“คุณ!"
“ใช่ พี่เอง” พูดแค่นั้นก็ผลักดันประตูห้องของสาวเจ้าออกแล้วแทรกตัวเข้ามาข้างในอย่างรวดเร็ว
“ออกไปนะ ใครให้คุณเข้ามาในห้องของฉันมิทราบ” หล่อนผลักไหล่หนาให้ถอยออกไปจากห้องของตน แต่ก็เหมือนผลักเสาไม่มีผิด เขาไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย แถมยังดันประตูห้องปิดล็อกอีกต่างหาก
“คุณทำบ้าอะไร ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“เราต้องคุยกัน” ว่าแล้วก็ฉวยโอกาสที่เจ้าหล่อนกำลังจะตอบคว้าข้อมือเล็กดึงลากเข้าไปในห้อง แล้วเหวี่ยงเธอไปหาโซฟาตัวที่เธอนอนเล่นก่อนหน้านี้
"โอ๊ย! เป็นบ้าอะไรของคุณมิทราบ แล้วก็เลิกทำแบบนี้กับฉันได้แล้ว ฉันเกลียดคุณ! เกลียดคุณได้ยินไหม” หล่อนตะโกนเสียงดัง
“แต่พี่รักเธอกิ่ง พี่ว่าพี่ควรจะจัดการกับเราให้เด็ดขาดสักทีนะ ทำไมถึงพยศแบบนี้กิ่ง” เข้าทิ้งตัวนั่งลงโซฟาตัวเดียวกับหล่อน พลางใช้มือใหญ่จับข้อเท้าทั้งสองของเธอกดกับตัวโซฟา
"โอ๊ย!"
หล่อนร้องเจ็บข้อเท้า ใบหน้าสวยบิดเบี้ยว มือเล็กพยายามแกะมือใหญ่ออก แต่ก็นั่นแหละ ไร้ประโยชน์อีกเช่นเคย
"หึหึ"
เขาขยับเคลื่อนกายเปลี่ยนจากนั่งหย่อนขากับพื้นเป็นเคลื่อนมาคร่อมร่างน้อยบนโซฟา มือใหญ่ผละจากข้อเท้ากดไหล่มนให้นอนราบไปกับโซฟาตัวนุ่ม
กิ่งมณีกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อร่างใหญ่คร่อมทับ ใบหน้าหล่อประดับเคราสากโน้มลงมาชิดใกล้มันทำให้หัวใจสาวเต้นสั่นระรัว มือเล็กที่สมองสั่งการให้ดันคนตัวใหญ่ออกจากร่างก็อ่อนแรง จิกทึ้งโซฟาอยู่ข้างลำตัวด้วยลมหายใจติดขัด
ปากน้อยขบเม้มแน่นดวงตาสวยหลุกหลิกไปมาทำให้คนเหนือร่างที่ผ่านโลกมาเยอะกว่ากระตุกยิ้มมุมปาก แล้วโน้มลงไปหอมแก้มนวล
“พี่รู้ว่ากิ่งก็ต้องการพี่เหมือนที่พี่ต้องการกิ่ง” น้ำเสียงแหบพร่าเปล่งออกมามันช่างเซ็กซี่เหลือเกิน กิ่งมณีหูอื้อหูดับไปชั่วขณะเมื่อได้ยินน้ำคำผะแผ่วพร่าของบุรุษเหนือร่าง
สาวเจ้ากัดปากแน่น ไม่รู้จะพูดคำไหนดี ภาพในวันวานก็ย้อนแทรกซ้อนเข้ามาในหัว ความรู้สึกประเดประดังเข้ามา หัวใจสาวเต้นแรงกว่าเดิม จากที่แรงผิดจังหวะอยู่แล้วก็ยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก มือเล็กกำจิกโซฟาแน่น ใบหน้าสวยซับสีเลือดเมื่อนึกถึงอกกำยำของคนตัวโต
ขุนพิทักษ์เริ่มขยับเคลื่อนมือจากกดไหล่มนเปลี่ยนเลื่อนมายังกระดุมเสื้อของเธอ แล้วปลดออกช้า ๆ ทีละเม็ด ใบหน้าคมก็ซุกไซ้ซอกคอระหง สาวเจ้าส่ายหน้าหนีแต่ยิ่งส่ายหน้าไปมายิ่งเป็นการเปิดทางให้เขาสูดดมกลิ่นหอมของหล่อนได้สะดวก
“อ่า! หอมเหลือเกินกิ่ง อืม!" พึมพำเสียงพร่า ขูดถูเคราสากจากลำคอระหงมายังร่องอกอวบอูมที่ดุนดันบดเบียดกันอยู่ในยกทรงตัวสวยของเธอ
“อ่ะ! อื้อ!"
เสียงครวญหวานหลุดลอดออกจากริมฝีกปากอวบอิ่มของกิ่งมณี หล่อนอยากจะผลักไส อยากขัดขืน แต่เพียงแค่ได้อยู่ใกล้ชิดหัวใจและร่างกายหล่อนก็โหยหาสัมผัสและน้ำเสียงแหบพร่าของคนเหนือร่าง มือเล็กที่กำแน่นค่อย ๆ คลายออกช้า ๆ อย่างผ่อนคลาย ร่างน้อยแอ่นยกขึ้นเบียดกับคนตัวโตเงอะงะ
“อ่า! เห็นไหม...พี่บอกแล้วว่ากิ่งต้องการพี่ กิ่งร้อนสนองตอบพี่” มือใหญ่ควานดึงเต้าทั้งสองออกจากยกทรง ปากหนาตวัดกลืนกินยอดปทุมของคนตัวเล็กสลับกันไปมา
“อะ! ไม่เอา...ไม่ทำแบบนี้ อ่ะ!อืม!"
น้ำเสียงไม่มั่นคงส่งออกมา แต่ก็เบาเหลือเกิน เบาไม่มีน้ำหนัก มันทำให้คนตัวโตยิ้มพร่าเอ็นดู มือใหญ่เคลื่อนบีบเคล้นเต้างาม โอบกอดรวบรัดร่างของสาวเจ้ายกขึ้นมาบดเบียดกับหน้าอกของตนแล้วปลดตะขอยกทรงของเธอออก พร้อมกับดึงเสื้อที่ปลดกระดุมของเธอออกทางแขน ตอนนี้แม่ม้าพยศก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นลูกแมวตัวน้อยที่กำลังจะเป็นนางยั่วสวาท
“เป็นเมียพี่แล้วก็ต้องเป็นของพี่ไปตลอด อย่าคิดจะจบความสัมพันธ์ของเรา เพราะความสัมพันธ์ของเรามีแต่ความตายเท่านั้นจะจบมันได้” น้ำเสียงเข้มไม่มีแววล้อเล่น มีแต่ความจริงจังที่ฉายชัดออกมาจากดวงตาคู่ทรงเสน่ห์ของเขา
กิ่งมณีหัวใจพองโตล่องลอยออกจากร่างเมื่อได้ฟังน้ำเสียงจริงจัง
“ฉะ...ฉัน...อะ! อื้อ!"
ยังไม่ทันได้พูดสุดความก็ถูกปากหนาอุ่นร้อนบดจูบลงมา จูบหวานซ่านบดเคล้านุ่มนวล มือใหญ่เคลื่อนขึ้นมาประคองดวงหน้างามให้แอ่นรับจูบนุ่มนวลของตน เรียวลิ้นสากค่อย ๆ สอดแทรกเข้าไปสำรวจโพรงปากเล็ก โดยมีเจ้าหล่อนให้ความร่วมมือจูบตอบเงอะงะ
“อ่ะ! อ่า! พี่คิดถึงกิ่ง...อืม! อย่าทำเหมือนวันนี้อีกนะ อย่าไล่พี่ อย่าบอกว่าเกลียดพี่อีกได้ไหม” ผละออกมาเอ่ยน้ำเสียงเว้าวอนปนขอร้อง
กิ่งมณีเบือนหน้าหนีไปมองโทรทัศน์ที่ยังเปิดทิ้งไว้ หล่อนจะทำยังไงดี หล่อนรักผู้ชายคนนี้ และเหมือนการเจอกันอีกครั้งหลังจากไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์เหมือนเขาเปลี่ยนไป เขาพูดเยอะขึ้น และจู่โจมเข้าหาหล่อนตลอด ต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง
“พี่รักกิ่งนะ ให้โอกาสผู้ชายมีตำหนิแบบพี่นะ อย่าไปรักไอ้หน้าอ่อนนั่นเลย รักพี่เถอะนะยอดรัก” เอ่ยขอเว้าวอนอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างยังเงียบอยู่
ถึงแม้ว่าจะพูดเยอะคำและเป็นประโยคยาว ๆ ขึ้นแต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงนิ่งเฉย แม้จะมียิ้มมุมปากอยู่เป็นระยะ แต่ทำไมหล่อนรู้สึกหนาวร้อนวูบวาบในหัวจิตหัวใจก็ไม่รู้ ร้อนซู่ซ่าด้วยนี้สิ และที่สำคัญหล่อนร้อนเหลือเกิน ร้อนมาจากข้างใน โดยเฉพาะช่องท้องเหมือนมีคลื่นยักษ์ลูกใหญ่กำลังหมุนวนเป็นเกลียวอยู่ในช่องท้อง