หลายวันต่อมา
“นายน้อย ตื่นได้แล้วค่ะ นี่ 8 โมงแล้วน้าาา” ฉันต้องปลุกนายน้อยในทุกเช้าเหมือนเดิม แต่นายน้อยตื่นยากกว่าเดิมมากกก
“เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ตี 3 พวกกองถ่ายเสียงดังสุด ๆ วันนี้ฉันจะต้องหาที่นอนใหม่” คนที่ลุกพรึบมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจ เหมือนโกรธที่ฉันมาปลุก
“มองฉันทำไมคะ นายน้อยให้เขาใช้บ้านนี้เองนะคะ”
“ทำไมเธอถึงหลับสบายนัก เธอนี่มันจะนอนได้ทุกที่เลยรึไง ห๊ะ!!!” เอ้าาาา นอนไม่พอไหงมาเหวี่ยงใส่ฉัน ฉันดึงคนเป็นเจ้านายให้ลุกขึ้นมาจากเตียง แต่เขากลับเกร็งตัวไม่ยอมลุก
“ดึงแรง ๆ หน่อยดิ กินข้าวตั้งเยอะ ไม่เห็นมีแรงเลย” คนที่เกร็งแขนดึงฉันเอาไว้ ทำไมถึงกล้าพูดคำนี้ออกมา ฉันพยายามโน้มตัวไปข้างหน้า เพื่อลากนายน้อยจนตัวโยก แต่เขาก็ยังไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
“นะ..นายยยย น้อย มันนนนไม่ขึ้นนนนน ถ้านายน้อยยอมลุก จะ….”
“จะอะไร” คนที่แกล้งฉันกระตุกแขนฉันอย่างแรงจนถลาไปกับเตียง ไม่มีความสวยง
