ขณะที่เจียชีกำลังเหม่อลอย บุรุษในชุดสีดำก็กระโดดลงมาจากกำแพงและเหยียบลงไปบนลานหิมะของนาง
“ข้าบอกว่าอย่าเหยียบลานหิมะในเรือนของข้า!” หญิงสาวลุกขึ้นจากที่นั่งและตะโกนใส่อีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจ
เฉิงคุนเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็ใช้กำลังภายในกระโดดขึ้นจากหิมะอีกครั้ง จากนั้นก็มาปรากฏตัวอยู่ที่ด้านข้างของนาง ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเอื้อมมือจะเข้าไปกอดเจียชี เขาก็นึกขึ้นได้ว่าตนเองมีแต่ลมเย็นของหิมะ ชายหนุ่มกลัวว่าจะทำให้นางไม่สบายจึงรีบถอยตัวออกมา
เมื่อมองใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังบูดบึ้ง เขารู้ว่าตอนนี้นางกำลังอารมณ์ไม่ดี เฉิงคุนขอโทษกับนางด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "ต้องขออภัยที่ทำให้ลานหิมะของคุณหนูต้องเป็นรอย" ตอนนี้ชายหนุ่มไม่ได้แทนตัวเองว่าข้าน้อย ดูเหมือนว่าในตอนนี้เขาจะไม่เห็นนางเป็นเจ้านายอีกต่อไป
เจียชีเมินเฉยต่อคำขอโทษของอีกฝ่าย นางเหม่อมองไปที่ลานหิมะสีขาวโพลน ทั้งคู่นิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไรด้วยก
