คุณแม่ผูกขาด

บทที่๓ ข่าวคราว

บทที่๓ ข่าวคราว

วันนี้ชายสูงวัยไม่ได้มาหาตามที่บอกเอาไว้ มีเพียงคนที่เป็นล่ามเมื่อวานและชายอีกคนที่ได้รับการแนะนำว่าเป็นทนายความมาหาบอกกล่าวในสิ่งที่คนเป็นพ่อสามีและปู่ฝากมาถึงสะใภ้และหลาน ฟารุสเปิดบัญชีธนาคารไว้ให้หลานชายและมอบเครื่องทองรับขวัญ ส่วนเข็มหอมได้อานิสงเป็นสร้อยทองคำขาวพร้อมจี้เพชรรูปหยดน้ำ แม้ไม่ใหญ่มากแต่น้ำงามเป็นประกายขนาดที่พยาบาลน้ำเพชรเห็นแล้วตาวาว

‘โอ้โห! เพชรแบบนี้แพงมาก’ พร้อมลากเสียงยาวให้สมกับคำว่ามาก

เข็มหอมไม่สนใจราคาค่างวดแค่สวมติดคอตามที่ท่านสั่งไว้ แต่หล่อนสนใจตรงที่คุณปู่ไม่มีของรับขวัญหลานสาวคนโต ไม่ใช่ว่าหล่อนจะงกอยากได้เงินทองของมีค่าของข้าวสวยมาเป็นของตน แค่สงสัยเท่านั้น แต่บางทีท่านอาจจะรับขวัญกันมาแล้วตอนข้าวสวยแรกคลอดก็เป็นได้ เพราะตอนนายแขกหอบลูกมาให้นั้นข้าวสวยอายุครบขวบแล้ว

นอกจากเงินและเครื่องประดับแล้วลูกชายของหล่อนยังได้เงินปันผลจากหุ้นในบริษัทที่จะฝากเข้าบัญชีทุกเดือนไม่รวมค่าใช้จ่ายที่ให้หล่อนเอาไว้เลี้ยงดูเด็กซึ่งมีบัญชีแยกต่างหาก และกรรมสิทธิ์ในบ้านพร้อมที่ดินแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากที่นี่นัก เพราะท่านอยากให้หลานได้อยู่บ้านที่มีบริเวณกว้างขึ้น จะได้วิ่งเล่นเมื่อถึงวัย

‘ลูกชายแม่กลายเป็นเศรษฐีน้อยไปเสียแล้ว’ เข็มหอมพูดกับลูกหลังจากทนายและล่ามกลับไปแล้ว

เมื่อทนายถามถึงเรื่องย้ายบ้านว่าจะเป็นเมื่อไหร่ดี เข็มหอมรีบบอกว่าจะรอไฟรัสที่นี่

และนั่นเองถึงได้รู้ความจริงว่าที่ฟารุสไม่ได้มาตามนัดเพราะรีบกลับไปเมื่อได้ทราบข่าวคราวของไฟรัส สีหน้าของคนพูดไม่สู้ดีนักทำให้หล่อนอดถามไม่ได้

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ท่านได้ข่าวลูกชายเลยรีบไปดูว่าใช่หรือเปล่าครับ”

“ข่าวอะไรคะ ไม่ดีแน่ๆ ใช่ไหม” เพราะหากเป็นข่าวดี พบตัวปกติพ่อเขาคงไม่รีบไปทั้งที่กำหนดจะกลับแน่นอนแล้วในตอนเย็นๆ ส่วนคนเอ่ยถึงคงไม่ทำหน้าเศร้าเช่นนี้ คู่สนทนามีสีหน้าอึดอัดจนเข็มหอมต้องคาดคั้น

“บอกมาเถอะค่ะ ฉันเป็นเมียมีสิทธิ์รู้เรื่องทั้งหมดนะคะ”

“คือมีข่าวว่าพบคนที่อาจจะใช่หรือไม่ใช่คุณไฟรัสประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเล็กๆ แถบชานเมืองท่านจึงต้องรีบไป แต่ไม่ต้องห่วงนะครับได้เรื่องยังไงผมจะโทรมาบอก”

“ขอบคุณค่ะ”

อย่าเลย อย่าใช่นายเลยนายแขก

ถึงแม้บอกตนเองว่าไม่ใช่และอย่าเป็นเขาแต่ก็ทำเอานอนไม่หลับ ใจคอยพะวงรอลุ้นเสียงโทรศัพท์อยู่ทุกเวลา จนบางคราก็เก็บเอามาฝัน ซ้ำยังเป็นฝันร้ายที่ไม่อยากฝันหรือให้กลายเป็นจริงเลย

‘นายแขกกลับมาแล้วหรือ’ หล่อนอุ้มข้าวตอกและจูงข้าวสวยเดินไปหา ซบหน้าบนอกเขาพร้อมพร่ำบอกว่าคิดถึงเหลือเกิน ทว่าไฟรัสกลับผลักหล่อนออกห่าง มองเหมือนคนไม่รู้จัก แต่พอข้าวสวยวิ่งเข้าไปหาร้องเรียกแดดดี้เขากลับอุ้มเด็กน้อยขึ้นกอดหอมแก้มแล้วบอกว่าคิดถึง

‘ฉันก็คิดถึงนายนะ’ เข็มหอมบอก

ไฟรัสตวัดตามองแล้วถามคำที่ทำให้ตกใจตื่น

‘เธอเป็นใคร’

‘ไอ้แขกบ้า จำฉันไม่ได้หรือ เมียแกไงละ เมียที่มีลูกโดยที่แกยังไม่รู้ไง ไอ้บ้า