มาริสาสะลึมสะลือมารู้สึกตัวอีกทีกิตตินันท์ก็พาเธอเข้ามาในโรงแรมม่านรูด หมอหนุ่มผลักมาริสาลงไปบนเตียงอย่างแรง
“พี่กิต! ทำไมทำกับริสาแบบนี้..” มาริสาพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“น้องริสาอย่าทำเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลย น้องริสาควรจะเป็นของพี่มาตั้งนานแล้ว”
“พี่กิตอย่าทำอะไรริสาเลยค่ะ ริสาไม่อยากแจ้งความดำเนินคดีกับพี่ พี่กิตควรจะนึกถึงหน้าตาและชื่อเสียงของอาจารย์บ้างนะคะ พี่ไม่ควรทำให้ท่านเสื่อมเสียชื่อเสียง” เธอพยายามจะโน้มน้าวให้เขาคิดและกลับตัว
“น้องริสานั่นแหละที่ต้องยอมพี่ดีๆ ที่ผ่านมาพี่ก็ไม่เห็นมีใครจะแจ้งความเอาผิดกับพี่เลยสักคน มีแต่ยอมพี่ทั้งนั้น น้องริสายอมเป็นของพี่ดีๆเถอะนะ” กิตตินันท์ย่างสามขุมเข้าไปหามาริสา
“ไม่ค่ะ ริสาไม่ยอม!” เธอต่อสู้ขัดขืนทั้งข่วนทั้งถีบเขาเป็นพัลวันเมื่อเขาพยายามจะเข้ามาถึงตัวเธอ
“ชอบให้ใช้ความรุนแรงอย่างนั้นใช่มั้ย! อย่าหาว่าพี่ทารุณละกัน” กิตตินันท์กระชาก
