Montecillo Series - Matthew Montecillo (Completed)

It will not be the end.

Angeline POV

Pumunta ako sa office nina Matt nang mailabas ako sa ospital. I had to see him para naman maka hingi ako ng tawad. I was on his floor already, naglakad ako papunta sa office niya nang pigilan ako nang isang babae.

“Good morning po Ma’am, wala po diyan si Sir.” Saad ng babae

“Is he in a meeting or probably out?” tanong ko.

“Ah hindi po ma’am, si sir po naka leave for a week.” Nagulat ako. Wala namang sinabi sakin na mag leleave siya.

Tumango nalang ako saka nagpasalamat. I went down to my car saka denial ang number ni Alex. For f**k sake’s hindi naman niya sinasagot. I drove back home and naka nguso na umupo sa couch naming sa salas.

“What happened?” mom asked.

“He’s not in the office. Naka leave daw for a week.” I pouted.

“He also needs a break on this, Angeline. Hindi biro ang ginawa mo. Aside sa may iba kang lalake, you also lost…” hindi na naputloy ni Mommy ang sasabihin nang tinignan ko siya ng masama.

“I know. But he could have told me kung saan siya pupunta.”

“Whenever did he tell you sa schedule niya? Di ba nga nag aalburuto ka na di ka man lang pinapansin. Lalo na siguro ngayon.”

“He should change, magkaka anak n asana kami had it not been for the accident.”

“But you didn’t. Baka mas lalong masakal si Matt. Remember na tanging lolo nalang niya ang karamay mo. Supported siya ng mga magulang niya.” I felt nervous, ang lolo niya nan aka witness kung ano ang nandun sa video.

“I’m even scared mom, baka di na ako pansinin ni Lolo Faustino.”

“He won’t do that, anak. Malaki tayong shareholder sa company nila.” I smiled and hugged her.

“Thank you, mom. Kahit na ganun ang ginawa ko, you still support me.”

“Please promise me you won’t risk your life like that.”

“I promise mom.” I am thankful na mayroon akong Mommy na ganito.

Pumunta na ako sa room to change, I think I am staying indoors lang muna. I still have wounds na kailangan magheal. Mom was happy to hear na sa bahay lang muna ako.

Kinahapunan, we had a visitor na di inaasahan. I was so nervous, alam kong disappointed siya sakin. Lumapit na ako sa kanila sa salas.

“Good afternoon po, lolo Faustino.” Pero hindi ito umimik saka nakatingin lang ito sakin.

“Iha, maupo ka na.” sabi ni Mommy.

“Sir Faustino, I am happy na okay nap o kayo. May I know ano pong kailangan nila?” My dad asked.

“I’m breaking that deal, I will support Matt kung ano ang magiging desisyon niya.” He told us but he was staring at me. Nagulat ako. Nabahala ako nang sobra.

“L-lolo, I know k-kasalanan ko p-po pero w-wag niyo po naman ibreak yung engagement namin.”

“Was there even an engagement to begin with? Diba nakipag deal lang kayo sa apo ko?” he said, I gulped and looked at my parents.

“Sir, pwede naman po natin itong pag usapan. Nakasalalay dito ang investment namin sa kompanya niyo.”

“Don’t threaten me sa ganyang dahilan. You can withdraw anytime. Nagpasok si Matt ng mas malaking investment making you third top shareholder. If he doesn’t want to get engaged with her, I won’t force. Lalo na sa mga nakitas ko.” Nanlilisik ang mga mata niya nang tignan ako. Napalunok ako saka lumapit at lumuhod sa kanya.

“Lolo please… kayo nalang ho pag asa ko para pumayag si Matt na makasama ako.” I tried to hold his hand pero hinawi niya to.

“It would have been beneficial if you remained loyal to him. Mas kakampihan pa kita. But seeing how you betrayed my trust for his older brother, my trust in you is ruined.” Napaluha ako sa sinabi niya. I stood up and walked to my mom hugging her.

“Sir, hindi naman po siguro makakasama ang engagement nila. Matt is single and my daughter wants to be with him.” My mom argued.

“He called his mom kaninang umaga, he is engaged with his long time girlfriend. Baka pagbalik nito, kasal na sila. He just called in to inform us. I cannot force him to an engagement na ayaw naman niya.” Napalingon ako kay lolo. Is that why he was on leave?

“N-no, he can’t leave me, lolo. We were supposed to have a child. He knows that.”

“And that child is gone. Right?” nanginig ako nung bumalik sa memorya ko yung nangyaring aksidente na ikinamatay ng baby ko.

“He will put things right. And he is gonna start by marrying the girl he had always loved.” Lolo said.

“I’m going. I just came here to inform you.” Saka ito umalis na tinutulak ang wheelchair ng kanyang nurse,

Nanghina ang aking mga tuhod saka napa upo sa couch. How could he leave me behind?

“Angeline, let’s just move back to the States. Take your time there. I can’t help seeing you like this.” Said daddy

“Daddy, help me… I can’t live without Matt.” I said, nagmamakaawa kay Daddy.

“What more can we do? Nawala na ang kaisa isang tao na maaaring makatulong satin. He’s not even afraid of losing us sa kompanya. Matt has done this dahil alam niyang ippressure natin siya about dun. Can’t you see, Angeline, you lost the fight all because you could not handle yourself.” Dad said. I stood up saka lumabas, hindi maari to.

“Where are you going, Angeline?” dad called.

“To their mansion, matutulungan ako ni Tita Jessie, she knows how much I love Matt. Or maybe si Alex or maybe his dad.” Desperado kong sagot.

“Didn’t you hear? Suporta siya ng mga magulang niya at ng lolo niya, what makes you think kakampihan ka nila?” sigaw ni daddy.

Napatigil ako sa may sasakyan ko. My tears were flowing na parang falls. I was crying at mas lalo itong lumalakas.

“No, no, hindi pwede. Akin lang si Matt. He is mine!” sigaw ko at akmang sasakay na sa kotse ng bigla akong yakapin ni mommy sa likod.

“Please, anak. Tama na. Please. Let’s just go back sa US. We will go back pag okay na ang lahat.” I tried to trash but mahigpit ang yakap ni Mommy sakin. I was a crying my heart out.

“We will go back to the US sa ayaw at gusto mo. Sa oras na okay na, saka lang kita pababalikin dito.” Dad said with finality bago ito tumalikod at pumasok sa loob. Mom was crying behind me. I know I’ve caused her pain too.

“I will come back. I will return. At pagbabayaran nila lahat ng ginawa nila sakin.” I said crying with vengeance.

Irish POV

It was our third day dito sa yatch. Lumabas ako sa kwarto na nakakapit sa mga railings. Nakasuot na ako ng lifevest just in case. I saw Matt swimming sa dagat. I smiled. He is one clingy cold being.

He already called his mom para iinform na gusto na naming magpakasal pagdaong namin. He told him when we are going to go back and he let his Tita Grace do the preparations para pagbalik naming, magfifit nalang ako ng gown.

Minamadali talaga niya ang kasal namin. Nung nakita niya ako, he waved and throw fyling kisses at me. Napatawa ako. He can be the coldest and be the sweetest na halos  ika goose bumps ko na.

Naupo ako sa gilid, biting into the strawberry na nakuha ko sa table kanina. I watched him swim. Ilang beses niya akong inangkin when we were here. Each night, he will find reasons to take me to bed. And he would also take me countless times.

He wanted to start a family and I was into it too. Lumangoy siya papalapit sakin. He held my waist saka ibinaba ako sa dagat. I was floating, dahil sa lifevest. He wanted to swim with me so he just took my hand as he kept swimming.

Doon niya ako dinala sa may malalaking bato, saka pinaupo dun sa isang baton a kaya kong upuan. I kissed his lips and smiled nung naghiwalay kami.

“Saan ka pupunta?” tanong ko nang akma niya akong iiwan.

“Just swimming here.” He was pointing to the space na malapit lang sakin.

I was watching him swim. Aangat naman ito saka lulubog. Napatanong ako sa kanya about sa nalalapit naming kasal.

“Matt, pano kung malaman ni Angeline na magpapakasal na tayo?” I asked him.

“So? As if she can do anything. I made my plan clear. I even told her na hindi siya ang gusto kong pakasalan.”

“Pero, siya ang gusto ng lolo mo diba?”

“Lolo already knows about the deal, mas lalo pa itong disappointed dahil sa ginawa niya kahit na engaged kami sa mata ng tao.”

“Does… he know me?”

“No. Pero I told her whoever you are, Ikaw ang gusto kong maikasal sakin.”

Namula naman ako sa sinabi niya. I was playing with my fingers at di ko inalintana na nasa tabi ko na siya.

He held my hands then kissed both of it. Napangiti ako dun saka siya ngumiti.

“I can’t wait to see you everyday for the rest of my life.” I smiled. Parang di to realidad.

“Sobrang saya ko Matt na natatakot ako sa maaaring mangyari.” I said.

“Trust me, okay?” I looked at his eyes and saw how sincere it was. Tumango ako saka niyakap siya.

Bumalik na kami sa yate, nung nasa may likod kami, biglang lumapit samin yung nagmamaneho dun sa yate. Mukhang nag aalala ang mga mata nito.

“Sir, kailangan nap o nating bumalik, nasa news po nab aka dito banda bumagsak yung bagyo kaya pop ala mejo makulimlim.” Nilingon ko siya nang may pag aalala.

“Okay, ibalik mo na ang yate.” He said saka tumayo papunta sakin para itayo naman ako.

“Sorry babe, mejo bitin ang vacation natin.” I smiled at tumango.

“Its okay, kaysa naman abutan tayo ng bagyo.” Pumasok na kami sa loob saka naming naramdaman na umandar na ang yate. May 30 minutes kaming bumiyahe parito, pero sabi nung nag ddrive baka mas matagal dahil sa mga alon na mejo may kalakasan na.

Humigpit ang kapit ko kay Matt nang maramdaman kong parsng masisira na ang yate. He kissed my forehead saka tungki ng ilong ko.

“Its okay, pabalik na tayo.” Mas humigpit lang nagkapit ko.

“Matt, I’m scared.”

“Shh. I’m here.”

Saka parang bumangga kami sa isang bagay dahil napatigil ang andar nung barko. Steady na ang barko kaya naman napatayo si Matt sa inuupuan saka pumunta sa labas. May malakas na hangin na ito saka umaambon.

“Matt, don’t leave me.” Tawag ko sa kanya.

“Stay there.” Utos niya saka nilapitan yung lalake kanina.

“What happened?” tanong niya sa kanya.

“May naipit pop ata sa may makina.”

“Wait, titignan ko.” Saka ito umalis at pumunta sa likod.

Sa takot ko, sumunod ako dito saka nakita ko siyang dumuko doon sa likod ng yate. Tinitignan niya yung makina.

“May nakaungot na seaweed sa makina, teka, try kong tanggalin.”

“Matt, be careful.” Takot kung paalala sa kanya.

But all came too suddenly, may malakas at malaking alon na sumampa sa banda ng kinatatayuan ni Matt na nahulog siya saka nauntog sa malaking bato na katabi nung yate. Sumigaw ako ng malakas saka lumapit yung lalake.

Nakita niya yung duguang bato saka napamura at umusong na sa dagat. Napakapit ako sa isang railing, buti nalang suot ko yung lifevest. I was panting , natatakot na ako sa nagyari.

Umahon si Kuya pero hindi niya kasama si Matt. Bumalik ulit siya but he was still not with him. I look out sa dagat, abak sakaling makita ko siya.

Nakita kong may lumulutang sa malayong banda ng dagat, itinuro ko sdi Kuya doon saka ito lumangoy. Si Matt nga ang nakita niyang palutang luting. Iniahon naming siya saka naming dinala sa loob. Nilapat ko yung tela sa sugat niya sa ulo.

“Kuya, we need to go back. Kailangan niya ng doctor, please.” Iyak kong sabi.

“Saglit po mam, titignasn ko yung makina para maka alis na din tayo.” Tumayo ako ng umiiyak. God please, sana di siya mapuruhan.

He was groaning in pain, saglit siyang gumalaw saka mas lumapit sakin.

“Baby, hold on. Makakapunta tayo sa hospital.” I said saka mas diniinan yung pagkakatakip sa sugat niya.

“Kuya, dalian na natin please.” Sigaw ko.

“Andito na mam.”

Naramdaman ko na na umandar yung yate. I was silently praying. Please, don’t let him get injured more. Sa tagal ung biyahe, naka abot din kami. Tumawag agad ng ambulance si Kuya. Madali naman itong nakarating kahit sa gitna nang malakas na ulan.

Isinugod naming siya sa hospital. Nasa ER na siya, tinawagan ko naman ang Mommy niya, ikinwento ko ang nangyari. Sa totoo lang nanginginig ako sa takot.

Lumabas yung doctor saka ako lumapit.

“Doc, kumusta ho yung fiancé ko?”

“Madaming nawala na dugo. Actually, konti nalang at baka naubusan na ng hangin ang utak niya. Buti nalang nadala na siya dito. He is partially stable pero inilagay naming sa ICU for further observation.” Saka ito tumalikod.

Nanghihina ang tuhod ko. Pano nangyari yun? I was a crying wreck, naguguilty ako. Kahit na hindi ko kasalanan parang sakin yung sisi.

Nakaupo lang ako sa labas ng ICu na nakatulala. I feel like anumang oras, dadating na ang mga magulang niya at isisisi sakin ang lahat.

Pero nung du,ating sila, they hugged me andf comforted me. Puro pag aassure sila na hindi ko kasalanan. Ikinwento na din ng kuya naming kasama ang nagyari.

“I’m sorry po.” Iyak kong sabi.

“It’s not your fault iha, let’s just pray na gumaling na siya.” His dad said habang yakap yakap ang kanyang mommy.

“He will be okay, pakakasalan ka pa niya diba?” his mother smiled at umupo na din para yakapin ako.

“OMG Kuya, siguro nagulat din siya sa nangyari. I know he can make it.” Sabi ni Therese.

Yung dalawang lalake ay tahimik lang sa gilid. I couldn’t help but to cry once more. Napakabait ng pamilya niya.

Lumapit ako sa salamin para mas makita ko pa siya. I was in so much pain looking at him na nakahandusay.

.

.

.

.

“Matt… please get well. I will be waiting.” Bulong ko.