บทที่ ๑๖ หัวใจช้ำ
น้ำเพชรแทบจะกระโดดออกจากเตียงกับเสียงกริ่งที่กระหน่ำกดชนิดไม่เกรงปุ่มจะพัง ไม่กลัวคนข้างบ้านจะลุกมาด่าทอด้วยเวลานี้ดึกมากแล้วตามเวลาบนหน้าปัดนาฬิกา
ตีสองกว่าแล้ว ไอ้บ้าที่ไหนมาแล้วไม่โทรมาก่อน แม้คิดว่าเป็นคู่ขาคนใดคนหนึ่งแต่หล่อนไม่ชอบใจแน่นอนที่มารบกวนดึกดื่นขนาดนี้
น้ำเพชรเพ่งมองไปที่ประตูรั้วไม้หน้าบ้าน แม้จะเห็นหน้าไม่ชัดแต่รู้ได้จากเครื่องแต่งกายว่าเป็นผู้หญิงยิ่งทำให้สงสัยมากขึ้น เมื่อเดินไปใกล้ประตูรั้วเรื่อยๆ หน้าตาหญิงสาวในชุดราตรีสำหรับกลางคืนก็เด่นชัด
“นังผิง มาทำไมดึกดื่นป่านนี้” หล่อนไม่ได้ดีใจที่ญาติสาวซึ่งแทบไม่ได้ติดต่อกันเลยหลังกลับจากต่างประเทศมาปรากฏตัว เพราะมันไม่ใช่เวลาที่จะต้องถ่างตารับแขก โดยเฉพาะแขกที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้
“มาจากไหนนี่” หล่อนถามเมื่อเปิดประตูเล็ก ผิงไม่ตอบแต่มุดเข้ามาแล้วเดินมุ่งเข้าบ้าน จนน้ำเพชรต้องรีบเดินไปรั้งไว้ “นี่จะรีบไ
