ทีเด็ดพ่อหม้าย

คิดถึงรอยจูบ...

ตอนที่ 2

หญิงสาวเดินเบียดเสียดกับผู้คนมากมายเพื่อที่จะเข้าชมนิทรรศการ Magnificent Venice ที่ Grand Palais ใจกลางกรุงปารีส

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนนั้นสอดส่ายไปตามบูธออกร้านจัดแสดงนิทรรศการต่าง ๆ มากมาย อย่างเช่นผลงานศิลปะ หรือแฟชั่นโชว์ เป็นต้น แฟชั่นโชว์ชื่อดังที่เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีคือแฟชั่นโชว์จากแบรนด์เนมสัญชาติฝรั่งเศสชื่อดังอย่าง Chanel

เมื่อไรที่มีคอลเลคชั่นใหม่เกิดขึ้นก็มักจะมาจัดงานแฟชั่นโชว์ที่นี่เป็นประจำเป็นเวลาหลายปีติดต่อกัน

เสียงผู้คนเซ็งแซ่ขึ้นเรื่อย ๆ และผู้คนที่เริ่มทยอยเข้างานก็มากขึ้น ทำให้หญิงสาวต้องเบียดเสียดผู้คนออกมาเพราะหายใจไม่ออก

ณัฐณิชาที่ไม่ทันระวังทำให้เธอชนกับชายหนุ่มแปลกหน้าโดยไม่รู้ตัว เขาประคองร่างบางเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอล้มไปเสียก่อนเพียงท่อนแขนอันแข็งแกร่งเพียงข้างเดียว เพราะมืออีกข้างเขาจุงลูกสาวตัวน้อยของเขาอยู่

เจ้าของใบหน้าคมเข้มจัดว่าหล่อเหลา จับจ้องเข้าไปในแววตาสีน้ำตาลอ่อนของหญิงสาวที่เขาประคองอยู่ตรงหน้า

ระยะห่างเพียงแค่คืบทำให้ลมหายใจเป่ารดใบหน้าของกันและกัน ด้วยความที่ผู้คนในงานต่างเบียดเสียด จึงมีคนเดินชนหลังชายหนุ่ม ทำให้ริมฝีปากที่อยู่ใกล้ชิดประกบเข้าหากัน

กวินภพสะดุ้งกับความนุ่มของเรียวปากบางดั่งกลีบกุหลาบ เธอรีบผละร่างออกมาในทันทีเพราะความตกใจ หลังมือบางปาดริมฝีปากอย่างลืมตัว

“ขอโทษครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มชวนฟังเอ่ยขอโทษ ณัฐณิชา มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างพิจารณา ด้วยส่วนสูงที่มากกว่าทำให้เธอต้องเงยหน้ามองเรือนร่างแข็งแกร่ง

เมื่อครู่นี้หญิงสาวได้สัมผัสร่างกายของเขาทำให้ร่างกายเธอร้อนผ่าว ภายใต้เสื้อยืดโปโลยี่ห้อดังนั้นเธอพอจะรู้ว่าเขาได้ซ่อนเรือนร่างกำยำเอาไว้ มันเต็มไปด้วยมัดกล้าม

ยิ่งคิดเลือดในกายสาวแรกรุ่นก็ยิ่งไหลพล่าน เธอเริ่มจินตนาการเมื่อเขาอยู่ในชุดว่ายน้ำว่ามันจะเซ็กซี่ขนาดไหน ที่คิดเพราะว่าเธอก็ชอบแอบมองนักว่ายน้ำชายอยู่บ่อย ๆ

หญิงสาวเม้มริมฝีปากบางด้วยความลืมตัว ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจับจ้องเธออยู่นั้นหัวใจเต้นแรง

ใบหน้าของเธอช่างเซ็กซี่เหลือเกิน เขากระแอมสองครั้งเพื่อเรียกสติของหญิงสาวกลับมา

ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอคงจะตกใจกับจูบเมื่อครู่ที่รวดเร็วเหมือนสายลมพัดผ่าน แต่แท้จริงแล้วเธอกำลังจินตนาการถึงเรือนร่างของชายหนุ่มต่างหาก

“คุณครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“อ๊ะ...ปละ...เปล่าค่ะ” ณัฐณิชารีบตอบ เธอมีท่าทีตกใจอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวก้มหน้าลงต่ำเหมือนคนที่กระทำความผิดก็ไม่ปาน

กวินภพก้มมองตามหญิงสาวด้วยความใคร่รู้เพราะสัดส่วนเรือนร่างของเธอนั้นช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน ถึงแม้จะอยู่ในชุดธรรมดาที่ดูเรียบหรูมีสไตล์ แต่มันก็ยังพอจะดูออกว่าภายใต้เสื้อผ้าเหล่านี้จะมีอะไร ๆ ที่เร่าร้อน สัญชาตญาณชายแท้บอกเขามาอย่างนั้น

“เอ่อ คุณ...” กวินภพค้างไว้เพื่อรอให้หญิงสาวบอกชื่อ เพราะว่าเขาอยากทำความรู้จักกับสาวน้อยตรงหน้าเสียแล้ว

“ดิฉัน..ณัฐณิชาค่ะ เรียกว่า..ณิชา ก็ได้ค่ะ” เธอตอบชายหนุ่มอย่างกลัวเสียมารยาท

กวินภพพิจารณาใบหน้าสวยอย่างวิเคราะห์ แต่ยิ่งมองก็เหมือนโดนมนต์สะกดหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้

“แล้วคุณ...” กวินภพสะดุ้งนิดหน่อย เขาแกล้งเบือนสายตามองไปทางอื่น หัวใจเริ่มเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะเข้าเสียแล้ว

“ผมชื่อกวินภพครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” กวินภพยื่นมือไปหาหญิงสาว เธอยิ้มตอบรับด้วยมารยาท

ทันทีที่มือบางนั้นสัมผัสกับมือหนา เขาเหมือนดั่งถูกฟ้าผ่า ร่างกายชายหนุ่มสั่นสะท้านด้วยแรงปรารถนาในทันที มือนุ่มนิ่มนั้นทำให้เขาเผลอคิดไปยามที่เธอไล้ตามแผงอกกว้างของเขา

กวินภพกลืนน้ำลายก้อนโตลงคออย่างยากลำบาก รู้สึกละอายในความคิดที่แสนพิเรนทร์นั้นเหลือเกิน

“คุณพ่อขา” เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบดึงเสื้อของกวินภพหลายครั้งกว่าที่เขาจะตื่นจากภวังค์อันแสนร้อนเร่าที่เขาสร้างขึ้น

กวินภพก้มหน้าลงไปมองลูกสาวด้วยความรู้สึกผิด ณัฐณิชามองเด็กน้อยที่ถูกอุ้มขึ้นมาแนบอก ความสงสัยฉายชัดในดวงตากลมโตคู่นั้น กวินภพเห็นดังนั้นจึงแนะนำอันดาให้ณัฐณิชา ได้รู้จัก

“นี่ลูกสาวผมเองครับ” กวินภพตอบเพราะพอจะเดาออกว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังคิดอะไรอยู่

“อ้อ!...ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะสาวน้อย” ณัฐณิชา ยืนมือไปจับอันดาด้วยความเอ็นดู

แก้มใสอมชมพูนั้นทำให้หนูน้อยอันดาอดที่จะเขย่งกายขึ้นเพื่อหอมเธอไม่ได้ กวินภพหน้าร้อนฉ่าเมื่อแอบเห็นร่องอกอันแสนเต่งตึงในระยะประชิด

กวินภพห่างหายจากมีสาวข้างมาหลายปี แต่ครั้งนี้หญิงสาวตรงหน้าทำให้เขารู้สึกว่า อยากจะครอบครองเธอเหลือเกิน

“ฉันจะต้องไปแล้ว ลาก่อนนะคะ ถ้าโชคดีเราอาจจะได้เจอกันอีก” ณัฐณิชายิ้มหวานส่งท้ายก่อนจะเดินออกจากงานด้วยความเร่งรีบ เพราะคิดได้ว่าเธอมีนัดกับเพื่อนเอาไว้

“เอ่อ...” กวินภพอยากจะรั้งเธอเอาไว้ แต่ก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรที่จะทำให้เธออยู่ต่อ รอยยิ้มหวานนั้นถูกส่งให้เป็นครั้งสุดท้าย

อันดาโบกมือให้กับหญิงสาวแสนสวยนั้น น่าแปลกที่เขากับเธอเพิ่งจะเจอกันชั่วครู่ แต่ความรู้สึกเหมือนผูกพันกันมาแสนนาน ใช่...เธอชื่อณัฐณิชา ไม่แน่ถ้ากามเทพเป็นใจให้ เขาอาจจะได้เจอเธออีกสักครั้งก็เป็นได้

เมื่อกลับมาถึงบ้านกวินภพก็พาอันดาไปอาบน้ำ ก่อนจะส่งเข้านอนด้วยการอ่านนิทานให้ฟัง เมื่ออ่านนิทานจบอันดาก็ยังไม่ยอมหลับ

“คุณพ่อขา หนูคิดถึงพี่สาวคนนั้น” อันดาพูดถึงณัฐณิชา หัวใจของกวินภพเต้นสะดุดโครมครามเป็นพิเศษ เขาคิดถึงใบหน้าเธอตั้งแต่จากกันแล้ว ยิ่งคิดถึง ยิ่งอยากเจอ อยากรู้จักให้มากกว่านี้ เสียดายเหลือเกินที่เธอรีบไปเสียก่อน

“หนูชอบพี่เขาเหรอลูก” กวินภพกระซิบถามพลางลูบผมสีทองด้วยความอ่อนโยน

“ชอบค่ะ พี่สาวน่ารักมาก สวยแถมใจดีอีกต่างหาก”

“พ่อก็ชอบ แต่ว่าตอนนี้หนูนอนได้แล้วนะคะ ดึกมากแล้ว” กวินภพหยิบผ้าห่มกางออกห่มให้ลูกสาว อันดาลุกขึ้นหอมกวินภพหนึ่งทีแล้วค่อยนอนลง

เขานั่งมองลูกสาวหลับไปด้วยใจที่เป็นสุข ทั้งที่ในอดีตเขาเคยทุกข์จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดที่จะมองผู้หญิงคนไหนเลย แต่มาวันนี้ผู้หญิงที่ชื่อณัฐณิชา กำลังทำให้กวินภพร้อนรุ่ม เขาไม่เคยถูกใจใครขนาดนี้มาก่อนแม้กระทั่งมินตรา

ผิวพรรณขาวใสอมชมพูเนียนละเอียดดูน่าสัมผัส คิ้วที่โก่งเรียวได้รูปช่างเข้ากับดวงตาคมกลมโตที่ดูมีเสน่ห์ยิ่งนัก ทำให้หัวใจเขาแทบจะละลาย จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางรูปกระจับเธอมีเสน่ห์เย้ายวนน่าครอบครองเสียเหลือเกิน

ในชีวิตนี้เขาไม่เคยเอาผู้หญิงคนไหนมานอนเพ้อฝันถึงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นต้องมีเวทมนตร์แน่ ๆ ถึงได้ทำให้เขาหลงจนหัวปักหัวปำ แต่ก็ไม่แน่หรอก ผู้หญิงสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ บางทีเธออาจจะเป็นผู้หญิงไม่ดี หรือไม่ก็มีสามีแล้วก็ได้

‘ไม่รู้ว่าเธอจะมีเจ้าของแล้วหรือยังนะ อยากพบเจออีสักครั้ง’ เขาพร่ำเพ้อจนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้แก่นกายของเขานั้นได้แข็งชันดุนดันผ่านกางเกงผ้ายืดเสียแล้ว

เขาก้มลงไปมองน้องชายด้วยความพิศวง เพียงแค่จินตนาการถึงใบหน้าสวยหวานความรู้สึกทางเพศก็พุ่งสูงเสียจนน่ากลัว

เขาค่อยๆ ดึงกางเกงออกจากสะโพกสอบ ปลดเปลื้องพันธนาการชิ้นสุดท้ายก่อนก้มลงมองเนื้อแท้ของความเป็นชาย ลักษณะใหญ่โตที่สาว ๆ ทั้งหลายต่างชื่นชมเมื่อตอนเป็นเด็กหนุ่มแรกรุ่น ตอนนี้มันดิ้นไหวยามที่เขาคิดถึงหญิงสาวที่ชื่อณัฐณิชา

ความรู้สึกมันรุนแรงยิ่งกว่าคิดถึงแฟนเก่าเสียอีก มือหนาบรรจงลูบคลำไปมาอย่างแผ่วเบา ความร้อนแล่นพล่านไปทั่วทั้งกายของชายหนุ่ม ก่อนที่จะกอบกุมเรือนร่างไว้ในอุ้งมือ ยิ่งเขาคิดถึงเนินอกที่ได้เห็น เรือนร่างสาวที่แสนอรชรออดอ้อน เอวคอดกิ่วน่ากอดรัด สะโพกอวบอิ่มที่น่าจับมากัดกินเสียให้หายหมั่นเขี้ยวก็ยิ่งมีความสุข ทรวงอกคู่โตนั้นยิ่งทำให้เขาอยากจะขยำเคล้นคลึงเสียให้หนำใจ

ชายหนุ่มรูดมือขึ้นลงไปมารัวเร็ว เสียงหอบสะท้านดังไปทั่วห้องนอน ถ้าเธอมานอนอยู่ใต้ร่างหนาของเขาจะเป็นเช่นไรหนอ เขาเฝ้าคิดถึงภาพนั้นไปมาอย่างคนพร่ำเพ้อ กายสาวคงจะหอมกรุ่น เรือนร่างคงจะสวยงามเหมือนนางฟ้าในเทพนิยาย ใบหน้ายามเธอเสียวซ่านคงจะน่ามองมิใช่น้อย ยิ่งคิดก็ยิ่งสะท้าน มือหนาก็รัวเร็วเสียจนน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาหลังจากเสร็จกิจกรรมที่ชวนวาบหวิว

‘ให้ตายเถอะ นี่แค่เห็นเธอครั้งแรกยังพร่ำเพ้อขนาดนี้ ถ้ามีโอกาสได้เจอเธออีกรอบเขาคงไม่จับเธอปล้ำหรอกหรือนี่’