เรื่องราวของคุณหนูเจ็ด กับองครักษ์หนุ่มท่าทางใสซื่อแต่ความจริงเขาคือหมาป่าห่มหนังแกะ ที่เป็นฝ่ายควบคุมคุณหนูของตนเองเอาไว้ในกำมือ
"ออกมา!" หญิงสาวไม่ใช่คนที่ชอบหนีปัญหานางต้องการที่จะพูดคุยกับเขาให้มันชัดเจน “ข้ารู้ว่าเจ้าเห็นหมดแล้ว” นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ขออภัยคุณหนู...ข้าน้อยจะควักลูกตาตัวเองเดี๋ยวนี้” พูดจบอีกฝ่ายก็ยกมือขึ้นเตรียมจะโจมตีไปที่ดวงตาของตนเอง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เจียชีตะคอกด้วยความตกใจ รีบยึดแขนของชายหนุ่มเอาไว้ ไม่ให้เขาทำร้ายดวงตาของตนเอง เมื่อเห็นว่าเขายอมนั่งอยู่นิ่งๆ นางก็วางใจแล้วค่อยปล่อยมือออกจากแขนของเขา
เจียชีมองสำรวจองครักษ์เงาที่นั่งอยู่ด้านหน้าชายหนุ่มคนนี้มีช่วงไหล่และเอวอันแข็งแกร่ง เสื้อผ้ารัดรูปสีดำยิ่งขับเน้นรูปร่างของเขาเป็นอย่างดี นางมองกล้ามเนื้อแข็งแรงเป็นมัดๆ ของชายหนุ่มด้วยสายตาชื่นชม
เจียชียิ้มที่ตรงมุมปากนางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ พร้อมกับกวักมือเรียกให้เขามาหา "เจ้ามานี่"
องครักษ์เงาลุกขึ้นและเดินไปหานาง
หญิงสาวชี้ไปที่หน้ากากของชายหนุ่ม “ถอดหน้ากากออกแล้วให้ข้าดูหน้าของเจ้าอย่างชัดๆ”
ชายหนุ่มถอดหน้ากากออกอย่างเชื่อฟัง เผยใบหน้าที่หล่อเหลา ดวงตาสีเข้ม สีหน้าไร้ความรู้สึก มุมปากของเขาเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เจียชีนึกชื่นชมนางรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นพวกที่ควบคุมตัวเองได้ดี
“ข้ารู้ว่าว่าเจ้ารูปงาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเจ้าดูเป็นชายชาตรีมากขึ้นกว่าเดิม...รูปร่างหน้าตาเช่นนี้ของเจ้าทำให้ข้าชอบมาก” เจียชีโน้มตัวลงไปใกล้กับเขา “คุณหนูเช่นข้า...ต้องการให้เจ้าทำอะไร...เจ้าพอจะเดาได้หรือไม่”
“ข้าน้อยโง่เขลา...ทำเรื่องเช่นนั้นไม่เป็นขอรับ” ชายคนนั้นก้มศีรษะ
“ไม่เป็นไร ข้าจะค่อยๆ สอนเจ้าเอง...ว่าควรทำเช่นไร แต่ว่าข้าเองก็เพิ่งเรียนรู้ได้ไม่นาน หากสอนได้ไม่ดี...เจ้าอย่าหัวเราะเยาะข้าเชียวละ” เจียชีค่อยๆ ยกกระโปรงตัวบางขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาขาวนวลของนาง
“มาสิ...คุกเข่าลง”