ความลับสวาทในเรือนหลังของคุณหนูเจ็ด

ตอนที่ 6 สนอง?(ภายนอก)

ฝ่ายเฉิงคุนเมื่อเห็นหญิงสาวหันหลังจากไปโดยไม่หันกลับมามองเขาอีก ชายหนุ่มก็หัวเราะเยาะตัวเอง เขานี่มันช่างโง่เขลานัก คุณหนูมองตนเป็นเพียงแค่สัตว์เลี้ยงเท่านั้น ชายหนุ่มย้ำเตือนตนเองว่าอย่าได้สำคัญตัวผิดเด็ดขาด!

ในศาลาปักผ้า เจียชีนั่งเรียนปักผ้าด้วยจิตใจเหม่อลอย

“คุณหนู เหตุใดวันนี้ฝีเข็มของท่านจึงวุ่นวายนัก” อาจารย์หญิงเตือนเบาๆ

หญิงสาวได้สติกลับมา มองรอยปักบนสะดึงที่เละเทะไปหมด นางก้มศีรษะลงและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน "อาจารย์ วันนี้ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย"

ท่านอาจารย์หญิงมองนางด้วยใบหน้าเหนื่อยใจ "สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญ...หากคุณหนูรู้สึกไม่สบายเช่นนั้นก็ไปพักผ่อนเถิด"

เจียชีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เรียกสาวใช้ให้พาตนเองกลับไปที่ห้องนอน

เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวถอดเครื่องประดับออกบนศีรษะออก ผมยาวสีดำขลับทิ้งตัวสยายอยู่ด้านหลัง นางเอนกายลงบนหมอนอย่างเกียจคร้าน ท่าทางเซื่องซึม หญิงสาวอยากจะงีบหลับ แต่ก็มีบางอย่างรบกวนจิตใจของนาง

"ออกมา" เจียชีพูดเบา ๆ กับชายหนุ่มที่ยืนเฝ้าอยู่ในเงามืด "มานวดเท้าให้ขา"

เฉิงคุนเดินมาคุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว จับเท้าเล็กสีขาวนวลของนางเอาไว้ในฝ่ามือแล้ว นวดเบา ๆ

ฝีมือการนวดของเขาทำให้นางรู้สึกสบาย หญิงสาวจึงเหยียดเท้าอีกข้างให้เขานวดอีก

เจียชียกชายกระโปรงขึ้น เผยให้เห็นน่องเรียวของนาง เฉิงคุนค่อยๆ บีบนวดฝ่าเท้าของหญิงสาว เมื่อเห็นนางทำเช่นนั้นเขาก็หลุบตาลง ใช้มือหนาของตนเองดึงชายกระโปรงของนางลงมา

"คุณหนูอย่าทำเช่นนี้...ระวังท่านจะเจ็บป่วย"

เจียชีได้ฟังก็รู้ว่าเขากำลังปฏิเสธนาง อันที่จริงเขาก็ปฏิเสธนางมาตลอด เพียงแต่นางใช้อำนาจในฐานะเจ้านายบีบบังคับเขาเท่านั้น หญิงสาวนึกสมเพชตัวเองอยู่บ้าง จึงหมดอารมณ์ที่หยอกล้อในทันที "คืนนี้เจ้าไปพักผ่อนได้...ให้คนอื่นมาเฝ้ายามแทน"

"ข้าน้อยจะเฝ้ายามในคืนนี้เองขอรับ" เจียชีมองดวงตาของชายหนุ่มที่ปรากฏรอยคล้ำขึ้นมา แม้ว่าอีกฝ่ายจะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเพียงใด แต่เขาก็ยังคงเป็นมนุษย์ย่อมเกิดความเหนื่อยล้าได้

"ข้าบอกให้เจ้าไป เจ้าก็ไปสิ...จะขัดคำสั่งข้าหรือ"

หญิงสาวตัดบทแล้วไล่เขาออกไปจากห้อง นางหลับตาลงไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีก นางสะกดจิตตนเองว่าชายหนุ่มเป็นแค่องครักษ์เงาให้นางหยอกเล่น นางไม่ควรจะยึดติดแค่กับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

เจียชีหยิบนกหวีดขึ้นมาเป่าเรียกองครักษ์เงาออกมาหลายคน

เงาสีดำกว่าหกร่างปรากฏขึ้นต่อหน้าของนาง ทุกคนล้วนเป็นชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ มองอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีความแตกต่างกัน ทุกคนสวมชุดรัดรูปสีดำและสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า

เจียชีใช้นิ้วชี้สุ่มเลือกมาหนึ่งคนจากบรรดาองครักษ์เงาเหล่านั้น

"คืนนี้เจ้าเฝ้ายามอยู่ที่นี่”

คนที่ไม่ถูกเลือกต่างก็แยกย้ายออกไป ส่วนองครักษ์เงาชุดดำคนนั้นคุกเข่าลงด้วยความเคารพ "รับคำสั่งคุณหนู"

เจียชีหัวเราะเบา ๆ "เปิดหน้ากากให้ข้าดูใบหน้าของเจ้าหน่อย"

ชายฝั่งตรงข้ามตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอดหน้ากากออก...

ใบหน้าของชายหนุ่มไม่ได้รูปงามเท่ากับเฉิงคุน แต่ก็ยังนับว่าหล่อเหลาอยู่ไม่น้อย แต่ถึงอย่างไรในใจของเจียชีก็ยังรู้สึกเฉิงคุนดีกว่า

“เจ้าชื่ออะไร”

"ชิงเฟิงขอรับ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงของเขาแผ่วเบา

“อ้อ...เจ้าไปยืนอยู่ด้านนอกอย่าให้ใครเข้ามา” นางพยักหน้ารับรู้แล้วสั่งให้อีกฝ่ายไปยืนรอที่ด้านนอก

ชิงเฟิงแม้ว่าจะเดินออกไปตามคำสั่งแต่ในใจของเขาในตอนนี้นั้นรู้ดีว่าตนเองอิจฉามากเพียงใด เขาเพิ่งจะรู้ว่าคุณหนูทำเรื่องแบบนั้นกับเฉิงคุน ท้ายที่สุดวันนี้โอกาสก็มาถึงเขาแล้ว เหตุใดเขาต้องปล่อยนางไปด้วยเล่า!

ชิงเฟิงตัดสินใจในทันที เข้าเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำและพุ่งเข้าประชิดตัวคุณหนูคนงาม

เจียชีมองเขาด้วยความตกตะลึง!

โชคดีที่นางยังไม่ได้เปลื้องผ้า ไม่เช่นนั้นองค์รักษ์ผู้นี้จะต้องเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของนางแน่ นางตบไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง "ออกไป!”

แต่ชิงเฟิงยังคงไม่ยอมออกไป เขามุ่งตรงเข้ามาหานาง หญิงสาวจึงใช้เท้าของตัวเองยันอกของชายหนุ่มเอาไว้ ปากก็ตะโกนเรียกให้คนช่วย

"ช่วยด้วย!"

ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของชิงเฟิงก็หยุดนิ่ง!

จิตสังหารของเงาดำในมุมมืด ทำให้เขาหยุดชะงัก ชิงเฟิงโยกศีรษะหลบคมมีดได้อย่างหวุดหวิด ใบมีดสองแฉกปักอยู่บนคานไม้เป็นสัญลักษณ์ว่าเมื่อสักครู่เขาเพิ่งผ่านความตายมาอย่างฉิวเฉียด

ชิงเฟิงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เขาไม่คาดคิดว่าเฉิงคุนจะแอบซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ชายหนุ่มจำเป็นต้องถอย เพราะรู้ว่าหากยังไม่รีบหนีไป ใบมีดที่ขว้างมาอีกครั้งอาจจะไม่ได้ปักที่คานไม้เหมือนเช่นครั้งนี้!

เฉิงคุนมักจะอำมหิตต่อศัตรูเสมอและไม่เคยแสดงความเป็นมิตรต่อใครทั้งนั้น ในตอนที่พวกเขายังฝึกด้วยกัน เฉิงคุนแทงกระบี่ใส่เพื่อนร่วมการฝึกโดยไม่กระพริบตา เขาทำเช่นนั้นเพื่อที่ตนเองจะได้ชนะเป็นอันดับหนึ่งขององครักษ์เงา คนเช่นเขาไม่ควรที่จะเข้าไปยั่วโมโหมากที่สุด ชิงเฟิงรีบหนีออกไปจากห้องโดยทันที!

เฉิงคุนไม่ได้ไปตามล่าอีกฝ่ายด้วยตัวเองเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณหนู ชายหนุ่มเดินออกไปสั่งการให้ลูกน้องที่เป็นองค์รักษ์เงาแบ่งกำลังออกตามล่าชิงเฟิง

"คุณหนูท่านเป็นอะไรหรือไม่ขอรับ"

ในเวลานี้หญิงสาวยอมรับว่านางกลัวอยู่บ้าง นางเข้าใจแล้วว่าไม่ใช่บุรุษทุกคนที่จะยอมเชื่อฟังและให้นางรังแกได้อย่างง่ายดายเหมือนเฉิงคุน “เจ้ามานี่...”

เฉิงคุนเดินเข้ามาหานางอย่างไม่ลังเล หญิงสาวจึงยกแขนขึ้นโอบรอบคอของเขา "ดูเหมือนจะมีกลิ่นของบุรุษอื่นอยู่ในห้องนี้...เจ้าช่วยกำจัดมันให้ข้าที"

เจียชีไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป นางใช้มือน้อย ๆ ลูบคลำส่วนกลางกายของเขาผ่านเสื้อผ้า หญิงสาวรู้สึกได้ว่ามันขยายตัวขึ้นอย่างช้า ๆ นางจึงแนบกายกอดเขาอย่างแนบสนิททุกส่วน

เฉิงคุนมองสตรีตรงหน้าที่ชอบลวนลามเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม แม้ว่านางจะเจอเรื่องเลวร้ายอย่างเช่นเมื่อครู่ นางก็ยังสามารถมายั่วยวนเขาได้

แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมโดนนางกระทำอีกต่อไป!

เฉิงคุนเมื่อคิดแล้วก็ลงมือทำอย่างรวดเร็ว เขาเปลื้องเสื้อผ้าของนางออกจนหมด บดจูบริมฝีปากแดงฉ่ำแสนเย้ายวนของสตรีตรงหน้าอย่างเร่าร้อน ลิ้นของทั้งสองพัวพันดูดดึงกันไปมา...

การจูบอย่างดุเดือดเช่นนี้...รวดเร็วจนเจียชีตั้งตัวไม่ทัน แต่นางก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไรกลับนึกชอบใจด้วยซ้ำ มือน้อยๆ ของหญิงสาวก็ปลดเสื้อผ้าของชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้เขาเช่นกัน ร่างกายของนางโอ่นอ่อนผ่อนตามอีกฝ่าย ส่งตัวเองให้เขาได้เชยชมเต็มที่

หน้าอกขาวนวลเปลี่ยนรูปไปตามแรงคลึงของมือสาก การเล้าโลมของเขาทำให้ร่างกายส่วนล่างของนางหลั่งน้ำหวานออกมาเลอะไปทั้งเรียวขา หญิงสาวรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งตัว

เมื่อเฉิงคุนเห็นว่าสตรีตรงหน้าแววตาล่องลอย ตกอยู่ในห้วงอารมณ์แห่งความปรารถนา ชายหนุ่มก็ดันตัวนางให้นอนราบไปกับพื้น มือใหญ่แยกขาของสตรีตรงหน้าออก ช่องทางรักของนางในตอนนี้เป็นสีแดงก่ำมีน้ำสีใสไหลเปรอะออกมา มันขมิบถี่ราวกับรอคอยที่จะต้อนรับเขา

เขาอดใจไม่ไหวโน้มตัวลงใช้ลิ้นสอดใส่ให้กับนาง หญิงสาวสะดุ้งเฮือก เมื่อส่วนสงวนของนางได้สัมผัสกับลิ้นสากของชายหนุ่ม

"อือ...อ่า" นางส่งเสียงครางแผ่วออกมา

ชายหนุ่มดูดกลืนน้ำหวานจากช่องทางของนางอย่างพึงพอใจ ท้ายที่สุดเขารวบขาของหญิงสาวมากอดไว้แน่น สอดใส่แท่งเนื้อผ่านซอกขาของนาง ความรู้สึกที่แท่งเนื้อของเขาเสียดสีได้กับช่องทางรักฉ่ำแฉะ มันช่างเสียวเกินบรรยายในแบบที่เขาไม่เคยจินตนาการถึงมาก่อน เขาอยากสอดใส่มันเข้าไปเหลือจนเกิน...แต่ชายหนุ่มกลัวว่านางจะบาดเจ็บ เขาจึงไม่กล้าที่จะทำเช่นนั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เจียชีได้เห็นส่วนนั้นของบุรุษอย่างชัดเจน ในตอนนี้ซอกขาของนางกำลังมีเจ้าสิ่งนั้นเสียดสีอยู่ มันมีขนาดใหญ่เหลือเกิน ยามที่มันเสียดสีกับติ่งเนื้อน้อยด้านบนที่เป็นจุดอ่อนไหว มันก็ทำให้นางเสร็จสมจนตัวกระตุกหลายครั้ง

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่พวกเขาอยู่กันในท่านี้ ท้ายที่สุดชายหนุ่มก็เร่งขยับสะโพกของตัวเอง แล้วกอดรัดนางเอาไว้แน่นจนแทบหายใจไม่ออก เขาแนบริมฝีปากกับใบหูของนาง ส่งเสียงครางทุ้มออกมา

"ฮ่ะ...อ่า" ชายหนุ่มใช้ลิ้นเลียใบหูของนาง เอ่ยกระซิบด้วยน้กเสียงที่แหบแห้ง "คุณหนูของข้า..."

น้ำกามสีขุ่นขาวถูกหลั่งออกมาเลอะหน้าท้องของนาง ดูเหมือนว่ามันจะเยอะมากเป็นพิเศษเพราะชายหนุ่มไม่ได้ใช้มือปลดปล่อยตัวเองมานานมากแล้วในห้องอาบน้ำเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำกาม

เฉิงคุนกอดนางไว้ในอ้อมแขน ท่อนเนื้อของเขายังแข็งขืนอยู่ หญิงสาวก้มลงไปมอง นึกอยากลิ้มรสของมันดูสักครั้ง นางผุดลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มตัวลงไปใช้ลิ้นเล็กสีชมพูตวัดกลืนน้ำเชื้อจากปลายลำของชายหนุ่ม…

“คุณหนูชอบหรือไม่...คราวหน้าข้าน้อยจะมอบมันให้ท่านทั้งหมด” เขาพาหญิงสาวไปชำระร่างกาย จากนั้นก็พานางไปนอนคลอเคลียกันที่เตียง เฉิงคุนจูบที่คอและหลังใบหูของนางอย่างทะนุถนอม

“คุณหนูพักผ่อนเถิด" นางพยักหน้า เพราะตอนนี้รู้สึกเหนื่อยอยู่เหมือนกัน ค่ำคืนนี้นางนอนหลับไปอย่างอิ่มเอมใจ