ถงอวี้เดินไปรอบตลาดเพื่อพักผ่อนสมองบ้าง มือบางจับชินจิงเดินเล่นพร้อมทั้งตอบคำถามของเด็กน้อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เดินเล่นเมืองหลวงซึ่งเป็นสถานที่แปลกตาและสร้างความตื่นเต้นให้เด็กน้อยเอามากๆ
“ท่านแม่ พวกเขามุงดูอะไรกัน?” ชินจิงเอ่ยถามและชี้ไปยังกลุ่มคนที่มุงดูตามมาด้วยเซ็งแซ่
“แม่ก็ไม่รู้ พวกเราไปดูกันเถอะ” ซุ่ยกวนสองแม่ลูกไปยังกลุ่มคน อาหยวนและอาสือที่ยืนซื้อของอยู่หันมาเห็นหลังผู้เฒ่าซุ่ยไวๆ จึงรีบเดินตามไปสมทบภายหลัง
ภาพตรงหน้าคือภาพของหญิงสาวใส่ชุดไว้ทุกข์ก้มหน้าอยู่หน้าศพที่มีเสื่อเก่าห่อไว้มิดชิด บนเสื่อมีกระดาษเขียนใจความได้ว่าขายตนเองเพื่อนำเงินไปทำศพ ถงอวี้มองอยู่นานก็ไม่เห็นว่าใครจะลงขันช่วย ในใจตระหนักรู้ได้ว่าคนเราถ้าไม่มีเงินย่อมลำบาก แม้แต่คนตายยังต้องลำบากคนเป็น หมดปัญหาเรื่องศพหญิงผู้นี้ก็ต้องลำบากใช้แรง หากคนที่ซื้อตัวนางไปเป็นคนไม่ดี ถงอวี้มองแล้วรู้สึกสะท้อนใจ
