ทริปเที่ยววันหยุด
2209 Words
ถ้าไม่ใช่วันพระชินวุธก็จะไม่ถูกสัมภเวสีเร่ร่อนตามเพื่อแย่งส่วนบุญ เขาจึงไปทำงานตามปกติโดยไม่ต้องมียมทูตตามไปเป็นบอดีการ์ด
"คุณชินวุธครับ นี่เป็นโปรแกรมทริปแบบคร่าว ๆ ครับ" ผู้จัดการส่งเอกสารโปรแกรมทริปสามวันสองคืนที่พนักงานออฟฟิศตั้งใจจะไปเที่ยวกันในวันหยุดยาวให้ดู
"อืม เข้าท่านะ มีที่น่าเที่ยวตั้งหลายที่ บางที่ผมยังไม่เคยไปเลย" ชินวุธพยักหน้าด้วยความพอใจ
"ผมเคยไปแค่เล่นน้ำทะเลที่หาดแสงจันทร์เองครับ แต่ไม่เคยไปแบบเป็นกลุ่ม"
"เอาเถอะ ผมยกเรื่องสถานที่เที่ยวกับที่พักให้พวกสาว ๆ จัดการละกัน ผมได้หมด" ชินวุธบอกแล้วส่งเอกสารแผนการเที่ยวคืนผู้จัดการ
"โอเคครับ ผมก็จะยกให้พวกเธอจัดการทั้งหมดเหมือนกัน" ผู้จัดการหัวเราะออกมา
ชินวุธหันกลับมาสนใจงานตรงหน้าต่อ สักพักก็ปิดแฟ้มแล้วขยับเก้าอี้ออกห่างจากโต๊ะ บิดตัวให้หายเมื่อยขบแล้วลุกขึ้น งานของเขามันมีไม่มากหรอก ส่วนมากผู้จัดการจะทำไปหมดแล้ว ที่ส่งมาถึงเขาคือให้ตรวจสรุปงานอีกครั้งเท่านั้น
เขาผลักประตูห้องของผู้บริหารออกไปที่ออฟฟิศ เห็นพนักงานสาว ๆ กำลังจับกลุ่มคุยกันสนุกสนาน ไม่พ้นเรื่องทริปที่จะไปกันวันพฤหัสนี้นั่นแหละ ซึ่งชินวุธก็ไม่ได้ต่อว่าพนักงานที่เอาแต่คุยกันจนไม่สนใจงาน ก็งานมันมีไม่มาก พนักงานแค่ห้าคน รวมผู้จัดการด้วยก็แค่หกคน
"ว่าไงสาว ๆ สนุกกันใหญ่เลยนะ" ชินวุธทักทายด้วยรอยยิ้ม
"เรากำลังดูโรงแรมที่พักกันค่ะ คุณชินวุธว่าที่ไหนดีคะ" ปภากร พนักงานสาวประเภทสองยื่นโทรศัพท์มือถือสองเครื่องที่มีรูปโรงแรมที่พักริมชายทะเลสองที่ให้ดู
"อืม สวยทั้งสองที่เลย แต่ราคาล่ะ มันจะแพงไปหรือเปล่า" ชินวุธเลื่อนดูรูปห้องพักกับพื้นที่โดยรวมในเพจของโรมแรม
"ราคาพอกันเลยค่ะ ที่นี่มันจะแพงกว่าหน่อยเพราะรวมบุฟเฟต์อาหารเช้าด้วย แต่ที่นี่มีให้แค่ขนมปังปิ้งกับกาแฟ" ขวัญฤดีขยับมาใกล้แล้วชี้ให้ดูรายละเอียดของโรงแรมที่เธอไปหามา
"เปาว่าที่รวมบุฟเฟต์ด้วยก็ดีนะคะ จะได้ไม่ต้องออกไปหามื้อเช้ากินที่อื่น เปาไม่อยากกินแค่กาแฟกับขนมปังตอนเช้า" ปภากรเสนอขึ้น
"ก็ดีนะ น่าจะคุ้มกว่าไปหากินเอง" ชินวุธเห็นด้วย
"งั้นเลือกที่นี่เลยนะคะ พิมพ์จะได้โทรไปจองเลย" พิมพ์ผการีบรับคำ
"โอเค ส่วนเรื่องสถานที่เที่ยวก็เอาเต็มที่เลยนะ ผมได้หมด"
"ได้ค่า" สาว ๆ หัวเราะกันเฮฮาสนุกสนานแล้วคุยกันต่อ
ชินวุธปล่อยสองสาวกับหนึ่งเพื่อนสาวคุยกันต่อแล้วออกไปจากออฟฟิศ แล้วเขาก็เห็นพนักงานออฟฟิศผู้ชายอีกสองคนยืนคุยกันตรงข้างสวนหย่อมซึ่งดูเหมือนกำลังถกเถียงกันมากกว่า
"มีอะไรกันณัฐพงศ์ โยธิน"
"อ๋อ พอดีรถส่งใบชาดิบจากทางโน้นมีปัญหานิดหน่อยครับ ผมก็เลยคิดว่าจะให้คนงานไปรับแทน" ณัฐพงศ์หันมาบอก
"มีปัญหาอะไรล่ะ"
"เหมือนจะยางรั่วอยู่บนเขาครับ กว่าจะซ่อมกันเสร็จ กว่าจะลงมาถึงที่นี่ ผมว่าไม่ทันอบรอบเย็นแน่ ก็เลยว่าจะให้คนงานขับรถกระบะไปรับเอา" ณัฐพงศ์รายงาน
"แต่ผมว่ารอให้เขามาส่งเองดีกว่า ถึงจะช้าไปสักวันก็ช่างมัน ให้คนงานเราไปเองมันอันตราย รถเรามันแค่กระบะ ไม่ใช่รถสำหรับขึ้นลงเขา แล้วยังไม่ชำนาญเส้นทางด้วย ทางบนเขามันมีเหวหลายที่ ผมกลัวจะเกิดอุบัติเหตุด้วยครับ" โยธินรายงาน
"ก็ให้คนที่มีสวนบนเขาขับไปไง บ้านเดิมเขาอยู่ที่นั่น ไปมาบ่อย มันไม่เป็นไรหรอก" ณัฐพงศ์แย้งออกมา
"แต่เขาอายุมากแล้วนะมึง จะให้เขาขับรถไปคนเดียวเหรอ" โยธินแย้งกลับ
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งเถียงกัน" ชินวุธยกมือห้าม ทั้งสองหนุ่มจึงสงบศึกแล้วหันมาหาผู้จัดการใหญ่
"ใบชาอบล็อตนี้ต้องส่งไปที่โรงงานผลิตเท่าไหร่" ชินวุธถามออกมา
"สิบตันครับ"
"ในโกดังมีเท่าไหร่ รวมกับที่กำลังอบกันด้วย"
"ในโกดังมีเก้าตันครึ่งครับ ถ้ารวมที่ผลิตตอนนี้ด้วย... อาทิตย์นี้น่าจะได้แค่เก้าจุดแปดครับ เพราะติดหยุดยาวสี่วัน"
"ขาดอีกสองพันเหรอ... งั้นไม่เป็นไร ส่งไปแค่เก้าจุดห้าพอ ที่ขาดอีกห้าพันเดี๋ยวผมเขียนรายงานแจ้งให้ว่าของขาด ดีกว่าให้คนงานเสี่ยงไปรับเอง หากเกิดอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม แล้วค่อยทบยอดส่งให้ในล็อตถัดไปเอา" ชินวุธบอกสองหนุ่ม
"เอางั้นก็ได้ครับ" สองหนุ่มรับคำ
ชินวุธปล่อยทั้งสองคนไปดูงานฝ่ายผลิตต่อแล้วเขาก็เดินตรวจงานในโรงงาน คุยกับวิศวกรและนายช่างแล้วอ่านรายงานการใช้เครื่องจักรกับจำนวนการผลิตต่อรอบ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างไม่มีปัญหาก็กลับออฟฟิศ
การดูแลโรงงานผลิตเบื้องต้นแบบนี้มันมีงานไม่เยอะ ไม่ยิบย่อยเท่ากับงานที่บริษัทใหญ่ ชินวุธจึงไม่เข้มงวดกับพนักงานมากนัก แต่ก็ไม่ได้ปล่อยปละละเลย งานต้องเสร็จตามออร์เดอร์ แต่หากมีปัญหาก็ค่อยแก้ไขไป
เมื่อถึงเวลาเย็นชินวุธก็ออกจากโรงงานขับรถไปที่หมู่บ้าน หามื้อเย็นกินแล้วซื้อของใช้กับของกินบางอย่างกลับไปด้วยเผื่อเอาไว้กินตอนดูหนังรอบดึก
"คุณลุงไปทำงานมาเหรอ" เด็กชายวัยประถมที่ยืนอยู่หน้าประตูอพาร์ตเมนต์ทักขึ้น
"ใช่ ไปทำงานที่โรงงานอบใบชาทางโน้นน่ะ" ชินวุธตอบด้วยรอยยิ้มพลางชี้ไปทางด้านทิศตะวันออก
"ทำยากไหมครับ"
"ไม่ยากหรอก แค่ตรวจบัญชีกับรายงานน่ะ ส่วนงานอย่างอื่นจะมีคนทำให้หมดแล้ว"
"งั้นเหรอครับ" เด็กชายเอียงคอมองด้วยความไม่เข้าใจเท่าไหร่
ชินวุธมองเด็กชายแล้วแอบถอนใจ อยากจะคุยเรื่องงานให้ฟังมากกว่านี้ แต่เด็กคนนี้ไม่มีโอกาสโตอีกแล้ว เขาจึงเลือกที่จะไม่พูดต่อ แต่เปลี่ยนเรื่องแทน
"แล้ววันนี้จะเล่นอะไรกัน เพื่อนล่ะ"
"พี่อาร์ตคุยกับน้าแอนอยู่ครับ เดี๋ยวออกมา คืนนี้พี่อาร์ตบอกว่าจะพาไปเที่ยวที่ป่าทางนั้นครับ" เด็กชายตอบแล้วชี้ไปทางป่าด้านหลังอพาร์ตเมนต์
"ป่าทางนั้นมีอะไรน่าสนใจเหรอ"
"มีตุ่นครับ พี่อาร์ตบอกว่าเจอรูตุ่น ผมก็เลยอยากไปดูบ้าง"
"อ๋อ น่าสนใจนะ ถ้าเจอแล้วอย่ารังแกมันล่ะ"
"ไม่รังแกหรอกครับ ไม่งั้นคุณไตรภพจะดุเอา" เด็กชายบอกแล้วหัวเราะออกมา
ชินวุธมองเด็กชายด้วยความเอ็นดู เด็ก ๆ นี่ใสซื่อน่ารักจริงเลยนะ น่าสงสารที่ต้องมาตายด้วยอายุเพียงแค่นี้
"เต้ ไปกันเถอะ สวัสดีครับคุณลุง เพิ่งกลับเหรอครับ" เด็กชายที่อายุมากกว่านิดหน่อยเดินออกมาจากอพาร์ตเมนต์แล้วทักทายชินวุธด้วยรอยยิ้ม
"เพิ่งกลับน่ะ เล่นกันให้สนุกนะ"
"ครับ ไปเถอะเต้"
ชินวุธมองตามหลังเด็กที่ชื่ออาร์ตกับเต้วิ่งออกจากอพาร์ตเมนต์ไปแล้วเดินเข้าไปด้านใน
"ว่าไงคุณ เพิ่งกลับเหรอ"
"ครับ เพิ่งกลับครับ" ชินวุธตอบด้วยรอยยิ้มแล้วทักทายผู้อาศัยที่นั่งกันอยู่แถวนั้น ตั้งแต่ที่ได้คุยกันหลังจากวันที่ไปส่งเด็กหญิงแป้งกลับบ้าน เขาก็เริ่มจะมีปฏิสัมพันธ์อันดีกับผู้อาศัยที่นี่ แม้จะเจอกันเพียงแค่ยามพลบค่ำก่อนที่เขาจะกลับขึ้นห้องไปพักผ่อนก็ตาม
เมื่อกลับขึ้นห้องแล้วชินวุธก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นนอนเอกเขนกบนเตียงดูทีวีและกินขนมไปด้วย สักพักโทรศัพท์มือถือของเขาก็มีข้อความเข้า
"ใครส่งอะไรมาวะ" ชินวุธเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือจากบนหัวเตียงมาเปิดดูข้อความ มันถูกส่งมาจากนพดล ผู้จัดการโรงงาน แจ้งรายละเอียดทริปและที่พักรวมถึงค่าใช้จ่ายทั้งหมด
"เออ แล้วเราจะไปพักข้างนอกได้หรือเปล่าวะ" ชินวุธพึมพำออกมาเมื่อนึกได้ว่าเขาต้องไปค้างคืนที่อื่น แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะย้ายออกจากที่นี่สักหน่อยนี่ แต่ยังไงไปถามให้แน่ใจก่อนดีกว่า จะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง แล้วจะถามใครล่ะ ตอนกลับมาที่นี่เขาไม่เห็นผู้ดูแลหรือยมทูตสักคน
ชินวุธเก็บขนมไปวางบนเคาน์เตอร์ หนีบปากถุงเอาไว้แล้วปิดทีวี จากนั้นเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่างเผื่อจะเจอใครสักคน
"ไปไหนล่ะคุณ ดึกแล้วนา" ชายวัยกลางคนที่นั่งดูทีวีตรงล็อบบี้ชั้นล่างถามขึ้น
"คุณชัย เห็นอินทราหรือธนินทร์หรือเปล่าครับ" ชินวุธถามออกมา
"เอ... คืนนี้ยังไม่เห็นใครเลยนะ" ชายที่ชื่อชัยทำท่าคิด
"ปกติพวกเขาไม่ค่อยอยู่กันหรอก นาน ๆ จะเห็นสักที" ผู้หญิงที่ดูอายุไล่เลี่ยกับชินวุธบอก
"เกิดอะไรขึ้นล่ะ เจอพวกสัมภเวสีเหรอ" อีกคนหันมาถาม
"เปล่าครับ พอดีผมมีเรื่องอยากจะถามพวกเขานิดหน่อยน่ะ แต่ถ้าไม่อยู่ก็ช่างเถอะครับ ไว้ถามวันอื่นก็ได้" ชินวุธเกาหัว สงสัยพวกยมทูตคงไปทำงานข้างนอกกันหมด
เมื่อไม่เจอใครชินวุธก็กลับขึ้นห้อง ล้มตัวลงนอนแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วเขาก็นึกได้ว่าวันก่อนอินทราบอกไว้ว่าถ้าอยากเจอตัวให้กำหนดจิตเรียก แล้วจะมาหา
แล้วไอ้กำหนดจิตอะไรนั่นมันทำยังไงล่ะ แล้วถ้าเรียกมาถามเรื่องนิดหน่อยตอนกำลังทำงานอยู่มีหวังโกรธจนด่าเขาอีกแน่ เพราะงั้นยังไม่ถามดีกว่า ยมทูตขี้หงุดหงิดอารมณ์แปรปรวนแบบนั้นเขาก็ไม่อยากยุ่งด้วยหรอกนะ
ชินวุุธลุกไปปิดไฟในห้อง เดินกลับมาล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างในคอนโดเนรมิต แต่ยังไม่ทันที่จะดึงผ้านวมมาห่ม อินทราก็ปรากฏตัวตรงข้างเตียงด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"คุณเรียกผมมาทำไม" อินทราถามด้วยหน้าตาและน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
"ผมเรียกคุณเหรอ" ชินวุธทำหน้างงแล้วลุกนั่ง
"ก็คุณนึกถึงผมแล้วอยากพบผมนี่"
"งั้นเหรอ" ชินวุธทำหน้าไม่เข้าใจนิดหน่อย แค่นึกถึงแล้วนินทาในใจนี่คือการเรียกเหรอ งั้นคราวหลังคิดถึงธนินทร์ดีกว่า
"พูดธุระมาชินวุธ ให้มีสาระนะ" อินทราจิกตาใส่คนบนเตียงที่ยังนั่งเงียบ
"เอ่อ... ก็... ผมอยากรู้ว่าถ้าผมจะไปค้างคืนที่อื่นสักสองสามคืนจะได้ไหม แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะย้ายออกนะ"
"จะไปไหน"
"ผมจะไปเที่ยวระยองกับพนักงานที่ออฟฟิศสักสามวันสองคืน ต้องไปค้างที่โรงแรมข้างนอกด้วย แล้วผมจะไปได้ไหม ถ้าไม่ได้ผมจะได้ยกเลิกทริปเที่ยว"
"หืม จะไปเที่ยวเหรอ ก็ไม่มีปัญหานี่ อยากไปก็ไปสิ ถ้าไม่ได้มีความคิดที่จะย้ายออกจากที่นี่ก่อนครบสัญญา คุณจะไปค้างแรมที่ไหนก็ไปเถอะ"
"จริงดิ ขอบคุณครับ ผมจะได้ไม่ต้องยกเลิกทริปเที่ยว" ชินวุธยิ้มออกมา
"จะไปเมื่อไหร่"
"เย็นวันพฤหัสครับ กลับวันอาทิตย์ตอนเย็น มันเป็นวันหยุดยาวสี่วันก็เลยจะไปเที่ยวกัน"
"แต่วันเสาร์เป็นวันพระนะ จะแวะไปทำบุญที่โน่นเลยเหรอ"
"วันพระเหรอ" ชินวุธมีสีหน้ายุ่งยากขึ้นมาทันที ไม่ใช่เพราะเขาต้องไปทำบุญถวายสังฆทาน แต่เป็นเพราะเขาจะถูกสัมภเวสีตามมาแย่งส่วนบุญต่างหาก แล้วทริปเที่ยวล่ะ จะเจอสัมภเวสีมาอาละวาดใส่จนเกิดเรื่องร้ายหรือเปล่า หรือยกเลิกทริปดี อ้างว่าแม่ไม่สบายต้องกลับกรุงเทพด่วนดีไหม
"ชินวุธ ผมต้องไปแล้ว เอาไว้คุยกันต่อพรุ่งนี้นะ"
"เดี๋ยว!" ชินวุธรีบเรียก แต่อินทราหายไปแล้ว
ชินวุธถอนใจยาว แต่ก็เอาเถอะ ไว้คุยกันต่อพรุ่งนี้ก็ได้ ยังไงวันนี้ก็เพิ่งจะวันจันทร์ อินทรารีบไปแบบนี้น่าจะไม่ว่าง ยังดีที่ไม่โกรธแล้วด่าเขาเหมือนวันนั้น เขาล้มตัวลงนอนต่อ ดึงผ้านวมมาห่มแล้วหลับไป
- Writer
