บทที่ 12
ตัวช่วยอันดับหนึ่ง
“...”
“ทะ..ท่านประมุข”
สายตาหลายคู่แสดงออกว่าไม่เชื่อที่สวี่ลี่เซียนพูดอย่างแน่นอน ด้วยรู้ดีว่าท่านประมุขชิงชังสตรีอื่นเพียงใด ขนาดที่ว่ามีคนจากเผ่าอื่นส่งสตรีบรรณาการไม่ว่าจะเป็นลูกหลานกระทั่งองค์หญิงของเผ่าผู้มีใบหน้างดงามหาตัวจับยากท่านประมุขยังไม่เหลียวแล ปล่อยพวกนางทิ้งไว้ตำหนักหลังไม่ไปเยือนสักครั้ง ประกอบกับข้างกายมีฮุ่ยซิ่วซึ่งกล่าวได้ว่างดงามกว่าพวกนางมาก พวกเขาจึงเข้าใจว่าไม่มีผู้ใดอีกแล้วนอกจากฮุ่ยซิ่วที่อยู่ในสายตา เรื่องอุ่นเตียงก่อนเข้าเรือนหอกับฮูหยินยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่มีทางเป็นไปได้!
“ท่านเป็นถึงประมุข อย่าพูดโป้ปดเชียวเล่า!!” เสียงเล็กแผดตะโกน สวี่ลี่เซียนเท้าเอวจ้องหน้าอวี้เหิงอย่างเอาเรื่อง อย่างไรเรื่องนี้นางต้องไม่ผิด! ไม่ว่ายังไงก็ต้องง้างปากอวี้เหิงให้ยืนยันให้ได้ ต่อให้ต้องแต่งเติมจนเกินจริงนางก็จะทำให้นังหลันหูหลีนี่อกแตกตายไปเส
