"แกทำขายหน้าฉันนางจิก"
ประพาพรที่นิ่งจนไม่น่าเชื่อ พูดออกมาท่ามกลางเสียงวิจารณ์ของคนในงาน ด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ
"ชะรอยจะไม่ธรรมดาแล้ว แค่คนรับใช้แต่ทว่าหลายคนกับออกโรงปกป้อง"
ช่อม่วงพูดพร้อมกับพยุงแก้วพิกุลจากด้านหลัง มุจินทร์เหมือนพึ่งจะได้สติประนมมือขึ้นระหว่างอก
"จิกผิดไปแล้วคุณหญิงเล็กจิกบุ๋มบ่ามไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลังต่อไปจิกไม่กล้า"ประพาพรเชิดหน้าสายตาขุ่นมัวก็ประพาพรถือกำเนิดมาในตระกูลผู้ดีที่ความเป็นนายบ่าวไม่อาจลำเส้น ทว่าจิกก็เป็นทั้งเพื่อนพี่และคนรับใช้ที่ทุกวันจะเห็นหน้าก่อนใครแม้จะโกรธแค่ไหนประพาพรก็ยังเห็นว่าจิกเป็นคนของตัวเองอยู่ดี
แก้วพิกุลเม้มปากแน่น อยากจะฉีกเลือดฉีกเนื้อมุจรินทร์เสียในทันทีตรงนั้นหากว่าจะไม่ได้อยู่ในงานเลี้ยงป่านนี้คงให้พวกเพื่อนๆ จับตัวมุจรินทร์ไว้แล้วตบสักฉาดสองฉาด
"ฉันยกมันให้เธอแก้วพิกุล จะจัดการอย่างไรก็แล้วแต่ฉันรู้ว่าเธอก็แค่โมโหพอหายโมโหก็
