Kabanata 3
2140 Words
Babe
“MAY papasukan ka na bang school, Alana? Sa maynila ka din ba?” magkakasunod na tanong ni Andrea sa akin lunes nang umaga.
Pinagsisihan kong napaaga ako ng pasok dahil sa dami ng mauuna sa klase ay ang pinakamaingay pang kaklase ko na si Andrea ang isa sa mga nauna.
Inilapag ko ang mga gamit ko at nagpanggap na hindi siya naririnig na inilabas ko ang libro ko para sa unang klase namin. Pero talagang lumapit siya sa pwesto ko at naupo pa sa tabi ko.
“Sayang talaga, sa ‘yo dapat iyong scholarship ng mga Sy kung hindi lang kay Meredith ano–”
“Andrea, tigilan n’yo na nga ang issue na ‘yan. Hindi lang naman ang Sy ang makakapagbigay sa akin ng scholarship. Marami pa diyang makakapagbigay sa akin.”
“Talaga? Nakapag-apply ka na ba? Tatlong buwan na lang ga-graduate na tayo ah! May nakuha ka na ba? Alam mo si Mama sa Maynila daw ako pag-aaralin, doon kami titira sa Tita ko sa Pasay. Teka, saan ka nga nag-apply?”
Nauubusan man ng pasensya ay pilit ko siyang nginitian at binanggit ang mga kilalang unibersidad na pinasahan ko sa Maynila.
“Wow! May isa na ba sa kanilang tumanggap sa ‘yo?”
Tumikhim ako at hindi malaman ang isasagot dahil wala pa ni isa sa mga ito ang nag-re-reply sa application ko. Idagdag pang sa huli naming pag-uusap ng ama ko ay gusto niyang dito na lang ako sa Calatagan mag-aral imbes na lumuwas pa na sinang-ayunan din ng asawa niya.
“Ano oo–”
“Andrea!” humahangos na sumulpot si Tricia Mae na kaklase namin. Hinihingal siyang lumapit sa amin.
“Bakla, umagang-umaga pawisan ka. Anong meron?”
Nagmamadaling binuksan niya ang bag at pabagsak na inilapag sa mesa ko ang isang magazine. Halos mapunit iyon sa paglipat niya ng mga pahina. Naagaw niya na rin ang atensyon ng mga kaklaseng naming padating na rin. Umawang ang labi ko nang makita ang gusto niyang ipakita sa aming lahat.
“E-engage? Paanong?”
“Hala kaloka, hindi ba si Meredith ang girlfriend. Sino ‘yan?”
Ngumisi si Tricia Mae. “Sabi sa inyo eh, past time lang ‘yon si Meredith.”
Umakbay sa akin si Andrea. “Congrats Alana, ngayong hindi na si Meredith ang girlfriend ni Ashton baka sa ‘yo na talaga mapunta ang scholarship na ‘yon,” bulong niya sa akin.
Siniko ko siya at sinamaan ng tingin. “Puro ka kalokohan.”
Mabilis na kumalat ang balita sa school ng tungkol sa engagement ni Ashton sa babaeng nagngangalang Helene. Umukilkil sa isipan ko ang sinabi ni Andrea ngunit napailing ako dahil anumang inggit ang nararamdaman ko kay Meredith. Maling isipin ko ‘yon.
Mabait siya at kaibigan ko na din naman.
Maingay ang klase namin dahil sa pinakalat na balita ni Tricia Mae. Nagtahimikan lang ang lahat nang sa wakas ay dumating si Meredith. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya pero nagulat nang bigla niyang hablutin ang magazine na iniwan ni Tricia sa armchair ko.
Kitang-kita ko ang pamumutla ni Meredith habang binabasa ang nakasulat doon.
“Meredith, ayos ka lang ba?” tanong ko na tinanguan niya at ibinalik sa akin ang magazine.
Paglingon ko ay lahat ng mga mata ay na kay Meredith.
“Namumutla ka ‘eh. H-hiwalay na ba kayo ni Ashton? Mukhang ngayon mo lang nalaman ‘to, pinakalat ‘to ni Tricia Mae, nabili niya daw ang magazine sa La Paz–”
Hindi ko natapos ang sinasabi ko nang tumayo si Meredith at humahangos na lumabas ng silid namin.
Sinundan ko siya pero natigil ako sa pagpasok nang marinig ang pagsusuka niya na sinundan ng pag-iyak niya.
Hiwalay na sila?
Sana–
Ano bang iniisip mo, Alana? Kaibigan mo si Meredith!
May umusig sa konsensya ko kaya imbes na puntahan si Meredith ay tumalikod ako at iniwanan siya.
“Nabasa mo? Akala ko talaga nakadagit na ng mayaman ang mga Agustin ‘eh.”
“Kaya nga, posibleng hindi na makuha ni Meredith ang scholarship. Hindi pa naman talaga naibibigay. Baka kung anong isipin ng mapapangasawa ng panganay ng mga Sy kapag nalaman na binigyan ng scholarship ang ex-girlfriend.”
“Oo kamo, saka hindi naman talaga si Meredith ang outstanding student natin.”
Tumigil ako sa paghakbang nang marinig ang pag-uusap ng mga gurong naglalakad sa harapan ko. Binalikan ko ng tingin ang banyong kinaroroonan ni Meredith. Hahakbang sana ako pabalik doon ngunit pumihit ako at ipinagpatuloy ang pagbabalik sa classroom.
Kung maghihiwalay na sila, posible ngang sa akin na ang scholarship na ‘yon.
Sa buong durasyon ng klase ay tulala si Meredith at hindi nagsasalita. Mas naging kompirmasyon iyon sa lahat na posible ngang hiwalay na sila ni Ashton.
Magkasabay pa rin kaming umuwi ni Meredith. Malapit na kami sa pampang nang tumunog ang cellphone ni Meredith. Nasilip kong si Ashton ang tumatawag pero bago pa iyon masagot ni Meredith ay umalog ang bangkang sinasakyan namin at nalaglag iyon sa dagat.
“Hala!” gulat kong reaksyon sa nangyari.
Mangiyak-ngiyak na pinanood na lang ni Meredith ang pagkakalaglag ng cellphone niya sa dagat. Pagdating sa pampang ay sa ibang direksyon ang naging lakad niya.
“Saan ka pupunta, Meredith?” pigil ko sa kanya.
“Sa mansyon, nandoon si Arvie. Makikitawag ako, hindi ko kasi kabisado ang numero ni Ashton.”
“Ganoon ba? Sasamahan na kita.”
Tumango lang siya at hinayaan akong sumunod sa kanya.
Anong ginagawa mo, Alana? Sisiguraduhin mo bang hiwalay na sila? Ano naman kung maghiwalay sila? Talaga bang naniniwala ka sa mga sabi-sabi nila sa ‘yo?
Papadilim na nang marating namin ang mansyon. Awang ang labi ko habang pinagmamasdan ang malaking bahay na tinatanaw ko lang mula sa malayo.
Nag-init ang magkabilang pisngi ko nang maalala ang taong pakay ni Meredith sa pagpunta niya sa mansyon. Pinagbuksan kami ng gate at agad na pinapapasok nang makita si Meredith.
Iba talaga siya…
Sa isip-isip ko. Inilibot ko ang tingin sa paligid at napanganga nang makita ang mga nagsasayawang tao. Mukhang may party–ah alam ko na. Kaarawan ngayon ni Arvie Ivan Sy.
Hindi ko iyon makakalimutan dahil tuwing kaarawan niya ay lagi kong nakikita si Maria na may dala-dalang cake patungo sa mansyon.
Maingay ang musika at napapaubo ako sa mga usok na nalalanghap nang sa wakas ay masilayan ko si Arvie. Napalunok ako nang makita ang gulo-gulo niyang buhok, Nakabukas ang ilang butones ng suot-suot niyang polo at litaw na litaw roon ang dibdib niya.
Nagsasayaw siya kasama ang ibang babae.
Nasaan si Maria?
Sumunod ako kay Meredith na nakipagsiksikan sa mga tao at hinablot ang braso ni Arvie para matigil sa ginagawa.
Nag-iwas ako ng tingin nang saglit na dumako ang mga mata niya sa akin.
“Hey, Mer, what are you doing here–oh! You’re here to attend my birthday?”
Tumawa si Arvie nang makita ang reaksyon ni Meredith na mukhang hindi alam na ngayon ang kaarawan ni Arvie. Hinila siya ni Arvie palayo sa lugar na ‘yon pero dali-dali ko naman silang sinundan na dalawa.
Nga lang sa dami ng mga tao ay natagalan bago ako nakapasok sa mansyon. Nang maabutan ko sila ay nagtago ako nang marinig ang kumpirmasyon mula kay Arvie.
Talaga ngang engage na ang Kuya niya sa ibang babae.
Pinanood ko si Meredith na bigo ang mukhang nilagok ang inumin na hawak-hawak niya.
“Meredith, slow down–”
Hindi nakinig si Meredith na hinablot ang hawak-hawak na bote ni Arvie na napabuntonghininga lang at hinayaan ang kaklase ko.
Ibig bang sabihin nito talagang wala na silang pag-asa na dalawa?
***
ANO pa bang ginagawa ko dito?
Sa isip-isip ko sabay sulyap sa orasan. Gabing-gabi na ngunit hindi pa rin ako umuuwi at nagmasid lang ako sa paligid sa nakalipas na mga oras. Napasimangot ako nang hindi mawala-wala ang pait sa panlasa ko dahil sa tinikman kong inumin kanina.
Hindi ko na makita si Meredith na niyaya ko nang umuwi kanina pero hindi naman ako pinansin. Hindi naman ako nag-aalalang mapagalitan ng ama ko dahil wala sila sa bahay at magkakasamang lumuwas ng Maynila para sa contest na sinalihan ng kapatid ko sa TV.
“Hey Missy, what’s your name?”
Napapitlag ako sa lalaking bigla na lang umakbay sa akin. Amoy na amoy ko ang alak sa lalaki at kinabahan ako nang makita ang namumula niyang mga mata. Buong lakas ko siyang tinulak at sa kaba ay napatakbo ako sa itaas ng mansyon.
Napatili ako nang mapatid sa taas. Nakangiwing napahawak ako sa tuhod kong nanakit at sinulyapan ang dahilan ng pagkakapatid ko. Walang iba kung hindi si Arvie na nakaupo sa hallway at may hawak-hawak na bote ng alak.
Naningkit ang mga matang tiningnan niya ako at sinimangutan.
“Hey, bakit ngayon ka lang?”
Parang naestatwa ako sa pagkakaupo nang tumayo siya at hilahin ako patayo. Hindi ko malaman ang gagawin nang bigla niya na lang akong niyakap.
“Are you still mad at me, babe?”
Babe?!
“A-Arvie, mukhang nagkakamali ka–” tulak ko sa kanya dahil mukhang napagkamalan niyang ako si Maria pero nanlaki ang mga mata ko nang bigla ay maramdaman ko ang mainit niyang labi sa labi ko.
Tinulak ko siya ngunit niyakap niya lang ang bewang ko nang mahigpit. Sinapo niya ang magkabilang pisngi ko at mas idiniin pa ang sarili sa akin.
Bumilis nang bumilis ang t***k ng puso ko at pakiramdam ko papanawan ako ng ulirat nang tumigil na siya sa paghalik sa akin.
“Why are you not responding? Galit ka pa din.”
Hinawakan niya ang kamay ko at gusto kong sabunutan ang sarili nang hindi ako nagpumiglas nang ipasok niya ako sa isang kwarto.
Ibinagsak niya ang sarili sa kama na hindi pa rin binibitiwan ang kamay ko. Nakaramdama ako ng kaba at tangkang iiwanan na siya nang mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko walang balak na bitiwan.
“If you want me to give up my studies in Manila, I will Maria. Just tell me. Just don’t be mad at me, babe.”
May kirot akong naramdaman sa puso sa pagsusumamong naririnig ko sa boses ni Arvie at nakaramdam ng inggit para sa babaeng mahal niya.
Ang swerte niya…
“Oh, one more thing, about Kuya’s engagement. Huwag ka ding magalit na itinago ko sa ‘yo ‘yon. It’s just an act, babe. I’m sure sasabihin ‘yon ni Kuya kay Mer. Iyong pinsan mo kasi ayaw makinig s-sa akin kanina ‘eh. They won’t break up, Kuya’s even planning to ask Meredith to live with him in Manila. He’s s-so whipped,” pagtawa ni Arvie na hindi pa rin napagtatantong hindi ako ang kasintahan niya.
Ibig sabihin hindi sila maghihiwalay?
Gusto kong magalit sa sarili sa naisip. Nakita ko kung gaano nasaktan si Meredith sa balitang natanggap pero heto at parang nakakaramdam pa ako ng panghihinayang sa katotohanang peke naman pala ang engagement ni Ashton.
Hinila ko ang kamay ko kay Arvie at tumayo pero napasinghap ako nang hilahin niya ako at ihiga rin sa kama.
“A-Arvie, hindi ako–”
“I love you…” anas niya at mariin akong siniil ng halik sa labi.
Hindi ako lasing pero jusko ano itong ginagawa ko?
Nasisiraan ka na ng bait, Alana!
Galit na sigaw ng isip ko nang ipaikot ko ang braso sa leeg ni Arvie at pag-aralan kung paano sagutin ang halik na ibinibigay niya sa akin.
Napaungol ako nang mula sa labi ay bumaba sa leeg ko ang halik niya at sipsipin ang balat ko roon.
“Y-you smell different tonight, babe,” bulong niya.
Tila binuhusan ako ng malamig na tubig sa sinabi niya at bumagsak ang braso kong nakaakap sa leeg niya.
“Hindi ako–ahhh!” gulat kong anas nang pisilin niya ang magkabila kong dibdib kasunod no’n ay itinaas niya ang kamay ko sa tuktok ng ulo ko at kahit natatabingan ng suot ko ang dibdib ay hinalikan niya ang bahagi kong iyon.
Ano ‘tong nararamdaman ko?
Kinikilabutan kong saad sa isipan at pinagdikit ang mga hita ko ramdam ang panlalagkit at pagpintig ng kung ano sa p********e ko.
Nang maramdaman ko ang lamig sa balat ko ay bumaba ang tingin ko sa katawan. Madilim man at hindi ko nakita ay natitiyak kong wala na akong pang-itaas.
Muling bumaba ang ulo ni Arvie sa hubad ko ng dibdib at sinipsip ang korona ko roon. Hindi malaman ang gagawing napahawak ako sa ulo niya. Isang malakas na ungol ang kumawala sa bibig ko at nasabunutan siya nang pagsabayin niya ang paghalik doon at pagpisil sa kabilang dibdib.
Bumangon ka! Mali ‘to!
Tumulo ang mga luha ko dahil imbes na sundin ang sinasabi ng utak ko ay mas idiniin ko ang ulo ni Arvie sa dibdib ko.
- Writer
