บทที่ ๘ ทวงคืน
ที่นอนข้างตัวยุบยวบพร้อมวงแขนที่โอบมากอดกระชับปลุกคนนอนหลับให้ตื่นขึ้นแล้วรีบดันแขนนั้นออกห่าง แต่ยิ่งดันวงแขนนั้นกลับยิ่งรัดรึงแนบแน่น จึงต้องฝังปลายเล็บสั้นๆ บนผิวหนังสะอาดเนียนนวล
“แม่ใจร้ายทำร้ายพ่อได้ลงคอ”
“เออ จะเป็นแม่ใจยักษ์ในไม่ช้าถ้ายังไม่ขยับออกไป” หล่อนพูดลอบยิ้มในเงาสลัว
น้ำเสียงออดอ้อนนั้นไม่ต่างจากนายแขกในวันแรกรักกันใหม่ๆ เด็กหนุ่มรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าเกือบสี่ปีเด็กหนุ่มที่เดินเข้ามาในชีวิตหล่อนด้วยคำพูดหวานแววตาหยาดเยิ้ม
“ไม่เอา หนาวอยากกอด อยากจูบ อยาก”
“หุบปาก” เข็มหอมไม่ได้ดุเปล่าแต่หยิกเข้าให้อีกที รู้ว่าเขาไม่กล้าร้องดังเพราะลูกหลับอยู่ใกล้ๆ ข้าวสวยนอนข้างหล่อน ถัดไปคือเตียงเด็กที่ข้าวตอกนอน เตียงเด็กนอกจากรองรับร่างของทารกชายแล้ว ยังเป็นที่กั้นไม่ให้เด็กหญิงตกเตียงด้วย ส่วนคนถูกหยิกนอนอีกข้างของหล่อน ไล่ให้ไปนอนห้องแขกก็ไม่ไป ให้นอนข้างเตียงยิ
