"Ang tahimik mo." Pukaw ni Dane. Nakahiga kaming dalawa at parehong nakatanghod sa magagandang bituin.
"Bigla akong nag-alala para sa kapatid ko." Malungkot ang tinig na ani ko rito.
Niyakap ako nito at marahang hinaplos ang pisngi ko.
"Ikaw lang 'yong natatanging tao na kilala ko na sobrang puro. Natatakot tuloy ako na baka i-take advantage ng mga tao sa paligid mo ang kabutihan nila."
"Anong magagawa ko? Ganito ako eh. Lumaki ako na lahat ng bagay ay tinitignan lang ang positive side. Sabi kasi ni Mommy kung ayaw ko raw maapektuhan sa mga bagay-bagay ay roon ko na lang tignan sa mabuting parte." Muling humigpit ang yakap nito sa akin. Habang titig na titig sa mukha ko. Nang tignan ko rin ito ay may naglandas na luha sa kanyang mata."Why?" tanong ko rito.
"Kung nagkaroon lang ako
