เจียชีอดทนต่อความต้องการของตนเอง พยายามไม่ให้ความสนใจตรงส่วนนั้น แต่หญิงสาวรู้สึกว่าช่วงเวลาที่นางรอเฉิงคุนเพียงแค่หนึ่งถ้วยชากลับยาวนานนับปี นางเลียริมฝีปากที่แห้งผาก สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะสอดนิ้วเข้าไปในรูสวาท แต่นิ้วเล็กๆ นั้นมันไม่สามารถดับความกระสันของนางได้ หญิงสาวรู้สึกทรมานยิ่งนัก นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงั เสียดสีขาของตนเองไปมาเพื่อบรรเทาความกระสัน องครักษ์หญิงกลับเข้ามารายงานที่นอกหน้าต่าง "คุณหนู...ท่านเฉิงคุนไม่ได้อยู่ในบริเวณคฤหาสน์เจ้าค่ะ" เจียชีตกตะลึงนางกัดฟันสะกดกั้นอารมณ์ปรารถนา "ไปหาเขาให้เจอ ให้องครักษ์เงาทั้งหมดออกไปตามหาเขา! " หญิงสาวสั่งด้วยอารมณ์หงุดหงิด "ข้าน้อยรับคำสั่งคุณหนู" เงาดำวาบหายไปในความมืด เจียชีเหลือบไปเห็นเทียนสีแดงภายในห้อง นางคิดว่าขนาดของมันใหญ่พอๆ กับท่อนเนื้อของเฉิงคุน ในใจของหญิงสาวจินตนาการว่าหากคืนนี้หาตัวของชายหนุ่มไม่พบ เทียนสีแดงนี้คง