ตีสี่ของวันต่อมา เสียงเคาะประตูอยู่หน้าห้องเนื้อนวล
“นวล!”
ไม่มีเสียงตอบรับจากด้านในห้อง
พวงแก้วใช้กำปั้นทุบประตูเสียงดังขึ้นอีก
ปัง! ปัง! ปัง!
“นังนวล!” เนื้อนวลที่นอนอยู่ในห้องมิติสะดุ้งโหยง ลืมตางัวเงียขึ้นมา
ไม่นานก็ตาโตเมื่อรู้ว่าเสียงใครเรียก “คุณนาย!” เธอรีบวิ่งออกมาหัวฟูแล้วเปิดประตู
“มีอะไรแต่เช้าคะคุณนาย”
“ไปจ่ายตลาดให้หน่อย วันนี้ขิงไม่ว่าง เมื่อคืนแม่เข้าโรงพยาบาลมันเพิ่งโทร…มาบอกเมื่อกี้”
อืม…อีกแล้วหรือนี่ หาเรื่องให้เธอตลอด
แต่ไม่เป็นไร อยากไปดูบรรยากาศตลาดสดเหมือนกัน
“ค่ะ”
“คุณนายมีรายการที่จะซื้อหรือยังคะ”
“ไม่มี แกไปคิดเอาเอง อย่าซื้อมาเกินงบที่ฉันให้ก็พอ เอ้า นี่สมุดรายรับรายจ่าย อย่าลืมจดว่าซื้ออะไรมาบ้าง” พวงแก้วยื่นสมุดจ่ายตลาดให้เนื้อนวลพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง
“ค่ะ” คุณนายคิดอะไรเป็นบ้างเนี่ย ผลักภาระตลอด “แต่นวลขอไปบอกคุณเชษฐ์ก่อนนะคะ”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยว
