เนี่ย พูดถึงประเด็นนี้ทีไร ฉันของขึ้นทุกที อยากจะจับมาตบปากเรียงตัวนัก
“หวังดี” ไอ้ดินให้เหตุผล
“เยอะเกิน” เหมือนมันเป็นคนที่ไม่มีความพอดีในตัวเอง มีแต่ล้นกับล้น “อย่าลามปามชีวิตฉันให้มันมาก ไม่ชอบ” มันควรจะรู้ว่าไม่มีใครทนอยู่กับการถูกตามติดเป็นเวลานาน ๆ ได้ “มากเกินไปแม่งน่ารำคาญ”
ถ้าฉันพูดคำว่า ‘รำคาญ’ กับใครเกินห้าครั้ง ก็ควรรู้ตัวได้แล้วว่าตัวเองก้าวก่ายชีวิตคนอื่นมากเกินไป ที่บอกว่าจะให้จีบหรือให้รางวัล ทั้งฉันและมัน เราตีความหมายไม่เหมือนกันทั้งคู่
“อือ...” ไอ้ดินตอบรับแค่นั้น ฉันไม่อยู่ฟังมันพูดหรืออะไรก็ก้าวเท้าจากมา
แม้คำว่า 'อือ' จะลอยตามมาอย่างเบาบาง แต่ฉันกลับสัมผัสได้ถึงความหงอยจากน้ำเสียงนั้น
หลังจากนั้นหลายวัน
“โห่ววว วันนี้วันเกิดไอ้ดินมัน เธอจะไม่ไปจริง ๆ เหรอ”
“วันนี้ต้องกลับบ้าน” ฉันบอกไอ้นนท์หลังจากเดินมาถึงโรงจอดรถของมหาวิทยาลัย พวกเราเพิ่งเลิกเรียนน่ะ ตั้งใจ
