The Mafia Don's Wife

KABANATA 6

TAKOT ako kay Silver pero mahihiya ang salitang iyon sa nararamdaman ko ngayon para sa kanya.

“Silver—”

“Is this what you want to happen?” Hindi siya sumisigaw, ngunit sapat na ang diin sa bawat salita niya para malaman ko na galit siya sa akin at sisigaw siya kung alam niya paanong sumigaw. “I told you, you’re not safe! The moment you step outside, your life will be in jeopardy.”

Kinagat ko na lamang ang aking labi. Nanginginig ang kamay ko sa takot. Baka bigla niya na lamang akong saktan kapag kaming dalawa lang.

Bumaling siya kay Chiara. Mabuti pa si Chiara at kahit matalim ang ekspresyon ng mga mata ni Silver ay para bang hindi man lang nakakaramdam ng takot o baka nararamdaman niya ang takot pero hindi niya lamang pinapahalata.

“And you, what are you doing here? Did my brother send you? If yes, why?” Dire-diretso ang pagsasalita ni Silver na akala mo ay ayaw niya nang mag-ubos ng oras.

“We detected dubious activities outside the estate, Sir. Naandoon ako para mag-night patrol sana nang makita ko si Ma’am Aneesa at magsimulang bumaril ang mga snipers.”

Kumunot ang noo ni Silver pero hindi na siya nagsalita. Nagpakawala siya nang malalim na paghinga at nang tumingin sa akin ay yumuko ako. Hindi ko gusto ang tingin sa kanyang mga mata. Sapat na iyon para masaktan ako kahit wala siyang ginagawa.

He’s really a frightening man.

“And where’s Yvo? Is he here?” tanong ni Silver. By Yvo, does he mean his brother?

May kakaibang kinang ang dumaan sa mga mata ni Chiara nang banggitin ang pangalan ni Yvo pero agad din iyong nawala. Umiling ang babae.

“Yvo—I mean, Sir Yvo is out of the country, Sir.”

Tumaas ang isang kilay ni Silver sa sinabi ni Chiara. “And you’re not with him?”

Napansin ko ang pagkuyom ng kamay ni Chiara pero hindi nagbago ang robotic niyang ekspresyon.

“I don’t think I am needed in his personal errands, Sir.”

Makahulugan lamang na tiningnan ni Silver si Chiara bago ako balingan. Nag-iwas muli ako ng tingin sa kanya at yumuko.

“Everything’s settled now. You may go, Chiara.”

Pormal na tumango si Chiara bago siya magpaalam kay Silver. I guess, tauhan siya ng kapatid ni Silver na si Yvo. She’s such a badass.

Nang mapansin ko ang pag-alis ni Chiara ay mabilis akong tumayo para habulin siya.

“Chiara!” pagtawag ko sa pangalan niya. Tumigil ito sa paglalakad at nilingon ako. “Thank you ulit.”

Sandali niya akong tinitigan pero tipid na pagtango lamang ang ibinigay sa akin bago umalis.

Bumagsak ang aking balikat at nakahinga nang malalim hanggang sa maramdaman ko ang nakakatakot at mabigat na presensya sa likod ko.

Shit!

Humarap ako kay Silver. Tinangka kong ngumiti sa kanya para mabawasan ang galit niya sa akin pero lalo lang atang lumala nang mapansin niya ang pagngiti ko.

“Silver—”

“Not a f*****g word.”

May tinawagan siya sa kanyang cellphone. Para akong asong pinagalitan kahit madalas naman ay parati akong may sinasabi. Ayoko sa lahat hindi ako pinagsasalita lalo na kapag alam kong dapat ay pakinggan nila ang side ko. Ganoon man, kapag si Silver kasi ay nauuna ang takot ko.

Hindi ko nasundan ang pakikipag-usap niya. It was in Italian at masyado akong lutang para maintindihan pa ang lumalabas sa bibig ni Silver.

I jerk when he held my wrist. Walang sabi-sabi niya akong hinila. Wala na akong oras makapagsalita at umangal dahil diretso lang si Silver na hinigit ako papunta sa kuwarto sa pangalawang palapag ng mansyon. Hinagis niya ako sa kama at napaupo ako roon.

Tumingin ako sandali kay Silver. Madilim ang silid at tanging ang liwanag lamang sa nakabukas na balkonahe ang source ng ilaw. And the darkness is giving him more sinister edge.

Gusto ko mang hayaang matakot sa kanya pero sumasakit ang aking paa dahil nga sa pagkakabagsak ko kanina. Hinimas ko iyon at hinilot. Magsasalita na sana si Silver nang mapansin niya ang ginagawa ko.

“What are you doing?” His voice sounded so calm, yet the harsh edge is still there.

“Masakit lang ‘yong ankle ko. Napasama ata ako ng bagsak kanina…” Hindi ko na binanggit na dahil sa pagtakas ko, kaya sumasakit ito ngayon.

Napatitig si Silver sa paa kong hinihilot ko ngayon. Mas lalo kong nararamdaman ang sakit nito dahil humuhupa na ang lahat ng tensyon sa katawan ko.

Dahan-dahang lumapit si Silver sa akin. Umigting ang panga niya. Akala ko pa noong una ay magagalit na naman siya sa akin kaya inihanda ko na ang sarili ko. Ikinagulat ko nang lumuhod siya sa harapan ko at marahang hawakan ang aking paa.

Nanlalaki ang aking mga matang nakatingin sa kanya. Kahit sabihin ko sa sarili ko na mag-iwas ng tingin ay hindi ko magawa. Nakatitig lang ako sa kanya.

Marahan niyang hinilot iyon, and I winced when I felt the pain. Nagtaas ng tingin si Silver sa akin, the furious expression in his eyes slowly dispelled.

“Does it hurt?”

Bakit ganoon? He looks rugged and brutal right now, but I can feel the soft edge in his action? Na kahit galit siya ay para bang hindi niya gustong masaktan ako?

Kumabog ang aking dibdib sa naisip. It was short-lived, though. Stupid, nag-aalala siya sa ‘yo dahil iniisip niyang ikaw ang asawa niya.

“I’m fine.” Mabilis kong binawi sa pagkakahawak niya ang paa ko. Tumayo ako pero napaupo rin muli nang maramdam ko ang pagsakit ng paa ko.

“Stay still,” aniya. Malapit nang magsalubong ang kilay niya. Siguro ay nainis dahil tumayo pa ako.

Pinagmasdan niya pa iyon sandali bago marahang ibaba ang paa ko at tumayo. Pinatawag niya si Dante na agad namang dumalo kay Silver. Nasa may pintuan lang sila pero narinig ko ang sinabi ni Silver.

Inutusan niya si Dante na tawagin ang family doctor ng mga Montecalvo. Pagkatapos niya iyong iutos kay Dante ay sinara na niya ang pinto.

Sandaling oras lang kaming naghintay at dumating na nga ang family doctor nila. Ginamot niya ang aking paa but it wasn’t miraculously healed. Nilagyan lang ng benda at sinabihan ako na huwag pwersahing maglakad so I will not strain my sprained ankle.

Nang makaalis ang doktor, sinubukan kong tumayo para pumunta sa banyo. Kailangan ko nang maghanda para makapagpahinga na. Sira na rin naman ang misyon kong tumakas.

Somehow, there’s this warmness in my heart nang maisip na makikita ko ulit si Silver.

What the hell, Eura? Make up your mind! Gusto mo bang makasama ang isang kagaya ni Silver o hindi?

Actually, hindi ko rin alam ang isasagot. Maging ako ay naguguluhan.

Kapag pinapakitaan ako nang maayos na pakikitungo ni Silver kagaya na lang kanina, sumasagi sa isip ko na hindi naman masamang manatili rito. Ngunit kapag pinangungunahan ako ng takot sa kanya at naaalala ko na hindi ako ang dapat naririto, iyon ang nagtutulak sa akin para umalis at magdesisyong tumakas.

Ngunit kung aalis ako, wala rin naman akong mapupuntahan. Bukod doon, nalaman ko ngayon na nanganganib ang buhay ko just because I looked like Aneesa Montecalvo. Kung magtagumpay man akong tumakas, maaaring maging bangkay rin ako pagkatapos.

“Were you listening to the doctor? Don’t f*****g strain your ankle.” Mabilis na lumapit si Silver sa akin at pinilit akong maupo sa kama.

“Pero pupunta ako sa banyo at kailangan kong magbihis—”

Mabilis akong binuhat ni Silver. Napahiyaw ako sa gulat pero napakapit din ako sa kanyang leeg. Napatitig ako sa kanya at mabilis na namang kumabog ang puso ko nang mapagtantong sobrang lapit namin sa isa’t isa. Ilang pulgada lamang ang layo ng mukha niya sa akin.

Sobra akong napatitig sa kanyang mukha na hindi ko namalayang nasa banyo na kami.

Inupo ako ni Silver sa isang couch na nasa loob ng banyo. Inasikaso niya ako kahit na pinipigilan ko siya. First of all, the way he touches me is burning my skin at hindi ko nagugustuhan ang pag-aalburuto ng paruparo sa aking tiyan.

“A-Ako na. Kaya ko naman.”

Hindi ko alam bakit nagiging maamo ako ngayon. Siguro dahil alam ko na galit siya at pakiramdam ko ay nasaktan ko siya. Hindi man sabihin ni Silver, kanina ko pa nakikita ang pait sa ekspresyon niya, like he’s in pain or something.

Or maybe I am just psychoanalyzing him too much.

Tiningnan niya ako sandali at hinayaan na akong linisin ang sarili. Lumabas siya ng banyo at doon lamang ako nakahinga nang maluwag.

Ano bang nangyayari sa akin? Hindi ko alam. Massimo Sylvester Montecalvo has this certain effect on me na sa kanya ko lang nararamdaman. Despite the short period na magkakilala kami, may kakaiba na siyang epekto sa akin.

Napahawak ako sa puso kong kanina pa abnormal na kumakabog.

“Stop! Alam ko na uhaw tayo sa pagmamahal pero hindi pwedeng ganito! Ang bilis mo naman mahulog.” I need to also remind myself countless of times na hindi ako ang nakikita ni Silver. Hindi si Eura ang inaalagaan niya. Kung hindi ko kamukha ang asawa niya, wala siyang pakealam sa akin.

There’s a sting of pain in my heart due to that realization. Wow, that surely hurts.

Ang sakit na minamahal ka lamang ng ibang tao dahil ibang katauhan ang nakikita nila sa ‘yo at hindi mismong ikaw. Kahit gaano ko kagustong ma-appreciate si Silver at manatili sa tabi niya dahil sa kung ano mang nade-develop na feelings ko para sa kanya ay hindi ko magawa dahil…alam ko na isa lamang ako sa replacement ng asawa niya, and once magising siya sa katotohanan, he will throw me like a piece of trash.

Masyadong mapanganib ang mahulog sa isang kagaya ni Silver. Siguro nga dahil naghahanap ako ng true love kaya ngayong nakikitaan ko siya ng pagmamahal, kahit hindi para sa akin, I am craving for that.

I am such a shameless woman. Hindi ko akalaing sasagi sa isipan ko ang mga ganitong bagay. Why am I being selfish when it comes to Silver? Iilang araw pa lang kaming magkakilala!

Pero…kung hahantong sa ganoon ang lahat, kaya ko bang tanggapin ang pagmamahal na hindi naman para sa akin kung hindi para sa ibang tao?

I…don’t know. Gusto kong sabihing hindi dahil ayoko sa lahat ay may kahati, but the past days, I am slowly questioning myself when it comes to that man. Kahit kanina sa pagtakas ko, nagdalawang-isip pa ako. Nalungkot ako nang maisip na hindi ko na makikita si Silver pero parang may gaan naman ng pakiramdam nang mahuli niya ako at mapagtantong makikita ko pa siya ulit.

Sinabunutan ko ang sarili ko at sinampal-sampal pa nang tumigil na ako sa mga iniisip ko.

Paika-ika akong naglalakad palabas ng banyo. Naabutan kong lumabas si Silver pero hindi nakawala sa akin na may pantulog na nakaayos sa kama. Lumapit ako roon, siguro ay inihanda ito ni Silver para sa akin. Just thinking about it made me smile.

Nagpalit na ako ng damit at naupo sa kama. Nitong nakaraang araw, hindi tumatabi sa akin si Silver o baka tulog ako bago pa siya matulog. Ang sabi sa akin ni Marco kahit daw kasi gabi ay nagtatrabaho si Silver kaya ang tulog ay least sa mga iniisip niya. Hindi ko alam kung makakahinga ba ako noong nalaman ko iyon o ma-o-offend dahil tila ayaw niya akong makasamang matulog.

Inaayos ko na ang pwesto ko nang muling bumukas ang pinto. Pumasok si Silver at ang malamig niyang mga mata ang sumalubong sa akin.

Lumapit siya sa kinaroroonan ko. Napatingin ako sa hawak niya at napalagok ako nang makita ko ang wedding ring na hinubad ko kanina bago ako tumakas.

“You forgot your wedding ring.” May kung ano na namang pait sa kanyang boses na siyang tumagos sa akin at sinaksak ako sa dibdib.

Inabot ni Silver ang aking kamay at isinuot iyon sa aking daliri. Hindi kagaya kanina, marahan ang bawat pagkilos niya ngayon, na akala mo ay natatakot siyang masaktan niya ako.

I know he’s just refraining himself. Kung hindi niya napansin ang pananakit ng paa ko kanina, who knows what he’ll do due to his wrath? Nabawasan na lang siguro iyon at nakontrol niya dahil nakita niyang nasaktan ako kanina.

“You can try to run all you want,” panimula niya. Nagtaas ako ng tingin sa kanya matapos kong panoorin ang pagsuot niya ulit sa akin ng singsing. His expression is nowhere to be seen. Blangko at malamig na lamang ang ipinapakita niya ngayon. “But remember this, you can never escape me.”

Napaigtad ako sa kinauupuan ko nang hawakan niya ang pisngi ko at ilapit ang mukha niya sa akin. Mahigpit ang hawak niya pero hindi ako nasasaktan.

“I will find you when you try to hide. Even death can’t separate us. If I had to go to hell to f*****g drag you out of it just to be with me, I would do that. I could even have a deal with the devil if I needed to. You can always try, pero sa huli hindi ka magtatagumpay. Mahahanap at mahahanap kita.”

Binitawan niya ako. Sumabog ang buhok ko sa mukha subalit hindi ko iniwas ang tingin ko sa kanya. Kung noon ay parati kong iniiwas ang mga mata ko kay Silver dahil sa takot, may nagtutulak sa akin ngayon na huwag.

“Paano mo nalaman na naroroon ako?” tanong ko sa kanya. Curious din ako na nalaman niya ang kinaroroonan ko.

“What? You think I didn’t know you’re planning to escape? The moment you stop rebelling against me, alam ko na may binabalak ka. Hindi rin nakatulong iyong pag-uusap ninyo ni Marco. You think you’ll get the floor plan that easily kung hindi ko sinadyang ilagay iyon sa lugar na mabilis mong makikita?” Napansin ko muli ang pagpapakita ng galit sa mga mata niya, ngunit imbis na matakot ay nasasaktan ako. “I was testing you, hoping you’re not going to leave me. But you still…did.”

Nababaliw na ata ako. Hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko. Bakit nasasaktan ako? Hindi ba dapat magalit ako sa kanya?

Pakiramdam ko ay may gusto pang sabihin si Silver nang mga oras na iyon pero mas pinili niyang hindi na ituloy.

“Sleep now. Don’t you f*****g dare remove your ring, or I’m going to murder someone in front of you just to prove my point.”

Tinalikuran na ako ni Silver.

“Take some rest.”

I wonder kung ano ba talagang nangyari sa kanilang dalawa ng asawa niya at humantong ang lahat sa ganito? Did Aneesa cheat? Iyon siguro ang dahilan bakit may lungkot at sakit sa mga mata ni Silver na maging siya ay hindi napapansin na kumakawala ang mga emosyong iyon.

Kung hindi ako nililinlang ng mga mata ko at totoong nasasaktan si Silver, he really loved his wife, then.

“Are you not going to punish me?” Iyon ang tanong na agad kong pinagsisihan. Napapikit ako ng mata. Bakit ko ba naman kasi itinanong iyon? Mabuti na ngang hindi, ‘di ba? Ano bang gusto mo, Eura? Parusahan ka pa niya?

Humarap muli si Silver sa akin at ikiniling ang kanyang ulo. Halatang nabigla siya sa itinanong ko pero hindi niya ipinahalata.

Nanuyo agad ang lalamunan ko. May reset button ba? Kung wala, bakit hindi na lamang ako lamunin ng sahig ngayon nang mawala ako sa harapan ni Silver? Nakakahiya!

“You want to be punished?” May pagkasarkastiko ang kanyang tono at nangilabot agad ako roon.

Mabigat ang aking bawat paghinga. Gusto mang tuluyang magsisi sa aking sinabi sa kanya ay may kung ano rin akong nararamdamang pag-iinit sa kailaliman ng p********e ko.

Hinawakan niya ang kanyang belt. Napatingin ako roon at napasinghap.

“Is this the reason for your constant defiance, wife, so that I could punish you? You love it when I spank your ass? You love the pain mixed with pleasure, huh?” Pinagmasdan niya akong mabuti, mula ulo hanggang paa. “I bet you’re f*****g wet as we speak.”

Hindi siya nagkamali roon. I can feel the wetness of my p***y lips. Wala pa siyang ginagawa pero sapat na ang mga sinasabi niya para maisip ko lahat ng maaari niyang gawin sa akin.

“Fine, then.” Pinanood ko siyang dahan-dahan tanggalin ang belt niya. Ni hindi ko napansin na dahan-dahan na ring bumubuka ang binti ko para sa kanya.

Holy hell!

“Bend over, your ass facing me. I’ll give you the punishment you’re so willing to receive.” And he unbuckles his belt.