When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“พี่นิวตามเรามาจริงด้วย เอายังไงดีคะ ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันมีแฟนเลย ถ้าเขารู้ ต้องฟ้องพ่อฉันแน่” คนที่มือก็ถือไอติมกินไป เล่นบทนักสืบไปอย่างฉัน พยายามจะดันนายน้อยที่ตัวใหญ่ ให้หลบจากสายตาของคนที่แอบสะกดรอยตามเรา “คิดว่าฉันปกป้องเธอไม่ได้เลยรึไง” “ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่อยากให้มีการปะทะ เพราะถ้าพ่อให้ฉันต้องเลือก ฉันจะต้องเลือกพ่อแน่ ๆ แล้วต้องกลับไปอยู่บ้าน ฉันไม่อยากทำให้พ่อเสียใจ แต่ฉันก็ไม่อยากเสียใจ ที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อความรักของตัวเองเลย” ฉันหันไปยิ้มเจื่อนให้นายน้อย แต่เขากลับมองฉันไม่วางตา อะ อะไรอะ พูดอะไรผิดเหรอ เอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไมอ่า ลิ้นอุ่น ๆ เลียเข้าที่ริมฝีปากของฉันช้า ๆ มันทำเอาฉันตกใจมาก จนไอติมในมือร่วงลงไปกับพื้น “ปากเธอเลอะไอติมอะ” การกระทำของนายน้อย ทำให้ฉันกลืนน้ำลายดังเอื้อกก แค่ไอติมเลอะปาก ต้องเลียกันเลยเหรอ ใจสั่นเลย ฮื่ออออ ฉันเดินตามนายน้อยเพื่อหลบคนที่ตามเราม