เร่าร้อน ดุดัน (NC 25+)
1941 Words
“คะ? แต่มาเฟียพวกนั้นวางมือจากเรื่องผิดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับเราไปจนหมดแล้วไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมถึงต้อง...”
“สายของเรารายงานมาว่ามีคนแอบส่งของไปให้ชนกลุ่มน้อยที่ตอนนี้กำลังก่อความวุ่นวายให้กับองค์กรนานาชาติอยู่ คุณช่วยไปสืบมาทีว่ามาเฟียพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวข้อง ถ้าสืบรู้แล้วก็กลับมาที่นี่ทันที”
“ค่ะ...หัวหน้า”
ตอบรับคำสั่งเสร็จ ร่างบางสง่าก็เดินกลับออกมา ก่อนจะถอนหายใจอย่างรู้สึกเหนื่อยล้าเมื่อเธอพึ่งเสร็จงานจากญี่ปุ่นมาแท้ๆกลับได้งานใหม่ทั้งๆที่ยังไม่ได้พักผ่อนเลยสักวัน
“มิเกล เย็นนี้เรามีกินเลี้ยงกันที่ซานโต้ เธอจะมาไหม?”
“หือ? ไม่ล่ะพอดีพรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางไปประเทศไทยน่ะ ขอตัวนะ”
มิเกล เจ้าหน้าที่ตำรวจสากลหน่วยข่าวกรองแห่งชาติของสหรัฐฯ ที่ทั้งสวย ทั้งฉลาดจนถูกส่งไปทำหน้าที่ที่ต่างแดนหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งครั้งนี้เธอถูกส่งให้ไปแฝงตัวหาข่าวจากกลุ่มมาเฟียที่ได้ชื่อว่าไม่เคยมีใครสามารถแฝงตัวเข้าไปในมาเฟียกลุ่มนี้ได้สำเร็จเลยสักคน
“มิเกล เดี๋ยวก่อน นี่เธอจะทำงานนี้จริงๆเหรอ เธอก็รู้ว่าทุกคนที่แฝงตัวเข้าไปกลับมาแทบไม่สมประกอบเลยสักคน”
เจสัน เพื่อนร่วมงานของมิเกลรีบเดินตามเธอมาหลังจากพึ่งรู้เรื่องว่ามิเกลถูกส่งตัวไปที่ประเทศไทยทั้งๆที่คนอื่นๆปฏิเสธกันหมด
“ฉันมีทางเลือกด้วยเหรอ หัวหน้าบอกว่าถ้าเสร็จงานนี้จะให้พักร้อน 3 เดือน ฉันเลยตกลงไปน่ะ ว่าแต่นาย ไหนว่าพักร้อนไงหรือถูกเรียกตัว”
“อืม แค่เข้ามารายงานตัวน่ะ เหลือพักร้อนอีกเกือบเดือน”
“ดีจัง งั้นฉันไปก่อนนะ ขอพักสักคืนก่อนเดินทางน่ะ”
พูดจบมิเกลก็เดินจากไปปล่อยให้เจสันได้แต่มองตามอย่างเป็นห่วง เมื่อความรู้สึกที่เขามีให้กับเธอนั้นมันมากกว่าคำว่าเพื่อนร่วมงานไปนานแล้ว
และหลังจากได้รับมอบหมายงานมิเกลก็บินมาที่ประเทศไทยทันทีเพราะเธอมีเวลาพักก่อนจะเริ่มงานจริงๆอีกสามวัน
“คนสวย สนใจไปสนุกกับผมไหม”
ขณะที่นั่งดื่มอยู่เงียบๆคนเดียวก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาหาพร้อมเชิญชวนให้มิเกลไปนั่งดื่มด้วย
“ไม่ล่ะ นายไม่ใช่สเปคฉัน”
มิเกลเอ่ยปฏิเสธไปตามจริงเพราะถึงจะหล่อ จะรวยขนาดไหนแต่ถ้าไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่เธอสนใจก็ไม่มีทางได้ขึ้นเตียงกับเธอแน่นอน
“อะไรกัน เล่นตัวด้วยแฮะ รู้ไหมผมเป็นใคร”
“จำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ?”
“อ่าว ยัยฝรั่งนี่! พูดดีๆไม่รู้เรื่อง”
ไม่พูดเปล่าแต่หนุ่มหน้าตาดียังยกมือขึ้นเพื่อลงโทษหญิงสาวที่ดูท่าจะพูดไม่รู้เรื่องอย่างมิเกล
หมับ!!
“แกจะทำอะไรผู้หญิง?”
แต่กลับมีมือใหญ่มาจับมือที่กำลังง้างขึ้นเอาไว้ก่อน
“โอ๊ย!! ปล่อยนะเว้ย เจ็บ! โอ๊ย! เวร...มะ...เม...”
หนุ่มหล่อที่ถูกจับแขนกำเอาไว้แน่นจนเจ็บหันไปหาเรื่องผู้ชายที่จับแขนเขาทันที แต่พอได้เห็นหน้าว่าเป็นใครเขาถึงกับหน้าซีดเผือดสะบัดแขนออกอย่างหวาดกลัวแล้ววิ่งหนีออกไปทันที
“ขอบคุณ”
มิเกลที่ไม่ได้สนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยซ้ำเอ่ยออกมาพร้อมกับก้มลงไปสนใจแก้วเหล้าในมือของเธอ เพราะถ้าไม่มีคนเข้ามาช่วยเธอแน่ใจว่าเธอสามารถช่วยตัวเองได้อยู่แล้ว
‘น่าสนใจแฮะ’
เมฆินทร์คิดขึ้น เมื่อเขาบังเอิญเดินผ่านมาเจอเหตุการณ์พอดีเลยเข้ามาช่วย แต่ดูๆแล้วหรือเขาเข้ามายุ่งไม่เข้าเรื่องกันแน่
“มาคนเดียวเหรอ?”
“ถ้าคุณตาไม่บอดก็คงเห็น”
‘หึหึ มีเล่นเชิงด้วย อย่างนี้สิน่าตื่นเต้นหน่อย’
เมฆินทร์คิดขึ้น ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงข้างเธอ เขายกมือขึ้นขอเครื่องดื่มจากพนักงานเสิร์ฟ ก่อนจะหันมาสนใจหญิงสาวผมบลอนทองข้างกายอีกครั้ง
“ให้เดาคุณคงมาจากอเมริกาสินะ”
เมฆินทร์แกล้งเดาออกมา
“เปล่า อังกฤษต่างหาก”
แต่ดันเดาถูกจนมิเกลต้องรีบโกหกออกมาแทน
“หึหึ สุดท้ายก็ยอมคุยกับผม...ผมเมฆินทร์ ยินดีที่ได้รู้จัก...แล้วคุณ...”
“มิเกล แต่ไม่ค่อยอยากรู้จักใครเท่าไหร่”
ยิ่งเห็นเธอดูต่อต้านและปฏิเสธเขาอย่างนี้เมฆินทร์ยิ่งคิดท้าทายเมื่อตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เขาถูกปฏิเสธหรือเมินเฉยแบบนี้
“ยังไงก็รู้จักกันแล้ว ผมขอพูดตรงๆเลยแล้วกันผมสนใจคุณ”
เมฆินทร์และนำตัวออกมาพร้อมกับหยิบนามบัตรของเขาใส่ลงไปในกระเป๋าเสื้อเล็กๆบนหน้าอกของเธอ
‘ไอ้หมอนี่ ตื๊อเป็นบ้า’
มิเกลได้แต่คิดในใจโดยที่ไม่แม้แต่จะหันไปมองอีกฝ่าย เมื่อเธอมาทำงาน และก็ไม่คิดรู้จักหรือให้ใครมารู้จักกับเธอด้วย
“โทษที ฉันไม่สนใจ”
หมับ!
พูดจบมิเกลก็ทำท่าจะลุกเดินออกไปแต่เมฆินทร์ไวกว่ารีบคว้าแขนของเธอเอาไว้ ทำเอามิเกลถึงกับไม่พอใจ ตวัดหน้ามามองเขา แต่พอได้เห็นหน้าเขาเธอกลับพูดไม่ออกหัวใจที่เคยแห้งแล้งกลับเต้นรัวขึ้นมาทันที
“ขอโอกาสให้ผม แล้วคุณจะไม่ผิดหวัง”
เมฆินทร์ไม่สนใจคำปฏิเสธเมื่อเขาต้องได้ถ้าเขาหมายหัวเธอแล้ว
‘นี่มันอะไรกัน...ทำไมถึง...’
มิเกลที่ได้แต่เงียบกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเธอ เมื่อนี่คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอรู้สึกใจเต้นร้อนวูบวาบแบบนี้
“ว่าไง...”
เมฆินทร์ที่เห็นท่าทางของเธอเลยยิ้มกว้างบาดใจส่งไปให้ ยิ่งทำให้มิเกลใจเต้นแรงขึ้นไปอีก ก่อนเธอจะตั้งสติแล้วดึงแขนที่ถูกเขาจับอยู่ออกมา
10 นาทีต่อมา
ตอนนี้ห้องพักหรูของโรงแรมชื่อดังกำลังร้อนระอุไปด้วยไฟสวาท เมื่อความต้องการตรงกัน ทั้งสองเลยไม่พูดพร่ำทำเพลงกันอีก หัวใจเรียกร้องร่างกายเลยตอบสนอง โรงแรมเลยเป็นสถานที่ปลดปล่อยให้กับเขาและเธอ
“ฮึ่มมม”
จ๊วบ! จุ๊บ! จุ๊บ!
“อ๊า! อื้ออออออ”
เสียงครางของมิเกลดังขึ้นไม่หยุดเมื่อปกติแล้วเธอเองก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงง่ายๆแบบนี้ แต่เขาดันถูกตาต้องใจเธอเข้าเต็มๆนี่สิทำให้เธอมาถึงจุดนี้ได้ สองขาเรียวตวัดโอบรอบเอวสอบพร้อมกอดลำคอหนาเอาไว้แน่นแล้วจูบตอบเขากลับอย่างไม่คิดยอมแพ้จนเมฆินทร์แทบยืนไม่อยู่เมื่อสองขากำลังสั่นสะท้านเพราะความต้องการที่กำลังแข็งขึงชูชันประท้วงรอการปลดปล่อย
“ไปที่เตียงกันเถอะ ผมไม่ไหวแล้ว”
เสียงแหบพร่ากระซิบบอกเมื่อปากหยักเป็นอิสระ เขามองจ้องมิเกลอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอจะรุกเขาได้หนักหน่วงและเร่าร้อนแบบนี้
“มีถุงไหม?”
มิเกลถามออกมาพร้อมมองเมฆินทร์อย่างไม่ปกปิดความต้องการ
“เอากี่ยกดีล่ะ หึหึ”
เมฆินทร์บอกออกมาพร้อมอุ้มพาเธอเดินไปที่เตียงนุ่มขนาดใหญ่ก่อนจะพาเธอล้มลงไปนอนบนนั้นโดยมีเขาทาบทับอยู่ด้านบน
“หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก ผมถูกใจคุณจริงๆ”
เมฆินทร์บอกขึ้นตามที่เขาคิด เมื่อเธอดูร้อนแรงแถมยังดุดันอย่างที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน ผู้หญิงที่เขาลากขึ้นเตียงส่วนใหญ่ถ้าไม่อ่อนหวานก็จะเร่าร้อนแต่กลับไร้ความดุดันแบบที่มิเกลเป็น
ส่วนมิเกล เธอเองก็ถูกใจเขาไม่ต่างกัน แต่คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วเมื่อเธอจำเป็นต้องเริ่มทำงานของเธอ ซึ่งมันจำเป็นอย่างมากที่ต้องปกปิดตัวตน
จากนั้นอุปกรณ์ป้องกันก็ถูกสวมใส่ไปยังแท่งรักอันใหญ่โตของเขา เมื่อสองร่างไร้อาภรณ์ปกปิด เมฆินทร์มองไปยังร่างบางเปลือยเปล่าอย่างนึกแปลกใจเมื่อเนื้อเนียนขาวใสกลับมีร่องรอยแผลเป็นกระจายเต็มไปหมด ร่างสาวเต็มไปด้วยมัดกล้ามเหมือนคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำก็ไม่ปาน
มิเกลที่เห็นว่าเขาเอาแต่มองแผลเป็นของเธอเลยจัดการลุกขึ้นไปนั่งคร่อมลงกลางกายใหญ่ ก่อนจะกดร่องสาวของเธอลงไปบนแท่งรักของเขาอย่างไม่รีรออีก
สวบ!!
“อ๊ะ! อ๊าาา”
เสียงแหบพร่าครางขึ้นเมื่อร่องสาวบีบรัดแน่นดีเหลือเกิน ก่อนที่เขาจะกลับมาสนใจสองเต้าใหญ่ตรงหน้าแทนแผลเป็นพวกนั้น
“คุณดูแข็งแรง งั้นคืนนี้ผมจะให้คุณเป็นคนจัดการทั้งหมด โอเคไหม...”
เมฆินทร์แกล้งบอก เมื่อตอนนี้สองมือใหญ่กำลังกอบกุมเล่นอยู่บนหน้าอกสวย ส่วนมิเกล เธอต้องการปลดปล่อยเหลือเกินหลังจากห่างหายเรื่องบนเตียงมานานจนเธอจำไม่ได้แล้วว่ามีอะไรกับผู้ชายครั้งล่าสุดตอนไหน
“อ๊าา”
สวบ สวบ สวบ สวบ!
ร่างสาวเริ่มควบขยับไปมาพร้อมกับโน้มไปจูบปากหยักอย่างกระหายจนเมฆินทร์ต้องครางขึ้นอย่างพึงพอใจเป็นที่สุด
จากนั้นเหมือนกับเขาเป็นผู้ตามโดยสมบูรณ์เมื่อร่างสาวเล่นควบคุมเขาไปหมดทุกอย่าง เธอทั้งเร่าร้อน ทั้งดุดันจนเขาอ่อนระทวยยิ่งกว่าสาวๆก็ไม่ปาน
“อื้อ...กี่โมงแล้ว...เฮ้ออออ หนักจนเผลอหลับไปเลยเหรอวะเนี่ย...”
เช้าวันต่อมา เมฆินทร์ที่พึ่งรู้สึกตัวตื่นมองไปที่เวลาบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา และพบว่ามันเป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว เขามองไปรอบๆและพบว่ามีเพียงเขาที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงโดยไร้ร่างสาวสวยเมื่อคืน
“หึหึ นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย...”
เขาอดหัวเราะให้กับตัวเองไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เขารู้สึกว่าถูกฟันแล้วทิ้ง เธอหายไปก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวเสียอีกแถมยังไม่ทิ้งร่องรอยใดใดเอาไว้เลยสักนิดนอกจากรอยรักที่เธอทำเอาไว้กับร่างกายของเขาเมื่อคืนที่ผ่านมา
เมฆินทร์ค่อยๆลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำ ก่อนจะชำระล้างร่างกายอันเหนียวเหนอะหนะของเขาพลางคิดไปถึงคนเมื่อคืน ที่เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าถูกใจเธอเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่เคยใช้ผู้หญิงซ้ำสองนี่สิปัญหาและอีกอย่างเขาก็ไม่รู้ว่าจะเจอเธอได้ที่ไหนอีก เมื่อเขารู้เพียงแค่ชื่อของเธอเท่านั้น
“มิเกล...หึหึหึ”
เสียงพร่าอดพูดขึ้นไม่ได้ เมื่อเป็นแค่อย่างเดียวที่เขารู้จากเธอ ส่วนมิเกลตอนนี้เธอกำลังนั่งมองตัวเองอยู่หน้ากระจกเมื่อหลังจากที่เสร็จกิจสวาทเธอก็รีบกลับออกมาทันที
“แล้วจะทำยังไงให้อ้วนเท่ายัยนี่ได้ เฮ้ออออ”
เธอมองรูปถ่ายที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างหนักใจ เมื่อคนที่เธอต้องสวมรอยนั้นเป็นสาวรัสเซียตัวอ้วนกลมแถมเฉิ่มเชยทั้งรูปร่างหน้าตาและการแต่งตัวอีก
Great novels start here
- Writer
