หลังรับประทานอาหารและทำกายภาพบำบัดเสร็จเขาก็ยื่นเงินให้เธอ
เนื้อนวลมองเงินห้าร้อยบาทในมือเขาด้วยความมึนงง “ให้ฉันทำไมคะ”
“เอาไว้ไปซื้อเสื้อผ้า” เขาเห็นเธอใส่เสื้อผ้าอยู่เพียงไม่กี่ชุด
“แต่เงินที่คุณเชษฐ์ให้ฉันทุกวัน ฉันก็ยังมีอยู่ค่ะ” ตั้งแต่วันที่เขาให้เงินเนื้อนวลวันนั้นหลังรับใช้เขาจบ สุรเชษฐ์ก็จะให้เงินเธอวันละหนึ่งร้อยบาทตลอด
“เอาไปเถอะ เงินส่วนนั้นเอาไปซื้อขนม ส่วนอันนี้เอาไปซื้อของใช้”
“แต่มันมากเกินไป” เงินห้าร้อยบาทเลยนะ และในยุคนี้มันก็มีค่ามากด้วย
“อย่าคิดมากน่า รับไว้เถอะ”
“ขอบคุณค่ะ” เนื้อนวลรับเงินมากำไว้ จากนั้นก็เอาเสื้อผ้าเขาไปซัก และทำงานอย่างอื่นต่อ
สัปดาห์ต่อมาเนื้อนวลกำลังช่วยสุรเชษฐ์ใส่เสื้อผ้าชุดใหม่หลังจากเขาเช็ดตัวเสร็จ ถึงตอนนี้เขาเริ่มจะควบคุมการขับถ่ายได้บ้างแล้วแต่ก็ต้องสวมกางเกงผ้าอ้อมอยู่ เพราะเขายังเดินเข้าห้องน้ำเองไม่ได้
ข้างสวนผัก พวงแก้วให้หลานย
