เมื่อความตื่นเต้นระทึกขวัญจบลง ถงอวี้พาคนทั้งหมดกลับจวน ในมือยังถือของกินเล่นที่ตลอดห้าปีไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตเยี่ยงนี้ ทุกวันต้องประหยัดและคิดว่าจะหาอะไรลงกระเพาะ แต่เมื่อมีถุงเงินในกระเป๋าขอฟุ่มเฟือยสักครั้งสองครั้งคงไม่เป็นไร
แต่เมื่อถงอวี้เหยียบเข้ามาพื้นที่ด้านในเรือนของหม่าหย่งเต๋อ เห็นสภาพเดิมของหนังหุ้มซี่โครงก็ถึงกลับยิ้มไม่ออก จนต้องนั่งสงบสติ กอดอกนั่งไขว่ห้าง หลับตาข่มโทสะที่มีสุดท้ายถงอวี้ก็สะบัดตัวกลับเรือนของตน แต่เพราะตัวเองรู้สึกระบมเนื้อต้วจึงยังไม่ได้จัดการเฉินช่านฟาง หลังจากพักเอาแรงได้สองวันนางจึงให้คนไปเชิญเฉินช่านฟางมาที่เรือนของหม่าหย่งเต๋อ
“ข้าสั่งงาน ทำไมเจ้าถึงไม่ทำ”
“ข้าไม่มีแรงยกตัวท่านพี่ไปถึงฉากกั้น” ถงอวี้ข่มอารมณ์ที่เริ่ม คุกรุ่น เสียงไม่พอใจขึ้นจมูก ‘ฮึ!’ ก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา
“เจ้าไม่จำเป็นต้องแบกเขาไปถึงฉากกั้นอาบน้ำก็ได้ แค่ให้คนช่วยยกน้ำมาแล้วเจ้
