ตอนที่ 21 ผมก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น

1096 Words

ตื่นมาเกือบสี่โมงครึ่งเด็ก ๆ ก็บ่นหิวข้าว “พี่นวลแก้มอยากกินผัดวุ้นเส้นใส่ไข่ค่ะ” วนิดาบอกเนื้อนวลที่กำลังนั่งนวดขาให้พ่ออยู่ข้างเตียง “ภูก็อยากกิน” เนื้อนวลยิ้มให้และบอกเด็ก “ได้ค่ะ แต่พี่นวลขอทำธุระให้คุณพ่อเสร็จก่อนนะคะ แล้วพี่นวลจะไปทำให้” “ค่ะ/ครับ” “แก้มกับภูไปอยู่กับคุณปู่ก่อนนะคะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่นวลจะพาไปอาบน้ำ” “ค่ะ/ครับ” เด็กน้อยสองคนวิ่งออกไปนอกห้องหาปู่ที่น่าจะกลับมาจากตีกอล์ฟแล้ว เนื้อนวลลุกขึ้นเดินไปเก็บที่นอนเด็กแต่สุรเชษฐ์ก็ห้ามไว้ก่อน “ไม่ต้องเก็บหรอก” “ทำไมล่ะคะ” “เดี๋ยวคืนนี้ก็ต้องนอนอีก แก้มกับภูไม่ยอมนอนกับย่าหรอก” โดนตีหนักขนาดนี้รับรองว่าวนิดากับภูริศยังไม่เลิกกลัวย่าแน่ “อ้อ แล้วใครจะดูแลเด็ก ๆ คะ” เพราะเขาคงดูแลเด็ก ๆ ไม่ได้ “ก็เธอไง” “ฮะ! คืนนี้ฉันต้องนอนในห้องนี้หรือคะ” เนื้อนวลถามเขาเสียงตื่น เธอจะนอนห้องนี้ได้อย่างไรกัน เธอนอนไม่ได้หรอก ไม่ชินเล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD