ราเมศกำลังยื่นมือขึ้นไปจะจับที่จับสำหรับเปิดประตูก็หยุดชะงักเมื่อเห็นคุณหมอคนสวยที่เขาเพิ่งจะแยกจากเธอมาสักครู่ มาริสาเดินลัดมาจากอีกทางหนึ่งมาหยุดตรงหน้าห้องเดียวกันเวลาไล่เลี่ยกัน..
“คุณหมอมาทำอะไรที่แผนกนี้ครับ”
“ฉันมาเยี่ยมเพื่อนของแม่น่ะค่ะ”
“ห้องนี้น่ะเหรอครับ” ราเมศคิ้วขมวดมองเลขห้องให้แน่ชัดอีกครั้ง
“ใช่ค่ะ แล้วคุณมาทำอะไรที่ศูนย์ปฏิบัติการหัวใจนี่คะ”
“ผมก็มาหา..เอ่อ..เรารีบเข้าไปข้างในกันก่อนดีกว่านะครับ เชิญครับ..” ราเมศเปิดประตูให้มาริสาเดินเข้าไปก่อน เขายังคงงุนงงหรือว่าเขาจะฟังเลขห้องผิดไป ราเมศเดินตามมาริสาเข้ามาภายในห้องพักฟื้นสำหรับผู้ป่วย เขามองผ่านหลังมาริสาเข้าไปก็เห็นคุณหญิงรวิวรรณแม่ของตัวเองหน้าตาซีดเซียวนอนอยู่บนเตียง เขาก็รีบก้าวเข้าไปหาแม่ทันที
“แม่..เป็นยังไงบ้างครับ” ราเมศเข้าไปนั่งข้างเตียงจับมือผู้เป็นแม่ขึ้นมาแล้วซักถาม
“แม่! นี่แสดงว่าเขา..” มาริสาก้าว
