“ไม่ได้นะคะ มีนยังมีงานต้องทำอีกเยอะ” มีนตรายังคงไม่ยอมขุนเขาง่าย ๆ ความจริงก็เพราะอายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมากกว่า หากแค่มีอะไรกันปกติเหมือนทุกทีก็คงไม่เป็นไร แต่เมาแล้วดันใจกล้าหน้าหนาไปกินขุนน้อยของเขาเสียได้
มันน่าอายจริง ๆ
“งานมันไม่ได้รีบขนาดนั้น” และเจ้าของอ้อมแขนที่กำลังกอดเธออยู่ก็ไม่ยอมง่าย ๆ เช่นกัน
“แต่คุณบอกมีนว่า เป็นงานของโปรเจคใหม่ที่จะเริ่มทำเร็ว ๆ นี้นี่คะ” เธอจำได้ว่าเขาบอกเอาไว้แบบนั้น แถมยังพูดต่อ ถ้าเสร็จเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี แล้วจู่ ๆ ก็เปลี่ยนมาบอกว่าไม่ได้รีบขนาดนั้น
“อืม...ที่จริงผมก็พอจำได้ว่าบอกมีนไปแบบนั้น แต่ช้าไปสักวันก็คงไม่เป็นไร” นิ้วยาวจับปลายคางของตัวเองทำหน้าครุ่นคิดเพียงครู่เดียว แล้วนัยน์ตาสีฟ้าก็เปลี่ยนมามองเธออย่างมีเลศนัยแทน
“คุณขุนกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” มีนตราบ่นออกไปไม่จริงจังนัก ดูเหมือนวันนี้เธอก็คงต้องยอมตามใจเขาเช่นเ
