Paradise Apartment

ห้องพักระทึกขวัญ (1)

เพราะมีวันพระคร่อมการออกทริป ชินวุธจีงขอเปลี่ยนโปรแกรมการเที่ยวบางรายการเป็นการไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดแทน ซึ่งพนักงานทุกคนที่ไปออกทริปด้วยกันก็ไม่ขัดข้องและเต็มใจเปลี่ยนตามที่ชินวุธร้องขอ

"ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณชินวุธจะสายธรรมะชอบเข้าวัดทำบุญถวายสังฆทานแบบนี้" นพดลเอ่ยแซวผู้จัดการใหญ่

"ผมอายุขนาดนี้แล้วมันก็ต้องหมั่นทำบุญบ้างล่ะครับ เผื่อตายไปจะ..."

"ว้าย! ห้ามพูดค่ะ เขาถือ ห้ามพูดเรื่องการตายของตัวเองนะคะ" ปภากรรีบยกมือห้ามทันที

"โอเค ไม่พูดก็ได้ เอาเป็นว่า ผมแค่อยากทำบุญเพิ่มแต้มบุญของตัวเองละกัน" ชินวุธอมยิ้ม

"นั่นแหละค่ะ เปาก็ว่าดีนะคะ เพิ่มแต้มบุญให้ตัวเองเยอะ ๆ เผื่อชาติหน้าเปาจะได้เกิดเป็นผู้หญิงสวย ๆ บ้าง จะได้มีผู้ชายหล่อ ๆ มาจีบ" ปภากรยกสองมือประกบกันทำหน้าฝันหวาน

"อย่างมึงอะเหรอ เกิดอีกสิบชาติก็ไม่รู้จะสวยหรือเปล่าว่ะ" โยธินเบ้ปากใส่

"ไอ้โย! ไอ้ปากหมา มึงพูดดี ๆ นะเว้ย ใครไม่สวยวะ!" ปภากรกลับเป็นผู้ชายทันที และพร้อมจะวางมวยกับโยธินที่มาพูดจาดูถูกความพยายามสวยของเธอ

"อะไรไอ้เปา คิดว่ากูกลัวมึงเหรอ" โยธินยิ้มยั่ว

"พอแล้ว! ต่อหน้าคุณชินวุธนะ!" นพดลเอ็ดขึ้น ทำเอาสองหนุ่มหยุดมีเรื่องกันทันที

"อุ่ย ขอโทษค่ะคุณชินวุธ เปาอารมณ์ร้อนไปหน่อย" ปภากรรีบยกมือไหว้ขอโทษ

"ขอโทษครับ" โยธินยกมือไหว้ขอโทษอีกคน

"ช่างเถอะ ตอนไปเที่ยวก็อย่าตีกันล่ะ" ชินวุธอมยิ้มขำ ออฟฟิศที่มีสาวประเภทสองก็มักจะเฮฮาแบบนี้แหละ

"ไม่ตีหรอกค่ะ ถ้ามันไม่ปากหมา" ปภากรหันไปจิกตาใส่โยธินที่หัวเราะชอบใจกับการแหย่เพื่อนร่วมงาน

เรื่องทริปเที่ยวที่มีโปรแกรมไปไหว้พระทำบุญด้วยไม่มีปัญหาอะไร แต่เรื่องสัมภเวสีนี่แหละที่ทำให้ชินวุธกังวล ถ้ามันจะตามแค่เขาก็อาจจะไม่เท่าไหร่ แต่ถ้ามันทำร้ายคนอื่นด้วยคงจะแย่ แล้วเขาก็ไม่ได้คุยเรื่องนี้กับอินทราอีกเลย เมื่อคืนได้คุยกันนิดเดียวแล้วอินทราก็หายไป จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มา ธนินทร์ก็ไม่อยู่ ไตรภพก็ไม่อยู่ ที่อพาร์ตเมนต์มีแต่พวกผู้อาศัยกับเขาเท่านั้น

แต่ก็เอาเถอะ วันพระมันคือวันเสาร์ ยังไงการเดินทางคืนวันพฤหัสก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เอาไว้ถ้ามีเรื่องจริง ๆ ไตรภพคงส่งใครสักคนมาช่วยเขาเอง ยังไงเขาก็ยังอยู่ในสัญญากับผู้ดูแลวิญญาณนี่นะ

ชินวุธทำงานต่อตามปกติ ตอนเย็นก็กลับอพาร์ตเมนต์ ทำตัวตามปกติจนกระทั่งถึงวันพฤหัสที่เป็นวันหยุดยาว แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่เห็นผู้ดูแลหรือยมทูตสักคนเดียว ไม่รู้ไปทางไหนกันหมด

ถอนหายใจอีกเฮือกแล้วเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้พอใช้จนถึงวันอาทิตย์ จากนั้นลากกระเป๋าออกจากห้องในตอนเย็น

"อ้าว ไปไหนล่ะคุณ จะย้ายออกเหรอ" ผู้อาศัยคนหนึ่งทักขึ้นเมื่อเห็นชินวุธลากกระเป๋าลงบันไดมา

"เปล่าครับ ผมจะไปต่างจังหวัดสักสามสี่วัน เดี๋ยววันอาทิตย์ก็กลับมาแล้วครับ"

"อ๋อ ขับรถดี ๆ นะ เดินทางปลอดภัยล่ะ"

"ขอบคุณครับ" ชินวุธรับคำด้วยรอยยิ้มแล้วลากกระเป๋าออกจากอพาร์ตเมนต์ไปที่ลานจอดรถ

ทีแรกนพดลจะให้รถตู้มารับชินวุธถึงที่พัก แต่เขารีบห้ามเอาไว้แล้วบอกจะมาหาที่โรงงานเอง ก็จะให้มารับได้ยังไงในเมื่อไม่มีใครเห็นอพาร์ตเมนต์นี่สักคน จะให้เขามายืนรอตรงป่าเปลี่ยวข้างทางมันก็ยังไงอยู่ เพราะงั้นขับรถไปทิ้งไว้ที่โรงงานดีที่สุด มีพนักงานรักษาความปลอดภัยผลัดเวรเฝ้าโรงงานทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้ว

เมื่อถึงโรงงานทุกคนก็มากันแล้ว รถตู้กับคนขับสองคนก็พร้อมแล้ว ชินวุธจอดรถแล้วเปิดท้ายดึงกระเป๋าออกมา ณัฐพงศ์ก็รีบมารับกระเป๋าไปใส่ท้ายรถตู้ให้

"คุณชินวุธครับ นี่แฟนผมที่จะไปด้วย เธอทำงานในเมืองครับ" นพดลแนะนำหญิงสาวข้างกายให้รู้จัก

"สวัสดีค่ะคุณชินวุธ ฉันชื่อยุพาค่ะ" ยุพายกมือไหว้ผู้จัดการใหญ่ด้วยความสุภาพ

"สวัสดีครับ" ชินวุธทักทายด้วยรอยยิ้มกับสมาชิกร่วมทริปอีกคนหนึ่ง

เมื่อทุกคนพร้อมก็ขึ้นไปนั่งบนรถตู้ ปภากร ณัฐพงศ์กับโยธินนั่งด้านหลังสุด ถัดมาเป็นผู้หญิงสามคน แถวหน้าคือชินวุธกับนพดล เมื่อเรียบร้อยก็ออกเดินทาง

แม้สาว ๆ จะดูสนุกสนานและคุยกันเฮฮาไปตลอดทางแต่ก็ไม่ได้เสียงดังมากเพราะเกรงใจผู้จัดการใหญ่ พักใหญ่ทุกคนก็หลับกันหมด

การเดินทางตอนกลางคืนโดยรถตู้ส่วนตัวแบบนี้มันสะดวกตรงที่จะแวะที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ ที่นั่งกว้างขวางและเป็นกันเอง คนขับรถสองคนก็จะอยู่เป็นเพื่อนคุยกันและเปลี่ยนกันขับ ทำให้ไม่เหนื่อยกับการขับรถระยะไกล

พอสายหน่อยทุกคนก็มาถึงระยอง แวะเที่ยวถ่ายรูประหว่างทางกันนิดหน่อยก่อนถึงโรงแรมที่พัก ทุกคนกรี๊ดกร๊าดกันมากกับที่พักสวยหรูเหมือนที่โพรโมต ชินวุธดูสภาพโดยรวมของโรงแรมแล้วขมวดคิ้ว ที่นี่เป็นโรงแรมขนาดกลางที่มีแค่สี่ชั้น การตกแต่งสไตล์โมเดิร์นผสมพื้นบ้านดูสวยลงตัวแต่ให้ความรู้สึกแปลกแบบบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะต้นไม้ที่ปลูกรอบบริเวณทำให้บรรยากาศดูทึมทึบก็ได้ แต่คนอื่นดูจะสนุกสนานและชอบที่นี่

เมื่อจัดของเข้าที่พักและหามื้อกลางวันกินกันแล้วก็ถึงเวลาเที่ยว ทุกคนสนุกสนานเฮฮากันเต็มที่ ชินวุธเองก็ถ่ายรูปไปเยอะแยะทั้งรูปสถานที่เที่ยว รูปตัวเอง รูปรวมทุกคน เขาเข้ากับพนักงานทุกคนได้ดี ไม่ถือตัวว่าตำแหน่งสูงกว่า แล้วยังใจป้ำเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมทุกคนด้วย

หลังเล่นน้ำทะเลและเที่ยวตลาดนัดตอนกลางคืนจนดึกทุกคนก็กลับห้องพัก ชินวุธพักห้องเดียวกับปภากร ทีแรกทุกคนจะให้เขาพักห้องเตียงเดี่ยวแล้วปภากรจะนอนเตียงเสริมในห้องกับณัฐพงศ์และโยธิน แต่ชินวุธบอกให้เปลี่ยนห้องเขาเป็นเตียงคู่แล้วให้ปภากรมานอนกับเขาแทน จะได้นอนสบาย เขาไม่มีปัญหาหากจะพักร่วมห้องกับคนอื่น นพดลจะนอนห้องเดียวกับแฟน ส่วนคนขับรถจะนอนห้องแยกต่างหากที่ทุกโรงแรมจะมีที่พักส่วนนี้ให้คนขับรถโดยเฉพาะ

เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยปภากรก็ขอไปนั่งเมาท์มอยที่ห้องของสองสาวและอาจจะมีการตั้งวงชนแก้วนับเลขกันด้วย ชินวุธก็โบกมือไล่แล้วเข้านอนก่อน เขาไม่สนใจกิจกรรมประเภทนี้ ไม่ชอบดื่มด้วย จึงขอนอนดีกว่า

กลางดึกคืนนั้นชินวุธได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำมันดัง แต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าปภากรอาจจะเมาแล้วกลับมาอาบน้ำตอนดึก จึงซุกผ้านวมหลับต่อ

"คุณชินคะ คุณชิน"

ชินวุธขยับตัวเบา ๆ เมื่อถูกปภากรปลุกในตอนดึก เขาลืมตามองคนปลุกที่นั่งข้างเตียงแล้วถามด้วยความแปลกใจ

"มีอะไร"

"เปาได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำค่ะ คุณชินได้ยินหรือเปล่าคะ" ปภากรบอกเสียงเบาและมีสีหน้าตื่นกลัว

"หืม" ชินวุธขมวดคิ้วเพราะเขาเองก็ได้ยินตั้งแต่ทีแรก เขาคิดว่าเป็นปภากรเลยไม่ได้สนใจ แต่ตอนนี้ปภากรมานั่งตัวสั่นหน้าเสียอยู่ข้างเตียงเขา แต่ฝักบัวในห้องน้ำมันยังดังอยู่

"เดี๋ยวผมไปดูให้" ชินวุธตลบผ้าห่มออกแล้วลุกจากเตียงเดินไปทางห้องน้ำที่เปิดไฟทิ้งไว้โดยมีปภากรเดินตามหลังไปติด ๆ พลางมองซ้ายแลขวาด้วยความระแวง