ตอนที่ 3
1157 Words
ร่างบางนั่งเงียบมาตลอดทาง หญิงสาวมองไฟสองข้างทางที่รถแล่นผ่าน และมันกำลังจะเลี้ยวเข้าไปยังซอยที่หญิงสาวเพิ่งวิ่งหนีเอาตัวรอดมาเมื่อไม่นานนี่เอง ป่านนี้พ่อของเธอคงจะเป็นห่วงอยู่มิใช่น้อย เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังไม่กลับถึงบ้านสักที
“นั่นค่ะนั่น รถฉัน”บัวชมพูพูดขึ้นเมื่อเห็นรถเจ้าของจอดนิ่งสนิทอยู่กลางซอย
“กลด นายลงไปขับรถของคุณบัวนะ” อลันสั่งการ
“ครับนาย”กลดรับคำ พร้อมกับปลดเบลล์ออกจากตัวชายหนุ่มเปิดประตูรถแล้วก้าวลงไปยืนอยู่เพียงครู่เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีอะไรกลดจึงเดินไปที่รถของหญิงสาวที่จอดนิ่งอยู่ทันที
อลันเมื่อเห็นว่าลูกน้องเข้าไปนั่งในรถของหญิงสาวเรียบร้อยแล้วก็สั่งให้เมฆออกรถทันที โดยมีบัวชมพูเป็นผู้บอกทางให้กับคนของเขา
“เดี๋ยวคุณเมฆเลี้ยวซ้ายนะคะ จอดบ้านหลังที่สามซ้ายมือนะคะ” หญิงสาวบอกเสียงหวาน
รถเบนซ์แล่นเข้ามาจอดนิ่งสนิทที่หน้าบ้านสองชั้น ภายในบ้านเปิดไฟสว่างโร่ เมฆดับเครื่องรถแล้วรีบเปิดประตูลงมาจากรถเพื่อเปิดประตูให้กับนายใหญ่แห่งเวิลด์สกาย โดยมีกลดที่เพิ่งจอดรถของหญิงสาวนิ่งสนิทแล้วเปิดประตูลงมาเพื่อคอยอารักขาความปลอดภัยให้กับเจ้านายอีกแรง
บัวชมพูรีบเดินเข้าไปภายในบ้านทันที โดยมีอลันและเมฆเดินตามเข้าไป ส่วนกลดนั้นคอยดูแลความปลอดภัยอยู่ภายนอก สองข้างทางก่อนเดินเข้าไปถึงตัวบ้าน อลันพบกับต้นดอกแก้วที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาเข้าแตะจมูกของเขา ริมฝีปากหนุ่มใหญ่ยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ ก่อนจะเดินตามร่างบางไปอย่างเงียบๆ
“บัว บัวเหรอลูก” เสียงเรียกชื่อหญิงสาวดังขึ้นอย่างอ่อนโยน
“ค่ะคุณพ่อ บัวกลับมาแล้ว”หญิงสาวขานรับทันทีเมื่อเดินเข้าไปภายในบ้าน
ร่างระหงย่อกายลงเพื่อโอบกอดร่างของชายสูงวัยที่นั่งอยู่บนรถวีลแชร์ ที่ตอนนี้อ้าแขนออกเพื่อกอดตอบหญิงสาวเอาไว้แน่น อลันเองเมื่อเห็นภาพแสดงความรักของพ่อลูกตรงหน้าก็ให้เผยยิ้มอ่อนโยนออกมา
“ยอดไปไหนซะล่ะคะคุณพ่อ ทำไมถึงปล่อยให้คุณพ่ออยู่บ้านคนเดียวอย่างนี้”
“มันขอออกไปซื้อราดหน้าน่ะ อีกสักพักคงจะกลับ ทำไมวันนี้บัวกลับบ้านค่ำนักล่ะลูก”
พูดพลางยกสองมือดันร่างบางของลูกสาวออกจากการโอบกอด ก่อนจะหันกลับไปมองผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ท่าทางสง่าผ่าเผย มีรัศมีบางอย่างแผ่ออกมาจากตัวเขายามที่เดินตามเข้ามาภายในบ้าน
“แล้วนั่นใครกันล่ะลูก”คุณบัญชาเอ่ยถาม
“นั่นคุณอลันค่ะคุณพ่อ คุณอลันเขาช่วยบัวไว้ เอ่อ...บัวถูกคนร้ายมันจะฉุดในซอยก่อนกลับถึงบ้านเราค่ะ แต่บัวหนีมาได้ แล้วก็ได้คุณอลันช่วยเหลือเอาไว้” บัวชมพูพูดตามความจริง
“หา!!! ใครลูก! ใครจะฉุดบัว!”นายบัญชาละล่ำละลักถามลูกสาว
ใบหน้าของคนเป็นพ่อซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะหันมากล่าวขอบคุณคนที่ช่วยลูกสาวของเขาไว้
“ขอบคุณคุณมากเลยนะที่ช่วยลูกสาวของผมไว้ ขอบคุณจริงๆ”
พูดจบก็หันไปบอกให้บัวชมพูไปหาน้ำมารับรองแขก
“บัว หนูไปหาน้ำมารับรองคุณเขาหน่อยสิลูก”
“ค่ะคุณพ่อ”
เมื่อนายบัญชามองตามหลังลูกสาวที่เดินหายลับเข้าไปภายในครัวแล้ว ชายสูงวัยใช้มือทั้งสองข้างหมุนล้อรถวีลแชร์เพื่อที่จะเข้ามาหาชายหนุ่มให้ได้ใกล้ๆ ก่อนจะพูดกับเขาอย่างแผ่วเบา
“ถ้าไม่รังเกียจ ผมอยากจะขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวสักหน่อย ไม่ทราบว่าคุณจะสะดวกหรือเปล่า”
คำพูดดังกล่าวของนายบัญชาที่เอ่ยออกมานั้นทำให้ อลัน นายใหญ่แห่งเวิลด์สกายถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัย ว่าพ่อของหญิงสาวมีอะไรจะพูดกับเขา หรือว่าอยากที่จะถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับบัวชมพูหรือเปล่า อลันคิดในใจก่อนตอบออกไปว่า
“สะดวกครับ”
“ถ้าเช่นนั้นเชิญคุณอลันที่ห้องทำงานดีกว่า พูดตรงนี้ไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่”
พูดจบก็หมุนรถวีลแชร์ออกนำไปทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่บัวชมพูถือถาดน้ำเข้ามาภายในห้องโถงพอดี
“อ้าว นั้นคุณพ่อจะพาคุณอลันไปไหนคะนั่น”
“พ่อมีเรื่องจะคุยกับคุณอลันในห้องทำงานหน่อยน่ะ ไม่นานหรอกลูก”
พูดจบก็เปิดประตูห้องทำงานเข้าไปทันที โดยมีอลันเดินตามเข้าไปแล้วเป็นผู้ปิดประตูห้องนั้น บัวชมพูจึงเดินเอาน้ำไปให้กับเมฆที่ยืนอยู่แทน
“น้ำค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
เมฆรับแก้วน้ำที่บัวชมพูยื่นมาให้พร้อมกับขอบคุณ ก่อนจะยกขึ้นจิบเพียงนิดแล้วยื่นคืนให้หญิงสาว
“สงสัยคุณพ่อจะถามเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันจากคุณอลันเป็นแน่ เพราะถ้าหากถามจากฉันละก็คุณพ่อคงรู้ว่าฉันไม่ยอมบอกความจริงทั้งหมดแน่ๆ เลยค่ะ ทำให้รบกวนคุณอลันแย่เลย”
บัวชมพูพูดออกมาอย่างเกรงใจ เมฆยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนบอกว่า
“คุณไม่ต้องกลัวรบกวนหรอกครับ เจ้านายผมเต็มใจ ไม่อย่างนั้นคงไม่มาส่งคุณถึงบ้านแล้วรอรับไปสถานีตำรวจ เพื่อที่จะไปเป็นพยานให้คุณแจ้งความหรอก”
พูดจบก็ส่งยิ้มมาให้กับหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนที่บัวชมพูจะขอตัวเข้าไปเตรียมอาหารให้กับนายบัญชาและไม่วายชวนให้อีกฝ่ายเข้าไปภายในบ้าน
“เข้ามานั่งในบ้านก่อนสิคะ” หญิงสาวเชื้อเชิญให้เข้าบ้านอย่างมีไมตรี
“ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณตามสบาย ผมจะยืนรอเจ้านายอยู่ตรงนี้แหละ อากาศข้างนอกเย็นสบายดี ผมชอบ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ จะไปจัดอาหารให้คุณพ่อทานก่อน”
“เชิญครับ”
พูดจบก็ส่งยิ้มให้กับหญิงสาวที่ตอนนี้เดินหันหลังเข้าไปในครัวแล้ว ก่อนจะมองเลยไปที่ห้องทำงานของนายบัญชาที่ตอนนี้มีนายของเขาอยู่ภายในนั้น
‘อยากรู้จริงๆ ว่าพ่อของหญิงสาวจะคุยอะไรกับเจ้านายอยู่นะ’เมฆคิดในใจ ก่อนจะหันกลับไปมองยังด้านนอกที่ตอนนี้มีกลดยืนเฝ้าอยู่หน้าบ้านเช่นเดียวกัน
- Writer
