ค่ำคืนนั้นหล่อนแต่งชุดสวยงามและอาจจะวับแวมเล็กน้อยในสายตาคนขี้หวงอย่างไฟรัสที่เงยหน้ามาจากกองหนังสือแล้วทำตาโต ก่อนถาม
‘พี่ผิงทำไมต้องไปเที่ยวกับผู้ชายคนนั้นด้วย ผมไม่ชอบนะ’
‘นายไม่ชอบแต่ฉันชอบ เพราะนายเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่เคยพาฉันออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างเลย’
‘ทำไมจะไม่เคยพาไป แต่พี่เล่นไปทุกคืน มันก็ไม่ไหว พี่ต้องรีบเรียนให้จบจะได้กลับเมืองไทย พี่ไม่คิดถึงลูกหรือ ข้าวสวยอยู่กับพี่เข็มนะ’
ไฟรัสพูดเหมือนการที่ตนเองคร่ำเคร่งอ่านหนังสือนั้นจะทำให้หล่อนเรียนจบไวขึ้น หล่อนรู้ว่าเขาตั้งใจช่วยและเอาใจช่วยแต่หล่อนเองต่างหากเบื่อการเรียนไม่อยากเรียนต่อแล้ว และทุกครั้งที่เขาเอ่ยถึงลูกหล่อนจะขุ่นเคือง ขัดใจแล้วตัดบทโดยการเดินหนี แต่คราวนี้เขากลับมาขวางทาง ดึงแขนแล้วพูด
‘ไม่ให้ไป’
‘เอ๊ะ! จะบ้าอะไรตอนนี้ วิลเลี่ยมรออยู่นะ’
‘อะไรนะ คืนนี้พี่ไปกับวิลเลี่ยม ไม่ใช่ไมเคิลหรือ’
‘ใช่ ทีนี้ปล่อยได้หรือยัง
