ข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น

บทที่ 18

แล้ววันเวลาก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์คนงานพลิกหน้าดินขุดบ่อน้ำ ใส่ขี้วัวตากหน้าดินเตรียมรอปลูกผักผลไม้ต่อ เธอนัดคนอีก5วันให้มาปลูกผักผลไม้ ข้าวต้องรอให้ผ่านหน้าหนาวไปถึงจะเริ่มเพาะปลูกได้เธอให้คนงานทำเป็นคันนาให้แล้ว

เธอแจ้งกับหัวหน้าหมู่บ้านว่าจะพาชาวบ้านขึ้นเขาไปหาของป่าให้ส่งตัวแทนมาบ้านละหนึ่งคน จากนั้นก็จะแบ่งกลุ่มให้เท่าๆกันทุกคนและต้องไม่เอาเปรียบกันให้สามัคคีกันเพราะมันเป็นเสบียงของทุกคนถ้าใครยินดีที่จะทำตามกติกาที่เธอตั้งขึ้นมา ก็ให้มาลงชื่อไว้เพื่อไปเก็บผักหาเห็ดขุดหน่อไม้

ผู้ชายเธอให้ทำกับดักไว้ดักไก่ป่ากระต่ายป่าและขุดหลุมดักหมูป่าทุกได้ยินก็ดีใจมากเพราะไม่รู้วิธีทำมาก่อนและลงชื่อทุกครัวเรือน

หมู่บ้านของลู่ตงก็มาเต็มจำนวนที่มาทำงานที่บ้านของเธอ แม่ของลู่ตงกับลู่ซิงเธอก็จะย้ายมาอยู่กับครอบครัวหลี่ถิงได้เแล้วเธอจึงให้ไปอยู่ที่บ้านเก่าของเธอ นางลู่ตงลี่มาขอบคุณหลี่ถิงที่บ้าน และผู้ใหญ่ของหมู่บ้านน้ำหนาวพามาและแจ้งย้ายเข้าอยู่ในหมู่บ้านสามชุน

วันนี้ลู่ตงกับแม่ก็จะขึ้นไปหาของป่ากับท่านน้าหลี่ถิงให้ลู่ชิงไปอยู่เป็นเพื่อนหลี่ฝูกับหลี่ฮวา

เพราะหลี่หยางต้องดูคนงานสร้างบ้านหลี่ถิงเตรียมอาหารให้สามีกับลูกและคนงานเธอให้อาหาร1หม้อใหญ่ทุกวันของมื่อเที่ยง ทุกคนต่างขอบคุณเธอในความมีน้ำใจของเธอ

เธอนัดทุกคนที่บ้านของเธอเพราะอยู่ใกล้ทางขึ้นเขา ยามเฉินทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่หน้าบ้านของหลี่ถิงเธอบอกไว้แล้วทุกคนต้องเตรียมน้ำและข้าวไปด้วยเผื่อหิวเพราะกว่ากลับก็ยามเซิน(15.0016.59)

เมื่อมาครบทุกคนแล้วก็มุ่งหน้าขึ้นเขาทันที หลี่ถิงเตือนบอกห้ามออกนอกเส้นทางที่เธอบอกถ้าเกิดอะไรขึ้นเธอจะไม่รับชอบถ้าบอกไม่ฟัง

เดินประมาณ3เค่อก็ถึงทางแยกที่เธอเคยไปหาคนเดียวเดินเข้ามาไม่ลึกมากเท่าไหร่ก็เจอเห็ดป่าเต็มไปหมดเห็ดโคนเยอะมากเห็ดหอมเห็ดหูหนูเห็ดผึ้งหวานเธอว่าอันกินได้อันไหนกินไม่ได้ถ้าสงสัยให้เอามาให้เธอดูก่อน ทุกคนตอบตกลงเธอบอกเก็บได้เลยและเธอแยกไปบอกพวกผู้ชายวางกับดักสัตว์และขุดหลุมดักหมูป่าแล้วค่อยให้พวกผู้ชายไปเก็บหน่อไม้ที่ขุดไว้รออยู่ที่ป่าไผ่เพราะแบ่งเธอแบ่งคนออกเป็ม3กลุ่มใหญ่ อีกฝั่งทุกคนเก็บเห็ดอย่างมีความสุข

ยังมีวัวเทียมเกวียนอยู่ที่เชิงเขาอีกชุดหนึ่งรอขนของที่ผู้ชายบนเขาจะขนลงมาให้พอเก็บได้เยอะแล้วให้เอาไปในหมู่บ้านก่อนเลยไม่ต้องรอขนทีเดียวและได้ให้คนแก่ที่ขึ้นเขาไม่ได้แยกไว้เป็นกองๆ หน่อไม้ให้ปลอกเปลือกไว้เลยและต้มให้สุกเพราะเธอขึ้นไปเก็บมาทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วและให้สับไว้ทำเป็นหน่อไม้ดองเธอเอาเกลือมาไว้ให้แล้วให้แช่น้ำไว้เลย ไหเธอก็เอามาไว้ให้อ่างขนาดใหญ่สำหรับแช่หน่อไม้ดองทุกคนช่วยงานกันอย่างขยันขันแข็งพวกเขาดีใจมากจะมีอาหารกินหน้าหนาวไม่อดอยากเหมือนที่ผ่านมาทุกปีคนมีเงินก็ดีหน่อยส่วนคนจนก็จนและลำบากมากขึ้นไปอีก

ตอนนี้ใกล้จะเที่ยงแล้วทุกคนต่างเร่งรีบเก็บเห็ด

"ตรงนี้ใกล้จะหมดแล้วยังมีผักป่าอีกนะเจ้าคะตรงโน้นป่าใหญ่เลยเจ้าค่ะเดี๋ยวกินมื้อเที่ยงแล้วค่อยเก็บต่อก็ได้เจ้าค่ะ"

หลี่ถิงเดินขึ้นไปอีกฝั่งของลำธารเธอเข้าไปสำรวจดูก่อนว่ามีสัตว์ดุร้ายหรือเปล่าเจอสมุนไพรลดไข้แก้ไอเธอก็เก็บเข้ามิติไว้ก่อน เดินไปเรื่อยๆก็เจอมันเทศเป็นดงเลยดีจริงๆได้มาไม่เสียเที่ยวเธอจึงขุดเอาไปเผาให้พวกเขากินตอนเที่ยงดีกว่าจะได้อิ่มนานๆบางคนคงไม่มีกับข้าวมาด้วย

ขุดได้จนเต็มตระกร้าของเธอคงพอกับจำนวนคนแล้วเธอจึงเดินกับมาที่จะกินมื้อเที่ยงติดกับลำธาร ก่อไฟขึ้นกองใหญ่สองกองเผาหัวมันไว้ให้ชาวบ้าน แล้วเธอก็จับปลาขึ้นมาอีกเกือบห้าสิบตัวใหญ่เธอตัดไม้ไผ่มาทำที่ย่างปลาทำเสาสี่มุงไม้ไผ่วางเกลือทาปลาเอาตระไคร้ยัดท้องปลาแล้วย่างรอชาวบ้านเธอย่างปลาให้พอจำนวนคนมันเผาสองกองใหญ่และปลาตัวใหญ่กินด้วยกันได้หลายคน

​​​พอถึงเวลามื้อเที่ยงเธอเรียกทุกมากินมื้อเที่ยงก่อน ทุกคนมาถึงก็ล้างมือล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น หลี่ถิงบอกว่าเธอเจอป่าหัวมันเทศป่าใหญ่มากเลยต้องขุดสองวันถึงจะหมดทุกคนได้ยินดีใจมากก้มหัวขอบคุณหลี่ถิง และพากันยิ้มอย่างมีความสุขเธอจะไม่บอกใครก็ได้ไม่มีใครสามารถว่าเธอได้แต่เธอเลือกช่วยเหลือชาวบ้านตาดำๆแทนหลี่ถิงจึงพูดขึ้นว่า

"ข้าเผาหัวมันเพียงพอให้ทุกคนกินมื้อเทื่ยงและปลาเผ่าห้าสิบตัวให้มาเข้าแถวเอาไปกินได้เลยปลาตัวหนึ่งกินได้สามคนเจ้าค่ะแบ่งๆกันกินจะได้มีแรงเก็บของป่าเผื่อไปเก็บไว้เป็นเสบียงของพวกท่านเอง ถ้ากินอิ่มร่างกายแข็งแรงย่อมต้องมีกำลังเยอะในการหาเสบียงเลี้ยงดูคนในครอบครัวให้กินอิ่มนอนหลับอย่างสบายใจ"

พอทุกคนได้ยินก็ฮือฮาที่เธอทำอาหารไว้รอทุกคนบางคนแอบน้ำตาไหลที่หลี่ถิงใจดีขนาดนี้

"ขอบใจมากนังหนู" แม่เฒ่าฮุ่ยหลิงเป็นตัวแทนกล่าวบอกเธอ

" เป็นบุญของชาวบ้านเหลือเกินที่เจอคนดีอย่างเจ้า"

หลี่ถิงตอบ

"ไม่เป็นเจ้าค่ะอะไรพอช่วยได้ข้าก็อยากช่วยเพราะข้ากับสามีผ่านความลำบากมาก่อน" หลี่หยางได้เมียดีจริงๆทุกคนคิดในใจ ก่อนทุกคนเดินมารับเอาของกินด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

โปรดติดตามตอนต่อไป