulalas ni Ema.
"Hindi ako na niniwala sa multo Ema at iyong panaginip ko ay para kasing totoo." Wika ko.
"Sa gabi mo lang ba na papanaginipan Bella?" tanong ni Ema.
"Oo, pero kapag natutulog ako nangtanghali hindi ko naman na papanaginipan nagtataka nga ako.
"Ohh my god, Bella! My bumibisita sa 'yo sa panaginip. Nakikita mo ba ang mukha?" tanong nito.
"Umiling ako. Hindi nga ehh! Tugon ko.
Mag pray ka, bago matulog Bella." Wika ni Ema."
"Lagi naman akong nagdadasal bago matulog Ema. Basta iba ang pakiramdam ko sa bahay na ito."
Ang mas magandang gawin natin ay umalis na tayo sa bahay na ito. Magpaalam tayo nang mayos kay Lord Marco. Siguro naman ay papayagan tayong umalis 'di ba?
"Yan nga siguro ang mas maganda nating gawin. Para kasing may kakaiba sa bahay na ito.Papayagan naman siguro tayo ni Lord Marco. At kailangan na nating matulog EmA." Wika ko.
Laking pasasalamat ko ng hindi ako managinip kagabi. Magaan rin ang aking pakiramdam. Nakangiti akong bumangon. Nakita kong wala na si Ema, sa aking tabi, kaya nagmadali akong maligo at nag toothbrush baka kasi sabihin ni Mr Clayton, katulong ako rito, hindi senorita, grabe pa naman kong magsalita sa kapwa ang lalaki.
Nagdidilig ako ng halaman nang makita ko si Joe, kumaway ako rito pero bigla itong umiwas nang tingin. Ano kaya ang problema ng lalaking iyon? Dati naman kapag nakikita ako ay ngumingiti siya sa akin.
"Bella! Hinahanap ka ni Manang Ditas." Pagtawag sa akin ni Ema. Kaya bumaling ako rito."
"Sige susunod na ako," tugon ko.
Pumasok kami sa loob ng bahay upang puntahan si Manang Ditas. Nakita ko agad si Manang, pansin kong malungkot ang mukha ng matanda. Ano kaya ang problema niya.
"Manang Ditas. May kailagan ka ba sa akin?
"Aalis muna kami ni Ema. Dahil may inuutos sa akin si Marco. Kailangan kong isama si Ema at ikaw na muna ang bahala rito. Pagbumaba si Lord Marco, ipaghain mo nang makakain niya 'di ba itinuro ko na sa 'yo ang mga dapat mong gawin kung sakaling wala ako?"
"Opo! Ako na ho ang bahala. Natatandaan ko ang lahat ng mga itinuro mo sa akin, Manang Ditas," pahayag ko sa matanda."
Tumingin sa akin si Ema. Mag-iingat ka rito Bella. "Sorry Bestfriend ko." Wika niya. At mabilis na tumalikod sa akin at nagmamadaling umalis.
Ano kaya ang problema ng babaeng iyon. Tapos ang lungkot pa ang mukha. Parang may dinadala siya sa kanyang dibdib.
Isinawalang bahala ko na lang ang nakikita ko sa mukha ni Ema. Baka may problema lang sa pamilya niya. Tahimik akong naghugas ng mga plato. Nang makarinig ako ng mga yabag ng paa na papalapit dito sa kusina.
Paglingon ko ay nakita ko si Sir Marco. Papalapit siya rito sagawi ko, mabuti na lang tapos na ako sa aking ginagawa.
Nakita ko siyang umupo kaya nagmadali kong hinanda ang pagkain ng lalaki. Kahit na may ka ba sa dibdib ko ay nilakasan ko na lang ang loob ko.
"Sir, kung meron kayong ipag-uutos. Tawagan ninyo lang po ako." Nakatungo kong wika.
"Sabayan mo akong kumain." wika nito.
Nagulat ako at hindi agad makapagsalita. "M-mamaya na ho ako kakain Sir Marco." magalang na wika ko."
Masamang tingin ang binigay niya sa akin. Kaya natakot ako sa klase ng tingin ni Sir Marco.
"Ayaw mo ba akong kasabay kumain?" Pa-bruskong tanong niya sakin.
"S-sige po, Sir! S-sasabay ba ho akong kumain sa inyo."
Kinakabahan na wika ko.
Marahan akong lumapit sa table ng lalaki. Halos hindi ko nga maihakbang ang mga paa. Parang bang walang lakas. Agad akong umupo sa upuan, baka kasi bigla na lang akong matumba. Nagulat pa nga ako nang ipaglagay rin ako ng pagkain sa aking plato.
"Ahhhhh, Sir Marco, ako na ho. Awat ko sa ginagawa niya. Ngunit tinabig lang niya ang kamay ko nang tangka kong aagawin rito ang hawak niyang plato.
Tahimik lang ako habang kumakain, dahil nahihiya ako kay Sir Marco. Para kasing pakiramdan ko nakatingin siya sa bawat kilos ko. Kaya lalo akong kinakabahan.
"Ganyan ka bang kumain? Paasik na tanong niya sa akin.
''Ho? Kaya napatingin ako sa kanya."
"Ang sabi ko ganyan ka ba kung kumain?" Ang tamlay mong kumain, kaya ang payat-payat mo. Baka naman ayaw mo lang akong kasabay." Bulalas ng lalaki.
Naku!" hindi po sa ganun Sir Marco. Nahihiya lang po talaga akong kasabay ka, lalo na po at Amo ko kayo at akoy isang katulong lang dito sa bahay," paliwanag ko.
Tumayo siya at walang imik na umalis sa hapagkainan. Diyos po! Sala sa init sala sa lamig ang ugali ng Amo ko. Dapat talaga na umalis na kami rito ni Ema.
Gabi na pero wala pa sina Ema at Manang Ditas. Bakit ang tagal naman nila. Pumanhik na lang ako sa aking kuwarto, siguro naman ay kinabukasan nandito na rin sila Ema. At sasabihin kung huwag na naming hintayin ang isang buwan.
Pagkatapos maligo ay agad akong humiga sa kama. Ipinikit ang mga mata ko, sapagkat antok na ako.
Naramdam kong may humahaplos ng hita ko, kaya bigla akong napamulat ng mga mata at sumalubong sa akin ay puro kadiliman. May kasama ba ako sa aking kama? Panaginip pa ba ang lahat ng ito?
S-sino ka?" tanong ko sa nilalang na kasama ko sa loob ng kuwarto." Nguniti wala tugon sa tanong ko. Nagulat na lang ako ng bigla akong halikan sa labi.
Saglit lang ang ginawang paghalik ng estranghero. Mas nagimbal ako na gumapang ang mainit niya palad sa leeg ko. Kasunod ang dila niyang basa at naglalaro sa kabilang leeg ko.
Hindi pa na kontento ang estranghero. Bumaba ang labi niya sa sa dibbi. At pumasok ang isang kamay sa loob ng damit. Kinapa ang dalawang korona ko. Wala pa naman akong suot na bra. Hindi naglaon ay itinaas na nga niya ang damit ko. Walang babang sumubsob sa boobs ko.
Hindi ako makagalaw at parang walang lakas ang katawan ko. Ang naririnig ko lang ay ang pagsipsip niya sa dalawang n****e ko. Tumigil ang estranghero sa hinagawa. Narinig ko ang mga yabag ng paa papaalis sa aking kwarto.
"Hey! Teka lang, huwag ka munang umalis!" sigaw ko sa
estranghero. Kaya pinilit kong igalaw ang katawan ko. Nangtuluyan na akong makakilos ay agad akong bumangon. Nagmamadali akong lumapit sa switch ng ilaw at binuksan ko ito.
Pagbukas ko ng ilaw ay tanging ako lang ang nandito sa loob ng silid ko. Tumingin ako sa pintuan. Nakita kong sarado naman iyon.
Ang hindi ko lang matandaan ay kong nailock ko ba kanina bago ako matulog. Ngayon alam ko nang hindi isang panaginip ang nangyayari sa akin. Alam kong may pumapasok dito sa loob ng kuwarto ko. Iyon ang kailangan kong alamin at agapan. Mas delikado ako sa bahay na ito.
Kailangan ko na ngang umalis sa bahay na nito. Totoo nga ang sinabi ni Ema, na may Lover ako sa tuwing sa sapit ang gabi. Ang masaklap pa ay hindi ko man lang kilala ang Lover ko.
*MEDNIGHT LOVER*
- Writer
