กีวอนกะพริบตาขึ้นมารู้สึกว่าร่างกายได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม แต่ยังไม่ทันขยับกายลุกขึ้นจากเตียงนอน ดวงตาสีดำสนิทก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นศีรษะเล็กๆ ที่นอนหนุนอกกว้างของเขาอยู่ เขาควรอ้าปากเรียกเจ้าของเรือนผมสีดำดุจนิลหรือไม่? นั่นกลายเป็นเรื่องยากที่เขาไม่คาดคิดว่าจะกลายเป็นปัญหาในการตัดสินใจของเขาได้ โดยเฉพาะเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอราวกับเป็นสุขในห้วงนิทรานั้นก็ยิ่งตอกย้ำว่าครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ เขาผู้เคยภาคภูมิกับความแข็งแกร่งของตนเองซึ่งบัดนี้กลับอ่อนแอจนต้องให้หญิงสาวร่างบอบบางดุจขนนกดูแล ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเคยเป็นเด็กกำพร้าที่โหยหิวต้องมีชีวิตปากกัดตนถีบเพื่อให้ตัวเองอยู่ได้ในสังคม จนกระทั้งมาพบท่านคาร์ดัลที่เป็นยิ่งกว่าเจ้านาย เพราะท่านคาร์ดัลส่งเสียให้เขาร่ำเรียนมีความรู้ความสามารถทั้งทักษะเรื่องการดำรงชีวิตและทักษะป้องกันตัว เขาได้มาทำหน้าเป็นองครักษ์องค์หญิงจ
