แผน(ลับ)อุ้มรัก

Chapter 20

หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จลูกปลาก็เดินออกมาจากห้องลองชุด เธอวางชุดลงก่อนจะยิ้มให้ทุกคน

"เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วค่ะ"

"นี่ของหนูนะลูก แม่เลือกไซส์หนูมาทั้งหมด ส่วนแบบภานุเขาเลือกเอง ไปลองที่บ้านเองแล้วกัน ตัวไหนใส่ไม่ได้ค่อยมาเปลี่ยน"

ลูกปลารับถุงจากมือของคุณหญิงหลายถุงก่อนจะเปิดดูพร้อมกับทำตาโต มันเยอะมากจนลายตาไปหมด

"ทำไมเยอะขนาดนี้คะ"

"ก็ตาภานุเขาเลือกไม่ได้ เลยให้พนักงานเอามาทุกชุดที่เป็นคอลเลคชั่นใหม่"

ลูกปลามองภานุก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณเขา

"ขอบคุณค่ะที่ซื้อชุดให้ลูกปลา"

ภานุเดินมาช่วยลูกปลาถือถุงทั้งหมดก่อนจะส่งไปให้ผู้ช่วยของเขาถือไว้

"คุณเชช่วยเอาของไปเก็บให้ผมที่รถหน่อย แล้วมาหาผมที่ร้านบิงชูชั้นบน"

"รับทราบครับ"

เชรับถุงไปไว้ในมือก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น ภานุหันหน้ามาหาผู้เป็นแม่ก่อนจะขออนุญาตพาลูกปลาไปทานของหวาน

"ผมจะพาลูกปลาไปทานไอศครีมชั้นบน ไปด้วยกันมั้ยครับคุณแม่"

"ไม่เอาจ๊ะแม่จะไปเอาของที่สั่งไว้อยู่ หนูลูกปลาจะไปทานไอศครีมกับพี่เขาเหรอลูก"

"ค่ะคุณแม่"

ลูกปลายิ้มกว้างออกมา คุณหญิงลูบผมเด็กสาวก่อนจะหันไปมองหน้าลูกชายอย่างคาดโทษ

"ดูแลน้องให้ดีด้วยนะ ห้ามทิ้งน้องไว้คนเดียว ถ้าแม่รู้จะจัดการเรา"

"ผมรู้น่า แม่รีบไปธุระเถอะครับ เดี๋ยวผมดูแลลูกรักของแม่ให้เป็นอย่างดี"

เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะโอบเอวลูกปลาไว้ คุณแม่ถือกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น ภานุเปลี่ยนมากุมมือหญิงสาวก่อนจะพาเดินเข้าไปในร้านเครื่องเพชรที่อยู่ตรงข้ามร้านเสื้อผ้า

"สวัสดีค่ะคุณภานุ มีอะไรให้ช่วยแนะนำมั้ยคะ"

เขาพาลูกปลาเดินตรงไปยังตู้สร้อยคอก่อนจะชี้ไปยังสร้อยทองคำขาวราคาหลักแสนพร้อมจี้รูปปลา

"ขอดูเส้นนั้นหน่อยครับ"

"นี่ค่ะ ตัวนี้เพิ่งมาใหม่ค่ะ เป็นทองคำขาวตัวจี้รูปปลาประดับด้วยเพชรทั้งตัวค่ะ"

"สวยมั้ย"

เขาเอ่ยถามลูกปลาที่ยืนมองอยู่ เธอพยักหน้าอย่างใสซื่อ สวยก็ว่าสวยไม่มีโกหก

"สวยค่ะ คุณภานุจะซื้อเหรอคะ ลูกปลาว่ามันแพงจัง"

เธอยิ้มแห้งมองราคาแล้วใจอ่อนยวบเลย สร้อยอะไรแพงหูฉี่ขนาดนี้ เงินเป็นแสนซื้อทองยังมีประโยชน์กว่าอีก

ภานุอมยิ้มก่อนจะลองสวมให้หญิงสาว ลูกปลาตาโตอย่างตกใจแต่ไม่กล้าขยับตัวกลัวว่าจะทำสร้อยเขาหล่นลงพื้น

"ทำอะไรคะเนี่ย"

"สวยนะเนี้ยเส้นนี้"

เขาจับลูกปลามองตัวเองผ่านกระจก เธอมองแล้วยิ้มออกมามันเรียบหรูมีดีไซน์แหละ ใส่กับชุดไหนก็ได้

"สวยค่ะ ถอดให้ลูกปลาเลยเดี๋ยวของเค้าเป็นรอยหมด"

เธอเขย่าแขนชายหนุ่มให้แกะสร้อยออก ภานุไม่สนใจหยิบบัตรส่งไปให้พนักงานพร้อมกับบัตรสมาชิกของร้าน

"เอาเส้นนี้แหละ ใส่ไปเลยนะ"

เขาบอกพนักงานก่อนจะหันมามองหญิงสาวตรงหน้า ลูกปลารู้แล้วว่าตอนนี้ชายหนุ่มซื้อสร้อยให้ใคร ทำไมสองแม่ลูกถึงใช้เงินเก่งขนาดนี้เนี่ยแถมนิสัยเหมือนกันเป๊ะเลย

"ซื้อให้ลูกปลาเหรอคะ"

"อืม ใส่เครื่องประดับบ้างสิ เธอไม่แต่งหน้าแต่งตัวเลยแต่อย่างน้อยบำรุงตัวเองบ้าง เดี๋ยวให้ร้านเอาครีมบำรุงไปส่งให้ที่บ้าน แล้วก็เพิ่มน้ำหนักบ้างผอมไปมันไม่พอดีมือเลย"

ลูกปลาตาโตก่อนจะเอามือปิดหน้าอกตัวเองไว้แน่น ไม่พอดีมือหมายความว่ายังไงเขากำลังลามกกับเธออยู่ใช่มั้ย

"ปิดทำไม อย่างกับมีเยอะงั้นแหละ"

เขาส่ายหน้าขำๆก่อนจะรับบัตรคืนมาแล้วถือถุงกล่องเปล่ากับใบรับประกันติดมือมาด้วย ส่วนมือที่ว่างก็กุมมือหญิงสาวเดินตามมาชั้นบน เขาจะพาเธอไปทานไอศครีมต่อ

"ลูกปลาไม่คุยกับคุณภานุแล้ว"

หญิงสาวเอ่ยติดงอนชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนจะจับเธอนั่งลงที่ร้านไอศครีมพร้อมกับรับเมนูจากพนักงาน

"ไม่ต้องมางอนเลย จะกินอะไรก็เลือกสิ"

ลูกปลามองเมนูตรงหน้าก่อนจะร้องว้าวออกมา ไม่เคยทานบิงชูในห้างเลยมากสุดก็ร้านข้างนอก แต่ในห้างราคาแพงเวอร์แต่ความน่ากินคือเยอะมาก

"ลูกปลาอยากกินอันนี้ค่ะ ว่าแต่คุณภานุชอบทานมั้ยคะ ถ้าไม่ชอบลูกปลาจะได้ไม่สั่ง"

หญิงสาวกังวลว่าเขาจะไม่ชอบ เพราะถ้าเธอสั่งมาทานคนเดียวมันต้องน่าเกลียดแน่นอน เขาหมุนผมหญิงสาวเล่นไปพลางๆก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

"ทานได้ทุกอย่าง ชอบอันไหนก็สั่งเลย"

"งั้นลูกปลาสั่งอันนี้นะคะ"

"อืม สั่งสิ"

ลูกปลาชี้ให้พนักงานดูก่อนจะส่งเมนูคืนให้ เธอทานได้ไม่เยอะแล้วมันเหมือนชินกับการทานทุกอย่างได้นิดเดียวเท่านั้น

"สั่งเพิ่มสิอย่างเดียวพอเหรอ"

"พอแล้วค่ะ แค่นี้ลูกปลาทานไม่หมดหรอก แต่ถ้าคุณภานุทานไม่อิ่มเดี๋ยวเราค่อยสั่งใหม่ค่ะ"

ภานุไม่ว่าอะไรเขาตามใจเธออยู่แล้ว เสียงข้อความโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นข้อความจากพลอยที่ส่งกลับมาหลังจากที่เขาทักไปเมื่อเช้า

'ขอโทษนะภานุมีเรื่องด่วนมากมั้ย พลอยงานเยอะมากไม่มีเวลาว่างเลย อีกอย่างตอนพลอยว่างภานุก็นอนหลับไปแล้ว เอาเป็นว่าค่อยหาเวลาคุยกันนะคะ'

เขากดส่งข้อความกลับไป จริงๆมันก็ไม่ได้ด่วนอะไรมากหรอก ก็แค่จะคุยเรื่องระหว่างเขากับเธอเท่านั้น เขาไม่อยากมีพลอยในขณะที่มีลูกปลาด้วย อย่างน้อยตอนนี้เขาจะให้เกียรติลูกปลาโดยการตัดความสัมพันธ์กับพลอยก่อน

'ไม่มีอะไรด่วนหรอก ไว้ค่อยคุยก็ได้ผมไม่รีบ'

"คุณภานุทานก่อนสิคะ ลูกปลาเป็นเด็กทานก่อนผู้ใหญ่ไม่ดี"

เธอเอ่ยอย่างใสซื่อก่อนจะใช้ช้อนตักบิงชูในชามป้อนเขาถึงปาก ภานุอ้าปากงับก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิม

"อร่อยมั้ยคะ"

"อืม อร่อยดี เราก็กินสิ"

"ค่ะ"

ลูกปลาตักบิงชูใส่ปากตัวเองก่อนจะร้องว้าวออกมาอย่างอารมณ์ดี อร่อยมากเลยไม่แปลกใจที่แพงกว่าร้านข้างนอก แต่ถ้าให้มาทานคนเดียวไม่มาหรอกนะ ราคาชามละ250ขึ้นไป ถือว่าแพงมากจริงๆสำหรับเธอ

"อร่อยจังเลย"

"อร่อยก็กินเยอะๆ เดี๋ยวต้องไปตรวจอีกสาขา แล้วใส่รองเท้าอะไรมาเดินไหวมั้ยเนี้ย"

ภานุก้มมองเท้าของลูกปลา เธอใส่รองเท้าแฟชั่นของผู้หญิงมาซึ่งมันจะไม่สะดวกเท่ารองเท้าผ้าใบ เดินตรวจห้างกับเขามันอาจจะทำให้เธอปวดเท้าได้

"น่าจะไหวนะคะ"

"เดี๋ยวกินเสร็จไปซื้อรองเท้าผ้าใบใส่ จะได้เดินสะดวกไม่ปวดเท้าด้วย"

"ซื้ออีกแล้ว"

ลูกปลาบ่นงึมงัมคนเดียวไม่กล้าพูดดังมากนักเดี๋ยวจะโดนเขาดุอีก ภานุที่ได้ยินก็ไม่ว่าอะไรเขาเข้าใจว่าหญิงสาวยังไม่ค่อยชิน ยิ่งถ้าจะเป็นภรรยาของเขาในอนาคตแล้วล่ะก็เธอยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ