ข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น

บทที่ 17

มื้อเที่ยงหลี่ถิงเอาซาลาเปาหมูออกมาเลี้ยงคนงานกับต้มจับฉ่าย ทุกคนกินไปร้องให้ไปด้วยความตื้นตันใจเพราะไม่เคยได้กินเนื้อในซาลาเปาก็มีเนื้อหมูจนเต็มลูกแบบนี้ ต้มจับฉ่ายก็ใส่ซี่โครงหมูตักให้ถ้วยใหญ่นั่งกินเป็นกลุ่มไม่อิ่มก็ให้ตักเพิ่ม บางคนแอบซ่อนซาลาเปาไว้เพื่อให้ลูก หลี่ถิงจึงบอกให้กินให้อิ่มเลยเธอทำไว้เยอะเดี๋ยวตอนเย็นจะแจกอีกคนละ1-2ลูก ทุกได้ยินก็ยิ้มอย่างยินดี

ตอนเย็นจ่ายค่าแรงคนละ40อิแปะซาลาเปาคนละลูกหลี่ถิงให้ลูกสาวกับลูกชายเป็นคนแจกซาลาเปา หลี่ถิงเอาของกินใส่ห่อผ้าให้ลู่ตงกับลู่ซิงเธอเอาข้าวสานเอาเนื้อแห้งเอายาลดไข้ใส่ไปในห่อผ้าแยกต่างหาก ใส่ตระกร้าให้ผลไม้ให้เกลือน้ำตาลเครื่องปรุงเธอแบ่งให้ครบทุกอย่างจนเต็มตระกร้า เด็กทั้งสองซาบซึ้งมากจนแอบน้ำตาไหลลู่ตงก้มหัวขอบคุณหลายครั้งลู่ซิงก็ทำเหมือนพี่ชาย หลี่ถิงให้ค่าแรงอีกคนละ40อิแปะเด็กคนน้ำตาคลอจวนจะไหล

"กินข้าวแล้วเอายาให้แม่กินนะทุกสองชั่วยาม"

"ขอรับท่านน้า"

"และถ้าแม่ดีขึ้นอยากมาอยู่กับน้าก็ได้แต่ถ้ามาไม่ไหวก็มาวันหลังนะกลับไปปรึกษากับแม่ก่อน เอาละไปได้แล้วพรุ่งนี้เจอกัน"

ลูกของเธอโบกมือบายๆให้สองพี่น้อง

ยามอิ๋วลี่ถิงพาลูกกับสามีกินบะหมี่เกี้ยวตัวโตหมูเด้งชามใหญ่หลี่ฝูเอามือลูบท้องป่องๆเบาๆ

"ท่านแม่ลูกอิ่มมากเลยขอรับ"

"อิ่มแล้วอย่าพึ่งนอนนะลูกเดินย่อยอาหารก่อน"

"ขอรับท่านแม่"

"ฮวาเออร์เป็นอย่างไรบ้างลูกอิ่มไหม"

"อิ่มมากเลยเจ้าค่ะท่านแม่แถมอร่อยมากๆๆๆ" หลี่ถิงมองลูกทั้งสองย่างมีความสุขแค่เห็รเด็กๆนอนหลับกินอิ่มสบายเธอก็อิ่มใจไปหมดแล้ว

"นั่งก่อนสักประเดี๋ยวเราค่อยไปเดินย่อยอาหารรอบบ้านกันจ้ะ"

"เจ้าค่ะ/ขอรับ"

จากนั่นสี่คนพ่อแม่ลูกก็ออกมาเดินข้างนอกแต่เด็กๆแวะเล่นกับกระต่ายก่อน จึงมีแค่หลี่ถิงกับสามีเดินมาดูตรงที่คนงานล้อมรั่วไว้และดายหญ้าแล้ว พรุ่งนี้ก็จะเสร็จแล้วพลิกหน้าดินตากแดดไว้อาทิตย์และเอามูลสัตว์มาใส่เวลาปลูกผักก็จะต้นใหญไม่แคะแกน

"ท่านพี่เจ้าค่ะน้องบอกให้เด็กสองคนกลับไปถามแม่ของเขาว่าจะให้มาอยู่ด้วยเจ้าค่ะเขาไม่มีพ่อเหลือแต่แม่ที่ทำงานหนักจนล้มป่วยจนไม่สบายลูกสองคนออกมาเพื่อรับจ้างหาเงินซื้อข้าวกับยาพอได้ประทังชีวิตสามคนแม่ลูก น้องสงสารยังไงบ้านท่านตาก็ว่างอยู่ให้มาทำงานกับเรา ถือว่าได้ช่วยเหลือคนน้องชอบคนกตัญญูเจ้าค่ะท่านพี่จะว่าอะไรไหมเจ้าคะ"

"ตามใจเจ้าน้องหญิงพี่ไม่ว่าเจ้าเห็นว่าควรพี่ก็เห็นด้วย"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ" หลี่ถิงกอดแขนสามีเอาหัวซบแขนถูแขนอย่างออดอ้อนหลี่หยางหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างอารมณ์ดีที่ภรรยาออดอ้อน สองสามีภรรยายืนมองตะวันตกดินด้วยกันอย่างมีความสุขส่วนลูกๆเล่นอยู่กับกระต่ายไม่ได้เดินตามพ่อกับแม่ออกมาไกลจากหลังบ้าน หลี่หยางก้มลงจูบภรรยาสาวด้วยความรักรู้สึกคันหัวใจยุกยิกเวลาเธออ้อนเขาเหมือนแมวน้อยมองตาแป๋วอดใจไม่ไหวก้มลงจูบจนหลี่ถิงหายใจไม่ทันหลี่ถิงทุบอกสามีอายหน้าแดงมองกลับไปมองด้านหลังเผื่อมีใครมาเจอ ดีนะลูกไม่ตามมาด้วยเธอคงอายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

"พี่ว่ารีบเข้าบ้านเถอะจะมืดแล้ว"

หลี่หยางบอกเมียแต่ไม่ปล่อยมือ

"ลูกไม่มาหรอกเขาเล่นกับกระต่ายน้องอยากอาบน้ำที่ลำธารไหม" ถามและมองเมียอย่างมีเลศนัยหลี่ถิงเงยหน้ามองสามีหลี่หยางก้มลงกระซิบ

"เปลี่ยนบรรยากาศบ้างดีไหมน้องหญิง" และจูบเมียอีกครั้ง ตอนนี้หลี่ถิงไม่มีแรงยืนซบอกสามีตัวอ่อนเขากอดเอวของเธอไว้ไม่งั้นคงยืนไม่อยู่

"ท่านพี่พอก่อนกับเถอะเจ้าค่ะมืดแล้วเดี๋ยวจะลูกรอ" หลี่หยางพยักหน้าถึงจะแอบเสียดายแต่ก็ไม่สามารถปล่อยลูกทั้งสองไว้ตามลำพังได้ จากนั้นก็โอบกอดภรรยาเดินไปทางคอกกระต่ายเพื่อเรียกเด็กๆเข้าบ้าน

"ค่ำแล้วเข้าบ้านเถอะลูก" หลี่ถิงเรียกลูกเข้าบ้าน

"เจ้าค่ะ/ขอรับท่านแม่" เด็กๆที่ได้ยินเสียงท่านแม่ก็ตอบรับก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปหาท่านพ่อกับท่านแม่

"อาบน้ำเข้านอนเลยลูกเดี๋ยวแม่ไปเล่านิทานให้ฟัง"

ยามซวี่(19.00/20.59)หลี่ถิงส่งลูกนอนหลับก็กลับเข้าห้องนอน สามีก็ตรวจรอบบ้านเสร็จก็รอภรรยารักในห้อง

"วันนี้เหนื่อยไหมเจ้าคะ น้องเห็นท่านพี่เดินมาทั้งวันเลยเจ้าค่ะน้องจะนวดเท้าให้"

หลี่ถิงหยิบยานวดในมิติออกมาเธอนั่งลงปลายเท้าสามีเอายาป้ายเท้าแล้วก็นวดเท้าให้สามี หลี่หยางรู้สึกดีมากยาออกเย็นๆๆกลิ่มหอมสบายชวนผ่อนคลาย เธอนวดไปและกดจุดให้สามี

"เสร็จแล้วเจ้าค่ะ" หลี่ถิงล้างมือในกะมังในห้องที่สามีเตรียมให้

"ขอบใจมากน้องหญิงที่มานวดให้พี่"

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะน้องยินดี"

"เช่นนั้นพี่นวดให้เจ้าบ้าง"

จากนั้นหลี่หยางก็นวดบ่าให้ภรรยาและนวดแขนหลี่ถิงครางเบาๆในลำคออย่างผ่อนคลายดีจริงๆมีคนนวดให้จากนั้นก็เริ่มตาปรือจะหลับ พอนวดไปนวดมามือไม้สามีก็เริ่มซุกซนและไม่นวดอย่างเดียวแล้วจับเมียนวดอย่างอื่นทั้งคืนหลี่ถิงครางจนเสียงแหบหลับยันเช้าไม่ตื่นมาทำอาหารเช้าเลย

"ท่านพี่รังแกน้องทั้งคืนอีกแล้วลุกไม่ไหวเจ้าค่ะ" หลี่ถิงบอกอย่างงอนๆสามี

"ไม่เป็นไรน้องนอนเถอะพี่ทำเองหลี่" หยางหัวเราะอารมณ์ดีที่เต็มอิ่ม

จากนั้นหลี่หยางก็ลุกมาทำอาหารให้เมียกับลูกกินยามเฉิน กินข้าวเช้าเสร็จคนงานก็มามีคนมาเพิ่มอีกเป็น100คนจากสองหมู่บ้านหลี่หยางก็คัดออกสามกลุ่ม ถ้าวันนี้เสร็จจากล้อมรั่วก็ให้ดายหญ้าในที่ดินใหม่เลยและให้ขุดบ่อน้ำสามบ่อ ที่ดินใหม่ฝั่งละบ่อและหลังบ้านอีกบ่อหนึ่ง เอาคนที่หนุ่มร่างกายแข็งแรงล้อมรั่วและขุดบ่อน้ำคนแก่หน่อยให้ไปดายหญ้าอีกกลุ่มขึ้นไปตัดไม้มาล้อมรั่วให้เสร็จ วันนี้ลู่ตงกับลู่ซิงก็มาเหมือนเดิมเด็กสองคนบอกว่า

"ท่านแม่ตกลงจะมาอยู่กับท่านน้าขอรับแต่ขอเวลาให้หายไข้ก่อนสัก3-4วันขอรับท่านน้า"

" ดีจ้ะแล้วอาการแม่ดีขึ้นไหม"

"ท่านแม่บอกยาท่านน้าดีจริงๆขอรับกินยาแล้วไม่ปวดหัวและไข้ก็ไม่มีขอรับดีแล้วละ ทานอีกสักสองวันก็หน้าจะหายดีพักให้หายดีก่อนค่อยมาก็ได้ขอรับท่านน้า"

"นี้ขนมกินก่อนแล้วค่อยไปเกี่ยวหญ้า" เธอเอาน้ำผลไม้ใส่แก้วไม้ไผ่ให้เด็กสองคนดื่ม

"ขอบคุณขอรับท่านน้า" หลี่ฝูกับหลี่ฮวาก็นั่งกินเหมือนกัน

" อร่อยไหมพี่ลู่ตงพี่ลู่ซิง" หลี่ฮวาถามสองพี่น้อง

"อร่อยขอรับ/เจ้าค่ะน้องฮวาเออร์"

"กินเยอะๆนะเจ้าค่ะท่านแม่มีเยอะมากใจดีที่หนึ่งเจ้าค่ะไม่ต้องเกรงใจมาก" สองพี่น้องกินไปน้ำตาคลอไป

"เป็นอะไรเจ้าคะไม่อร่อยหรือถึงร้องให้"

"อร่อยมากๅเจ้าค่ะพี่สาวดีใจที่ได้กินของกินดีๆ"

"โอ๋ๆๆไม่ร้องนะมาอยู่กับหนูจะได้กินทุกวันเจ้าค่ะ" หลี่ถิงเห็นมิตรภาพระหว่างเด็กทั้งสี่คนจึงหัวเราะเบาๆให้กับลูกสาวและยิ้มอย่างใจดีเมื่อเห็รเด็กๆทานกันอร่อย

โปรดติดตามตอนต่อไป